این همون متنی بود که کلی منتظرش بودم،
حتما بخونیدش‌،
مطمئنم مثل من با خوندنش بغضی میشید :))))❤️

‌
سرم را از روی زانوهایم بلند کردم نور عجیبی چشمم را می‌زد اما مگر شب نبود؟
من مرده ام!
این اولین چیزی بود که به ذهنم رسید
با شنیدن اسمم به خودم آمادم چه صدای زیبا و شیوایی داشت انقدر محو زیبایی صدا شدم که فراموش کردم صدا مرا می‌خواند اما این صدا بود یا ندا هر چه بود عجیب در میان نوری که همه آنجا را گرفته بود بر بر دلم نشست سمت صدا که برگشتم انسانی دیدم در قامت فرشته بال هایی بلند و بزرگ از پشت سرش نمایان شده بود بال هایی از جنس تور که با مروارید ها و ستارگان تزئین شده بود در عجب بودم و با شگفتی به اون می‌نگریستم چقدر زیبا بود دستش را در هوا تکان داد چند بار پلک هایم را به هم زدم و شتاب زده گفتم: بله بله!
لبخندی زد:مثل اینکه میشنوی!
_بله چطور؟
تا خواست حرفی بزند گفتم
_راستی! تو چیستی؟ و اینجا کجاست؟
با مهربانی به من نگاه کرد چشم های سبز روشنی داشت انگار که جنگلی در چشم هایش خانه کرده باشد رگه رگه های درون چشمش همچون شاخه های درختان ظریف بودند پوستش سفید و روشن بود و گونه هایش کمی به سرخی میزد موهای بلند و موج دار مشکی داشت که دو طرفش را با پاییونی یشمی بهم رسانده بود و آبشار پرتلاطم مشکی بر روی شانه و کمرش سرایز شده بود؛ از من پرسید:مگر همیشه خیال آمدن به ماه را نداشتی؟
_چرا اما تو از کجا میدانی؟
_چیز عجیبی نیست کم کم متوجه میشی اما اینجا ماه است بالاخره به رویایت دست پیدا کردی
از ذوق او را بغل کردم که او هم مرا در آغوشش جای داد آغوشش همچون بوی نم باران بود تمام ترس و نگرانی هایم را شست و با خود برد. دستم را گرفت:قصد نداری که تا ابد اینجا بمانی بیا تا همه جا را به تو نشان دهم. دستش را گرفتم و با او همقدم شدم پیراهنی به تن داشت که دامنش تا زانوهایش می‌رسید و گل های ریز بر روی آن نقش بسته بود.
_ولی چطور من را به اینجا آوری؟
_کار سختی نبود فقط آروم دستانم را دورت گره زدم به یاد نداری؟
_نه!حس میکنم در خوابی عمیق هستم
_نه این خواب یا مرگ نیست
خواستم باز سوال بپرسم که با خود گفتم بهتر است از اینجا لذت ببرم و بعدا فکر کنم
خاک زیر پایمان نرم و خنک بود رنگ سفید متمایل به آبی داشت تمام ستارگان بالای سرمان چشمک می‌زدند و با فرشته زیبا حرف می‌زدند انگار که او سالها تنها اینجا زندگی کرده باشد.بر روی تپه ای بلند و شنی رفتیم و آنجا نشستیم یک کره سرخ و آتشین دیدم که لحظه لحظه در حال سوز و گداز بود و نورش خیلی خیلی بیشتر از ماه بود،فرشته لب زد:او خورشید است،سالهاست در شعله عشقش هربار می‌سوزد و تمام کهکشان را نور افشانی می‌کند و ماه در حسرت این شورِعشق خورشید سرد و بی روح شده است و آرزو دارد همچون خورشید تا آنجا که می‌تواند در جای جای جهان بتابد اما خورشید دلش می‌خواهد کاش جای ماه بود و بی منت و بدون تلاش سایه مهر خورشید بر سرش می‌تابید و می‌درخشید؛در جهان و در میان آدم ها چشم ها به دنبال کمال دیگری ست و در سر مدام خود را با دیگران مقایسه می‌کنند و آه حسرت می‌کشند اما نیمه من!تو چشم های خودت را باز کن و ببین به جای نگاه هایی که لبریز از تحقیر،ترحم،قضاوت و حسادت هست،چشم باز کن و ببین که خالق جهان خالق خورشید و ماه ستارگان تو را هم به این زیبایی خلق کرده پس به خودت نگاه کن که سرشار از استعداد و مهری به جسمت نگاه کن که قلبت هر لحظه گرما بخش اوست و به روحت که خدا پاره ای از خود را در تو به یادگار گذاشته است پس به خودت نگاه کن،به جایگاهت که چگونه لبریز از توانایی و استعداد تو میتونی بهترین خودت باشی چرا که آفریدگار تو را چنین پر نقش و نگار آفریده است.

_محبت الهام گرفته از متن نقاش کوچولو🍀

پاکسازی

عزیزانی که اینجا حضور دارید و چک میکنید، این پیام رو فوروارد بفرمایید از چنل زیباتون لفت ندم.

میخام نیمه کاره نقاشیمو بزارم?
هستین؟

سلامممم چطورینننن؟!?

#????? ?

دوستای‌ جدید خیلی خوش اومدین ??