همه انسان‌ها در لحظاتی از زندگیشان خود را تنها احساس می‌كنند و تنها هم هستند. زیستن یعنی جدا شدن از آنچه بودیم برای رسیدن به آنچه در آینده مرموز خواهیم بود. تنهایی عمیق‌ترین واقعیت در وضع بشری است.

انسان یگانه موجودی است كه میداند تنهاست و یگانه موجودی است كه در پی یافتن دیگری است. طبیعت او، اگر بتوان این كلمه را در مورد بشر به كار برد كه با «نه» گفتن به طبیعت خود را «ساخته» است، میل و عطش تحقق بخشیدن خویش در دیگری را در خود نهفته دارد.

انسان خود دردِ غربت و بازجستن روزگارِ وصل است. بنابراین آنگاه كه او از خویشتن آگاه است از نبود آن دیگری، یعنی از تنهایی‌اش نیز آگاه است.

اکتاویوپاز
دیالکتیک تنهایی

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

حق‌شناسی به خاطر داشته‌های کوچک زندگی...https://t.me/inside_the_psyche

◽اختلال شخصیت #کمال‌گرا شیوع زیادی دارد. نگاه "همه یا هیچ" این افراد به زندگی عملا مانع از بهره‌وری ایشان از توانمندی‌های بالذات می‌شود و زندگی را بسان مسابقه‌ای در می‌آورد که خط پایانی ندارد. معمولا افراد پرفکشنیست با وسواس‌های ذهنی و عملی هم دست و پنجه نرم می‌کنند. تشخیص زودهنگام و درمان نسبی این امر می‌تواند مانع از آسیب‌دیدگی عمیق افراد شود.

https://t.me/inside_the_psyche

https://t.me/inside_the_psyche

‍ ‍ ‍ ‍ 📌 سبک دلبستگی در اعتیاد عشق

✍🏻 Alexandra Katehakis

◽درباره‌ی این موضوع که آیا میتوان نام اعتیاد را برای الگوهای خاصی از روابط جنسی و عشق به کار برد یا نام‌گذاری درستی نیست، اختلاف نظرهایی وجود دارد. با این حال من در این نوشته از اصطلاح 'اعتیاد عشق'، و 'اعتیاد رابطه جنسی'، برای اشاره به رفتارهای جنسی و ارتباطی مشکل‌سازی استفاده میکنم که همچنان یافتن توضیح یا تشخیص‌گذاری دقیق برای آنها چالش‌برانگیز است.

علاوه بر ویژگی‌های مشترکی که بین اعتیاد عشق با انواع دیگر اعتیاد و رفتارهای اجبارگونه وجود دارد، اختلال در الگوی دلبستگی، با ابعادی مانند ناتوانی از خود-آرام‌بخشی یا ناممکن شدن دریافت احساس آرامش از دیگران، در بسیاری از مبتلایان به اعتیاد عشق و رابطه جنسی، قابل ردیابی است.

سبک‌ دلبستگی(attachment) با نحوه‌ی نگهداری از کودک و کیفیت توجه به او توسط مراقبان اولیه، بخصوص مادر، مرتبط است. در یک مراقبت به اندازه کافی خوب، مادر در لحظات آشفتگی کودک را آرام می‌کند و در نتیجه‌ی استمرار این توجه، ظرفیت خود-آرام‌بخشی(Self-Soothing) در کودک شکل می‌گیرد، به طوریکه قادر به تحمل استرس در عدم حضور مادر و مراحل بعدی زندگی خواهد بود. توانایی خود-آرام‌بخشی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های افراد با سبک دلبستگی ایمن است. از آن‌سو، اگر مادر به طور مزمن آشفته، به طور مثال افسرده یا مضطرب باشد، قادر به آرام کردن کودک و کمک به شکل‌گیری توانایی آرام‌بخشی در او نخواهد بود.
آشفتگی مزمن در نتیجه‌ی دلبستگی مضطربانه به مراقبان اولیه میتواند باعث گرایش افراد به اعتیاد و استفاده اجبارگونه از مواد، الکل، غذا، عشق یا رابطه جنسی، برای آرام کردن خود شود. به عبارتی افراد مبتلا به اعتیاد، به دلیل عدم دسترسی به منابع تسکین‌دهنده‌ی بیرونی، که امکان الگوبرداری از آنها و ساخته شدن توانایی تسکین‌دهندگی درونی را فراهم کند، از مواد، الکل، یا  رفتارهای خاصی، برای آرام کردن گذرای تشویش و آشفتگی استفاده میکنند. در طول زمان این استفاده‌ی اجبارگونه از مواد، عشق، یا رابطه جنسی، تبدیل به یک الگوی رفتاری نامنعطف و مقاوم در برابر تغییر میشود.

