مغز عزیزم، چرا هیچ‌وقت حقو به من نمیدی؟

کجا باید روحمو بابتش بفروشم تا بشه چسب زخمی بخرم که تیکه‌های قلبمو مثل روز اولش دوباره سرهم کنه؟

با بغض گفت "ازم عکس نگیرید. زشتم." این دختر نمیدونه که چه شب‌ها تو تنهایی با دیدن ویدیو مسیجاش از غرق شدن نجات پیدا کردم. نمیدونه که وقتی برام حرف میزنه محو خطوط ظریف صورتش میشم. نمیدونه که چشماش برام یاقوت کمیابه. بند بند وجودش طراوت گل سرخو داره و شخصیتش وقار و زیبایی ماه. اگر قرار باشه واژه زشت وجود و چهره تو رو توصیف کنه، فکر میکنم جناب دهخدا باید از دنیای فرهنگ لغت دست بشوره بابت معنی غلطش از واژه‌ی زشت.

دلم میخواد بیشتر از هر کسی تو دنیا
"خودم" رو دوست داشته باشم.

دل بکن از "چی میشد اگه" ها و حواستو بده به زندگیت.

همه تشنه لبیم، ساقی کجایی؟
گرفتار شبیم، ساقی کجایی؟
1:25
t.me/justsaghiandme

صدای آتوسا وقتی که از خیال میخونه باعث میشه دلم بخواد با قلبم خیالپردازی کنم. همونجا که میخونه :
خیال میکنم دست‌هایت را به موهایم عادت میدهم...:)

من غم‌گین وجودیم تصمیم گرفت از ته دل زندگی کنه. برای اولین بار نشست پشت موتور و با ترسش رو‌به‌رو شد. تو دل تاریکی باد میپیچید تو موهاش و نفس تو سینش حبس میشد. بهش فضای امنی داده شد تا جیغ بزنه. با صدای بلند بخنده. گریه کنه. خطر کنه. خودش باشه. و این هیجان‌انگیز ترین لحظه‌ی زندگیش بود. که بعد از مدت‌‌ها ذوق دختر بچه درونش هویدا شد. که بالاخره، ترساشو کنار زد و برای خودش زندگی کرد.

| زیستن ِ امروز |

میدونی؟ هوای بارونی بهم عمر دوباره میده.

بهم گفت " من کنارتم. فراموش نکن این بار در کنارت منو داری. درسته که خودت کافی هستی ولی منم مراقبتم و نمیذارم آسیب ببینی." و درون من حسی جوشید. حس دیده شدن و کافی بودن، در عین وجود فردی که از روی علاقه مراقبته. حس پناه داشتن. حس بعد از یه جنگ طولانی مدت، بالاخره خونه بودن.