‏اگه یه اورثینکر بهت گفت " دوست دارم "، با تمام قلبت بهش اعتماد کن ، چون اون قبل از گفتن این جمله ، به تمام " راه‌هایِ دوست نداشتنت " فکر کرده و به نتیجه‌ای نرسیده !

؛
غرق در افکاری زاده‌ی تصاویر مبهم، لبخند روی لبم سکون اعضای بدنم را می‌شکند.
هنوز لباس‌هایم نم دارند و مایع باتلاق باقیمانده رویشان با جرقه‌ای شعله‌ور می‌شود. به نوشته‌های سیگار خاموش روی لبانم خیره می‌شوم و کبریتی روشن می‌کنم. سیگار روشن می‌شود ولی لباس شعله‌ور نمی‌شود. شاید آن هم صدای روشن شدن کبریت را نشنیده ‌است.
دیگر هیچ صدایی را نمی‌شنوم حتی سکوت دخترک را. شاید او نیز زیر پرده‌ی سرد شب به خوابی گرم رفته باشد؛ خوابی که من در آن جایی ندارم.
این افکار اذیتم می‌کند. باید به پیش دخترک برگردم؛ ولی سیگارم هنوز به نیمه هم نرسیده‌ است و نمی‌توانم از آن دل بکنم. به سرخی فیلتر سیگار نگاهی می‌کنم، این سیگارِ من نیست مالِ اوست.
سیگار رها می‌شود، لباس شعله‌ور می‌شود، لبخند محو می‌شود و من به عالم رویا به دنبال برق چشمان دخترک می‌روم.

باز هم سیگارم را می‌بازم.

؛
ولی هنوزم صدای دخترک رو می‌شنوم حتی وقتی مثل عروسکش با سکوت به منی که روی کابینت نشستم نگاه می‌کنه.
دخترک می‌گه: به سیرک قدیمی خوش اومدی دوباره دلقک پیر خردسال.

؛
ولی همه چی فرق داره؛ دیگه کسی بهم نمی‌گه با آب هم میشه مست شد که بخوام شیشه‌ی داخل یخچالو بردارم؛ تشت چرخیده و دیگه جای سوختگیش معلوم نیست؛ ویدیو مسج‌ها فقط یک تیک می‌خورند.