پاسخ سوال 10 :
برای بیماران NSTE MI، رژیم دارویی DAFT (آسپرین + P2Y12) را به مدت یکسال تجویز میکنیم و بعد تا پایان عمر آسپرین ادامه داده می شود.
در بیماران ACSای که تحت PCI با استنت قرار گرفته اند، دادن پراشوگرل در کنار آسپرین، نسبت به کلوپیدوگرل و آسپرین ارجح است.
(در صورتی که بیمار تحت استنت گذاری قرار نگیرد کلوپیدوگرل نسبت به پراشوگرل داروی بهتری است)

@Contraindication ?❤️

پاسخ سوال 9 :
درمان تهاجمی بیماران  NSTE MI & UA

استراتژی ischemia :
در این روش بیماران تحت درمان آنتی ایسکمیک آنتی پلاکت (آسپرین + P2Y12) و آنتی کواگولان قرار میگیرند و در صورت پایدار بودن در حداقل ۱۲-۲۴ ساعت بعد از آخرین نوبت علائم با روش های غیرتهاجمی ( تست ورزش روش های تصویربرداری در کنار تست ورزش یا با دارو)، وسعت ایسکمی و عملکرد قلب ارزیابی می شود .

استراتژی تهاجمی (invasive strategy):
در این روش بیماران به صورت روتین در ۴۸ ساعت اول تحت آنژیوگرافی کرونری قرار می گیرند و با توجه به آناتومی کرونر، تحت CABG  یا درمان دارویی قرار می گیرند.
طبق گایدلاین انجمن قلب اروپا، انجام آنژیوگرافی زودرس (ظرف ۲۴ ساعت) در بیماران NSTE-ACS، به طور معناداری باعث کاهش حملات ایسکمی و طول مدت بستری در این بیماران می شود.
* اندیکاسیون های انجام اقدامات تهاجمی در بیماران NSTE MI عبارتند از:
۱) تغییرات قطعه ST در نوار (STd)
۲) تروپونین مثبت در بدو بستری یا طی ۲۴ ساعت از بستری (تمام بیماران NSTE MI)
۳) ایسکمی مکرر با آنژین مقاوم به درمان
۴) ناپایداری همودینامیک (افت فشار) یا الکتریکی (VF،VT)
۵) سابقه CABG
۶) سابقه PCI در ۶ ماه گذشته
۷) وجود شواهد بارسایی احتقانی قلب( رال ،ادم اندام ،EF پایین ،JVP برجسته و حرکات محدود دیواره در اکوکاردیوگرافی)

@Contraindication ?❤️

پاسخ سوال 8 :
در بیماران ACSای که تحت PCI با استنت قرار گرفته اند دادن پراشوگرل در کنار آسپرین ،نسبت به کلوپیدوگرل و آسپرین ارجح است.
سرعت شروع اثر، قدرت و ریسک خونریزی این دارو در مقایسه با کلوپیدوگرل بیشتر است.
در بیمارانی که سابقه ی cerebrovascular accident) CVA/TIA) دارند، مصرف پراشوگرل ممنوع است.
در فاز حاد (ACS)، دوز لودینگ ۶۰ میلی گرم در کنار آسپرین داده می شود و با دوز نگهدارنده ۱۰ میلی گرم به مدت ۱ سال ادامه داده می شود.
پراشوگرل نسبت به کلوپیدوگرل موجب کاهش مرگ قلبی عروقی، MI یا سکته مغزی شده و همچنین ریسک ترومبوز استنت را نیز بیشتر کاهش می دهد.
@Contraindication ?❤️

پاسخ سوال 7:

برای درمان بیماران NSTE-ACS، سه دسته دارویی اصلی برای بیمار تجویز میکنیم:
۱) داروهای ضد ایسکمی : نیترات ها، بتابلاکرها، مورفین
۲) داروهای ضد پلاکت: آسپرین و کلوپیدوگرل برای یک سال و سپس آسپرین تا پایان عمر
۳) داروی های آنتی کوآگولانت : هپارین ،انوکساپارین، فونداپارینوکس، بیوالیرودین

در صورتی که درد بیمار با نیترات بهبود نیابد مورفین تجویز می کنیم.
برای همه بیماران در فاز حاد ،باید استاتین با دوز بالا ( آتورواستاتین ۸۰-۴۰ میلی گرم و یا روزواستاتین ۲۰ میلی گرم ) بدون توجه به مقدار پایه LDL داده شود.
@Contraindication ?*❤️

پاسخ سوال 6 :

برای ارزیابی احتمال خطر حوادث قلبی عروقی در بیماران U/A  و NSTE MI، از TIMI risk score استفاده میکنیم.
۷ ریسک فاکتور مستقل در بیماران U/A و NSTE M1 که همگی به طور مستقیم با مرگ یا حوادث ایسکمیک مکرر در این بیماران ارتباط دارند عبارتند از:
۱) سن بالای ۶۵ سال
۲) ۳ ریسک فاکتور برای CAD
۳)وCAD شناخته شده با تنگی بیش از ۵۰ درصد در آنژیوگرافی های قبلی بیمار
۴) در حال مصرف آسپرین باشد.
۵) بیش از ۲ اپیزود آنژین در ۲۴ ساعت داشته باشد.
۶) و ۰/۵mm < STd در اولین ECG
۷) افزایش مارکرهای قلبی (تروپونین مثبت باشد).

و CRP نیز پس از NSTE افزایش می یابد. و میزان افزایش آن در ارتباط با عوارض کاردیوواسکولار طولانی مدت می باشد. و بیمارانی که نیازمند درمان شدیدتر ریسک فاکتورها مثل گلوکز، چربی، فشار خون و وزن می باشند را نیز، مشخص میکند.
پپتیدهای ناتریور تیک( BNP و pro BNP ) متناسب با میزان کشیدگی بطن (Strain) افزایش می یابند و با ریسک عوارض نامطلوب (مثل مرگ، نارسایی قلبی و MI) در ارتباط هستند.
شیوع و بروز NSTEMI به علت افزایش دیابت و بیماری های مزمن کلیوی در حال افزایش است. در صورتی که STE MI به علت افزایش مصرف آسپرین، استاتین و کاهش سیگار در حال کاهش می باشد.
و ESR بالا در فصل NSTE-ACS ، به عنوان فاکتور خطر مرگ و میر بیماران ذکر نشده است.
@Contraindication ?❤️