تا زمستان نگذرد، گندم نروید ز خاک
قد کشیدن‌های ما پاداش جان فرسودن است..

کم آوردن به یسری آدما نمیاد
از جمله خیلیاتون

چه روزایی باهم گذروندیم یادش بخیر

☺️☺️✨

علیرضا خیلی دوست دارمااا ❤️
تو خیلی واقعی هستی شاید یکم تلخ ولی واقعی

خیلی دور شدم ازتون دوست دارم باشم مثل قبلنا
سعیمو میکنم ازین به بعد

شاید به دردتون بخوره

شما راه چارتون درس خوندنه
پس خودتونو گول نزنید

تو زندگیاتون شمام حتما تجربه کردید
تو یه موقعیتی قرار میگیرید
که حالا یا میخواید تغییرش بدید
میخاید فرار کنید ازش و .......
آدما و مشکلات همینجا دو دسته میشن
آدم تنبل با مشکلی که راه چاره براش زیاده
خب اینجور آدما حقشونه هیچ اتفاقیم براشون نیوفته
یه دسته دیگم آدمی که تلاش میکنه به هر دری میزنه شاید بتونه خودشو نجات بده ولی اون مشکلش راه چاره نداره
هیچ دری به روش باز نیست دریغ از یه روزنه

نتیجه دوتاش یکیه
دوتا ادمم اگه تو جامعه ببینید به یک چشم بهشون نگاه میکنن
چون همیشه نتیجه مهمه

الان منم جزو دسته دومم
راه چاره ای برا مشکلاتم ندارم
گشتم نبود که نبود

روزی کسی جایی به من گفت: دگر از این زندگی سیر شده‌ام. می‌خواهم بروم.
شوق رفتن و فرار دارم. و از این حرفها...
خیال می‌کرد چنین حس و حالی عارفانه است.
به او گفتم: خب برو! برو تا دوباره با پس گردنی برت گردانند! و شاید جایی سخت‌تر از اینجا!

عارف حقیقی که نشانه‌اش این حالات و این حرفها نیست. عارف کسی است که زندگی می‌کند، که زندگی کردن را بلد است.
عرفان که معنای فرار ندارد.
عارف کسی است که با جریان حیات همراه و هماهنگ است. کسی است که از ساده ترین چیزها فی‌الحال لذت می‌برد. صدای کلاغ برایش بهترین سمفونی می‌شود.
ماسه های ساحل برایش پرنیان می‌شود و خنده‌ی کودکان برایش بهشت...
عارف کسی است که خواستار چیزی و جایی نیست.
زیرا همه چیز فی‌الحال برایش مهیاست.
عارف جایی برای رفتن ندارد. "جا"خود متعالی اوست. بهشتش با خودش است، همچنانکه خدایش با خودش است.
کجا می‌خواهی بروی؟!
هر جا بروی این تلخی را با خودت خواهی برد..
و این تلخیِ نگاه است که جهنم ساز است.
زندگیت را بپذیر. به صدایش گوش بده.
ببین هر لحظه چه آگاهی‌هایی برایت به ارمغان می‌آورد.
یک عارف متخصص زندگی کردن است. نرم و لطیف. هر جا که باشد.

A