تو رسوایی منی
و مرا توان پنهان کردنت نیست
مثل زخمی خون‌ریز تو خون منی. چگونه پنهان‌ات کنم؟
چون دریایی خروشان، تو موج منی.
چگونه پنهان‌ات کنم؟
به‌سان اسبی سرکش تو شیهه‌ی منی. چگونه پنهان‌ات کنم؟
چون تپشی هراسان در قلب‌ام
چگونه پنهانت کنم…
و نمیرم؟

-قاسم حداد

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

آدما وقتی یکیو دوست دارن، هی سعی می‌کنن اون فرد رو ببخشن، اشتباهاتشو نادیده بگیرن، حتی وقتی که مقصر نیستن عذر خواهی می‌کنن، هی بهش فرصت دوباره و دوباره میدن، هی خودشون رو قانع می کنن که نه اون آدمه خوبیه؛ این تلاش و فرصت مجدد شاید تا حدی که طرف به خودش بیاد منطقیه؛ در غیر این صورت و تکرار همون شرایط اشتباهه!
به آدما فرصت نده که با اعصابت بازی کنن!
عزیز ترین فرد زندگیت هم اگه رو اعصابت بود سکوت کن و ازش فاصله بگیر! خانواده، عشق، دوست، هرکسی که روزاتو منفی کرد با یه خداحافظی خوشحالش کن..میخوام بهترین جمله ای که امروز شنیدم رو بهتون بگم:
«سلامت روان و جسم شما از روابط خونی تون، مهم‌تره»

روزی به تلافی تمام قوی بودن ها جایی میانه مسیر، خواهم ایستاد و به همه آن چیزی که هست، اکتفا خواهم کرد.
روزی خودم را به یاد خواهم آورد و به حرمت هیچ قوی بودنی؛ خستگی ام را کتمان نخواهم کرد، اشتیاقم را نخواهم بلعید، بیش از توانم نخواهم جنگید و خودم را برای تمام تلاش هایی که کرده‌ام، در آغوش خواهم کشید.
روزی اعتراف خواهم کرد خسته ام، دیگر به خودم سخت نخواهم گرفت، به دیواری تکیه خواهم زد، نفس راحتی خواهم کشید و نگران چیز دیگری نخواهم بود...

این یکیو برای تو می‌نویسم که وقتی افتادم دستمو گرفتی و بلندم کردی، وقتی گم شدم پیدام کردی و راه خونه رو بهم نشون دادی، وقتی بهت احتیاج داشتم بودی، باهام خندیدی، گریه کردی و جنگیدی. منو بهتر از همه شناختی و حرفای نزدرو از تو چشمام خوندی. باهام صادق بودی. جات تو قلبمه و به هیچ بنی بشری نمیدمش...

من پیام‌هایی هستم که هرگز فرستاده نشدن
آهنگ‌هایی هستم که شب‌ها تنها گوش دادم
من ورق‌هایی هستم که نوشتم و پاره کردم
یا همون بغض‌هایی که توی گلوم خفه شدن
و حرف‌هایی که هزار بار توی مغزم تکرار شدن و گفته نشدن.
من اشک‌هایی هستم که با پشت دست پاک شدن و لبخند‌هایی که هیچوقت واقعا لبخند نبودن
من کسی هستم که هیچکس نمیدونه کی ام....

من نمی تونم پی ام تورو دیر سین کنم، نمی تونم باهات سرد شم، نمی تونم تنهات بذارم و ازت دور شم، نمی تونم به کسی به جز تو اهمیت بدم، نمی تونم نادیدت بگیرم، نمی تونم وقتی ویستو شنیدم یا عکس و فیلماتو برام فرستادی بهشون توجه نکنم و توی چند خط ذوقمو نشون ندم، نمی تونم باهات بد رفتار کنم، نمی تونم وقتی دیدمت سفت باشم، بغلت نکنم و بوست نکنم، نمی تونم کسیو جز تو ببینم، نمی تونم هواتو نداشته باشم پشتت نباشم، نمی تونم بهت نگم چشم و ناراحتیتو عصبانیتتو ببینم، نمی تونم راجبت ننویسم، نمی تونم یه لحظه ام از فکرم بیرونت کنم، نمی تونم طرفتو نگیرم ازت دفاع نکنم، نمی تونم مدلی که با تو حرف می زنم با بقیه حرف بزنم، نمی تونم هرجور که هستی و توی همه ی حالتات نخوامت و نمیرم واست، نمی تونم وقتی دو دقیقه نگرانت نشم بهت زنگ نزنم، نمی تونم جوری که باهات رفتار می کنم با بقیه رفتار کنم. نمی تونم کسیو جز تو توی قلبم راه بدم، می بینی؟ کسی مجبورم نکرده، کسی نگفته باید از قوانین پیروی کنی، من فقط من تورو از ته قلبم دوست دارم و حتی اگه بخوام هم نمی تونم کارایی که باعث حتی یه درصد اذیت شدن تو می شه رو انجام بدم چون تورو وجود خودم می دونم جوری که اگه آسیبی بهت وارد شه انگار به من رسیده...