در افراد با سبک دلبستگی "ناایمن-اجتنابی"، اضطراب و نیاز به اتکا، و در عین حال کناره‌گیری و دوری‌گزینی، به طور همزمان در روابط صمیمانه وجود دارد که یکی از نشانه‌های آن، ترس از متعهد شدن واجتناب از وارد شدن به صمیمیت عمیق، ‌و در نتیجه، گرایش به روابطی سطحی و زودگذر متعدد است.
در افراد با دلبستگی "ناایمن-دوسوگرا"، چسبندگی و در عین حال عدم تسکین اضطراب در هنگام اتصال به دیگری، باعث ایجاد پیام‌های متناقض در رابطه و دشوار شدن تعهد طولانی‌مدت به آن میشود.
در افراد با دلبستگی "ناایمن-آشفته"، وحشت گیرافتادگی و رهاشدگی به طور همزمان وجود دارد. نزدیک شدن به این افراد، باعث میل آنها به گریز، و بحث و اختلاف نظر باعث وحشت آنها از رهاشدگی میشود. وجود هر یک از این سبکهای دلبستگی ناایمن در یک فرد، میتواند باعث ناتوانی از حفظ صمیمیت درازمدت و رابطه متعهدانه با همه فراز و نشیب‌های آن، و استفاده از عشق و روابط متعدد گذرا برای تسکین موقت تنش شود.

میتوان امیدوار بود که این الگوها در طول زمان قابل‌تغییر باشند. درون‌نگری و یافتن ریشه‌های رفتار اعتیادگونه در سیر درمان، رها کردن آنها و یافتن راه‌های دیگری برای تسکین تشویشهای درونی را ممکن می‌کند. قرار گرفتن در روابطی مانند رابطه‌ی درمانی که دسترسی قابل‌اتکا برای تنظیم احساسات در آنها فراهم میشود، میتواند باعث الگوبرداری، همانندسازی و شکل‌گیری توانایی‌های درونی مانند خود-آرام‌بخشی و تنظیم هیجانات شود. توانایی‌هایی که اضافه شدن آنها به ساختار روانی، احتمال جستجو‌ برای تسکین‌دهنده‌های بیرونی مانند مواد، الکل و عشق اعتیادگونه‌ را کاهش می‌دهد.

https://t.me/inside_the_psyche

https://www.psychologytoday.com/us/blog/sex-lies-trauma/201109/the-link-between-adult-attachment-styles-and-sex-and-love-addiction

عشق نشانه‌ی سلامت روان است.

کسی که قادر به عاشق شدن نیست، در واقع به نوعی بیماری روانی مبتلاست.
زیرا هنوز نمی‌تواند نیروگذاری خود را به کسی غیر از خودش معطوف کند.

عشق نشانه‌ی سلامت روان است، یا به تعبیر #فروید: "برای بیمار نشدن باید عاشق شویم، و اگر بر اثر سرخوردگی عاجز از عاشق شدن باشیم، آن‌گاه حتما بیمار خواهیم شد".

https://t.me/inside_the_psyche