فکر میکنم غایتا دردهای مشترک است که انسان هارا به هم وصل میکند. اینکه مثلا چقدر در کودکی به یک اندازه تحقیر شده اند یا اینکه چه مقدار در بزرگسالی ترک شده اند. درد مفهوم بزرگی‌ست و پیوند های عمیقی ایجاد میکند.

گاهی هم دلم نمیخواهد این انتظار پایان یابد. میدانی، اگر روزی برسد که تنها برای من باشی، دیگر بهانه‌ای برای جنگیدن ندارم.

اگر برای مهاجرت نیاز به مشاوره دارید بهم پیام بدید. تخصصی ندارم اما میتونم راضیتون کنم منم با خودتون ببرید.

بگو که نگرانمی. بگو دلت تنگ میشه. جواب سربالا نده مرد. من تمام مهر و محبت علاقه‌م رو گذاشتم تو طبق و تقدیمت کردم. بگو که صد قدمم رو یک قدم جواب میدی، دلخوش باشم.

چه بسیار شب هایی که خواب را حرام دیدم مبادا بیایی و نباشم.

دریافتم که مردمان دلواپست نمیشوند مگر آنکه کارشان گیر کارت باشد‌.

تو از آن هایی بودی که میخواستم تا انتها که نمیمانی، قسمتی از مسیرم را با بوی سیگار انحصارا "تو" طی کنم.

همه چیز در قصه ها خلاصه میشود. باید رفت و قصه ساخت.

دلخوری من از آن نیست که اینگونه کردار پیشه کرده‌اید، نگرانی‌ام از آن است که باید تا واپسین لحظات عمرم با شما کوته فکران زیست کنم.

و دیدم میان خنده‌هامان چقدر غمگینیم.