نترس همه جا آتیشه. میسازیم از ریشه، بزن بسوزون.

ی نقطه دور اونجاست، باید بهش برسم و اگر منحرف بشم میوفتم؛ بعدشم پیاده بشم و به راهم ادامه بدم تا به خونه برسم.

آدمیزاد چه موجود پیچیده‌ایه گاهی اوقات خودشم نمی‌تونه خودشو درک کنه!

صدای برنده بودن میدم

باید معمولی‌تر باشم یا خفن‌تر به نظر برسم؟ باید سعی کنم خونسردتر باشم؟ یا مثلا مرموز تر؟یا شاید باید دست از پست کردن فکرام تو فضای مجازی بردارم و گوشیمو از پنجره پرت کنم پایین؟ بهش پیام بدم؟ اون چیز کوچولویی که چشممو گرفته بخرم؟ یا نکنه باید فقط مهاجرت کنم و هویتمو تغییر بدم؟ نکنه باید ترک تحصیل کنم؟
یا فقط بخوابم؟

oh, could i be the sky on the fourth of july?

دیگه برای امتحانام استرس نمی‌گیرم فقط غصه می‌خورم