لطفا وقتی مردم سری کتاب های شهرخرس رو همراهم دفن کنین( این یه وصیت نامه ی قابل استناده)

من هروقت به پارت های مخصوص بنی میرسم: من عاشق یه پسر شدم و حالا دوتا مشکل وجود داره. اول اینکه اون یه شخصیت توی کتابه و دوم هم اینکه، گیه.

کلی فیلم و سریال قشنگ معرفی میکنه و وایبش✨✨

متاسفم. متاسفم که اینقدر قوی بودم که یادت رفت منم میتونم بشکنم و حالا دیگه تیکه تیکه شدم. متاسفم که دیگه نمیتونم بمونم. متاسفم که برای من از آخرین ذره های امید حرف زدی و من به ناامیدیِ آخرین شب جهان و به تاریکیِ سیاه چاله ها بودم. متاسفم. متاسفم که توی چشم هام دنبال ستاره ها بودی و مرگ رو دیدی. متاسفم که تموم شدم. فقط یادت بمونه هیچ وقت کسی به خاطر تموم دردهایی که به من داد نگفت متاسفه. ولی تو منو ببخش. ببخش که خواستی بازم قوی باشم و من دیگه نتونستم. متاسفم که دیگه نتونستم ادامه بدم. متاسفم که افتادم.

آهنگ‌های تاریکی که به آدم آرامش میدن:

من اون کسیم که از جمع ها و آدم ها گریزونم. ولی همون کسیم که باور دارم داشتن آدم های مخصوصِ سیاره ی کوچیکِ خودت باارزش ترین چیزه.

نرجس میگفت: "ما کنار هم بزرگ شدیم و قد کشیدیم."  باورم نمیشد برای تولد ۲۴ سالگیم سوپرایزم کردن‌. ستاره ها توی چشم های شب زده ام روشن شدن!

اینجا برای من مثل همون کلبه ی جنگلیه که میتونم توش قایم و غرق زیباییش بشم.