تاب آوردن
در فراز و فرود زندگی
در پیچ و خم جاده های سرنوشت
در امواج پر تلاطم چه کنم هایت
و به آهستگی گام برداشتن
پیوستگی ، تداوم در مسیر
و با هر گام نگسستن
با همین سرمشق
از صفر شروع کن

@helepetgar

گاهی
فقط یک عکس
بهتر از ساعت ها مطالعه
آموزش و سخنرانی
شکوه ِ ساده گی را
عیان می کند
تا آنچه ناپدید است را
در آنچه پدیدار است
پیدا کنی

@helepetgar

@helepetgar

با اتصال اراده ام به اراده کل
معجزه را به زندگی ام
دعوت می کنم

قدرت شفای درون
مرا از هر مرضی
درمان می کند
نیروی قصدم
مبدا و محیط
و امتداد ِ جهان های بی کرانی است
که هم اینک در آن ساکن ام

نیروی اراده ام
مرا لمس می کند
و اینگونه
کلامم تو را و همگان را
از هر رنج و دردی
از هر گره و معظلی
نجات می دهد
رهایی در کلامم
جاریست
و عشق
محصول ِ بیداری ام
در اتصال با اراده کل است

@helepetgar

حیرت می کنم
که چرا طلوع آفتاب
تکراری نیست
و چرا حیرت از حیرت نمی کنیم
وقتی هر لحظه با هر دم و بازدم
در اعجاز هستی
شناوریم

@helepetgar

انرژی...
حتی با یه عکس
منتقل میشه
قصدم از اشتراک این تصویر
خلق ِ یک جریان نو
با طعم سپاس و شکرگزاری بود
پیشکش نگاهت
این سلام من به تو

@helepetgar

راهی به ساحل هست
اگر در دریای مواج زندگی
بی آنکه تقلا کنی
پذیرای امواجی باشی
که تو را
گرچه گاه با شدت
ولی عاقبت
به ساحل
هدایت می کنند

@helepetgar

بدبختی‌هاست که ذهن تو را باز می‌کند و باعث می‌شود کنجکاو شوی تا بروی ببینی آیا راه‌های تازه‌ای برای انجام دادن امور هست یا نه. به قول سقراط: "زندگی بررسی نشده ارزش زیست ندارد. تا وقتی آدم خودش را بررسی نکرده باشد، تحت اطاعت و فرمان کارهای عجیب خودش است، ولی وقتی از انتخاب‌هایی که داری آگاه شدی، می‌توانی آن انتخاب‌ها را اِعمال کنی."

کتاب: افسانه عادی بودن
نویسنده: گبور مته
مترجم: آراز بارسقیان

@helepetgar

شرمی که باعث حمله به خود شود به سادگی می‌تواند به مسئولیت شخصی تبدیل شود.

کتاب: افسانه عادی بودن
نویسنده: گبور مته

@helepetgar

اگر در لحظه حال " مقیم" باشی
تجربه میکنی که :
زندگی همواره در حال ِ آمدن است
و اگر در توهم ِ زمان
گرفتار باشی
تصور میکنی زندگی
به اشکال مختلف
می آید و می رود
متولد می شود و می میرد
عاشق ات می شود و
جفا ، پیشه می کند
می بخشد و می ستاند
می خنداندت و می گریاندت
این توهم از آمدن و رفتن
محصول ذهنی است که
در چنبره زمان و
زوایای تعاریفش از جهان
به هستی می نگرد
در لحظه حال که باشی
و فقط باشی و باشی
توجهت به این نکته
جلب می شود که ما
در هر سکانسی از زندگی
در هر نقشی که به تناسب ِ
سن و سال و مقام و موقعیت و
جنسیت و مرزهای جغرافیایی
که بازی می کنیم
در حال تبدیل شدن به
یک انرژی دیگر با ارتعاش یا
فرکانس ِ شعوری دیگری هستیم
آنکه آزارت داد و رفت
فرکانس شعوری پائین تر توست
و آنکه آگاهت کرد
فرکانس شعوری بالاتری از توست
این پیوستگی و یکی شدن
و در هم و با هم بودن
ذات ِ زندگیست....

@helepetgar