یادش بخیر چند سال پیش اینجا عیدو تبریک گفتم .

اخرین باری که من و تو کنار هم واقعا خوشحال بودیم رو یادمه ، یه روز معمولی بود که صبح بلافاصله بعد بیدار شدن دستم رو گرفتی و گفتی کارهات رو زودتر انجام بده باید بریم جایی ، منم مطابق خواست تو اون روز سریع تر از روزهای دیگه کارهام رو انجام دادم و درنهایت حاظر و اماده کنارت ایستادم و منتظر بودم تا به جایی که میگفتی برویم ، با عجله دستم رو گرفتی و همراه خودت به باغ کوچک پشت خانه بردی و با حالت بانمکی گلدون سفالی جدید رو سمتم گرفتی و گفتی نگاهش کن ! این درخت نارنج رو یک ماه پیش کاشتم و الان ببین چقدر رشد کرده ، این برای توعه ، حالا سالها گذشته و تو رفتی اما درخت نارنجی که کاشتی الان یه درخت تنومند شده و هروقت که دلم میگیره باهاش صحبت میکنم جوری که انگار دارم با تو حرف میزنم ، اون روز شاد ترین روز زندگی من و تو بود .

یاقـوت سُرخـم ، میدانم که گاه از عالم و آدم دلگیر و خسته میشوی ، میدانم که گاه میخواهی به کنج ترین نقطه خانه‌ات بروی ، زانوهایت را به آغوش بکشی و در دنیای تاریک خودت غرق شوی ، میدانم که گاه اینقدر خسته میشوی که دیگر توانی برای ادامه دادن فردایت نداری ، اما با این حال باید بگویم از اینکه بخاطر وجود شخص ناچیزی مانند من خود را سرپا نگه داشتی بی اندازه خوشحالم ، ولی میخواهم بگویم که وقتش رسیده دو نفری گاه از عالم و آدم دلگیر شویم ، گاه دونفری بخواهیم به کنج ترین نقطه خانه‌مان برویم و زانوهایمان را به آغوش بکشیم و در دنیای تاریک دونفره خودمان غرق شویم ، یا گاه دو نفری اینقدر خسته شویم که توانی برای ادامه دادن فردایمان نداشته باشیم ، آری یاقـوت سرخـم آری ، زین پس دیگر من هم در دنیای تاریک تو نقش خواهم داشت .

‌ ‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ : 27 ژانـویـہ ، هانـے و‌ ‌ڪوتـہ سخنـے با تڪ یاقـوت سُـرخ زندگـیش .