https://www.imdb.com/best-of/2024-staff-picks/?ref_=ttep_sw_staffpks_csegbest_em00076_i

به این لینک بروید و ببینید خودِکارمندان سایت imdb چه آثاری را از بین فیلم و سریالهای به نمایش درآمده در سال ۲۰۲۴ انتخاب کرده اند .

به نظر شما جانی دپ هم زمستون ها شلغم و چغندر پخته میخوره یا بُخور میده یا نه؟

آره 👍
نه 👎

#حدس_شات
🎬🎬🎬

لذا پیترجکسون با قراردادنِ جنگِ اصلی حولِ محورِ جهان انسان‌ها، این‌را خاطرنشان می‌کند که این‌مخاصمه و درگیری، از آنِ انسان‌ها و متعلق به آن‌هاست.
سه‌گانهِ ارباب حلقه‌ها، تقابل خیر و شر است؛ پر رنگ‌ترین حسی که مدام در طول اثر با آن همراه هستیم، "تقابل خیر و شر" می‌باشد؛ گویی جهانِ سه‌گانهِ ارباب حلقه‌ها همچون ارزش‌های آئین مانوی، تقابل عظیم خیر و شر می‌باشد که مطابق اندیشه‌ مانی، نهایتاً خیر، پیروز این جدال و کشمکش است.

✍حسین محمدی

@livibc

#ارسالی_از_شما

طبق تجربه، پیش‌بینی‌ای که از اکثریتِ آثار فانتزی-ماجراجویی داریم، معمولاً اثری سرگرم‌کننده و سطحی می‌باشند؛ اما در مواجهه با "سه‌گانهِ اربابِ حلقه‌ها"، برخلاف پیش‌بینی قبلی‌ام، با چنین‌اثری رو به‌رو نیستیم.
اربابِ حلقه‌ها به یکی از بهترین‌آثار فانتزی-ماجراجویی‌ای تبدیل شد که به تماشایش نشسته‌ام؛ این‌اثر علاوه بر قصه‌گویی، شخصیت‌پردازی،فیلمبرداری، طراحی لباس و صحنه و جلوه‌ویژه‌های خیره‌کننده، از لایه‌های نسبتاً عمیق محتوایی برخوردار می‌باشد که مانع از پیوستنِ ارباب حلقه‌ها به‌زمرهِ آثار سطحی و صرفاً سرگرم‌کننده می‌شود.
پیترجکسون در قامت کارگردان اثر، این‌تجربهِ ۱۰ ۱۱ ساعته را به ‌چنان‌تجربهِ دل‌چسبی بدل نموده که گذر زمان را نمی‌توان در آن حس‌کرد.علی‌رغمِ اینکه منتقدانی از جمله راجر ایبرت معتقد اند فیلم از حیث شخصیت‌پردازی، عمقِ چندانی ندارد،(ایبرت،راجر،2002) من متصورم که پیرنگ و روایتی این‌چنان‌گسترده، با دشواریِ فزونی برای تعمیق کاراکترها مواجه می‌باشد لذا فرمی که جکسون خلق‌نموده، از شخصیت‌های جا افتاده‌ای (به‌جز یکی دو مورد) برخوردار است که این‌فرم، فراتر از آن را نمی‌طلبید و اتفاقاً کاراکترهای بسیار مطبوع و جذابی را شاهد هستیم؛البته شاید بهتر می‌بود که متقابلاً آنتاگونیست ما و دار ودسته‌های اصلی‌اش نیز کمی از عینیت و شفافیت برخوردار می‌شدند و چهره‌ها و فیگورهای‌شان انقدر در هاله‌ای از تاریکی و ظلمات به‌تصویر کشیده نمی‌شد، اما مجموعاً شخصیت‌پردازی‌ها، یکی از وجوه مثبت اثر است.
در بحثِ CGI (جلوه‌ویژه‌های میدانی و بصری) ما با یک‌شگفتی بزرگ روبه‌رو هستیم که در زمان خود یک‌انقلاب محسوب می‌شود؛ فی‌المثل، شخصیتِ جذابِ "گالوم"، بسیار باورپذیر و تاثیرگذار است.
سیرِ روایی اثر بدین‌شکل است که در ابتدا، ما با یک‌دامنهِ داستانیِ نسبتاً محدودی مواجه هستیم(قسمت اول) که رفته‌رفته، این‌دامنهِ محدود ، نامحدود و گسترده‌تر می‌شود(قسمت دوم) و نهایتاً دوباره به‌سمتِ یک‌محدودیت و انجسام حرکت می‌کند (قسمت سوم و پایانی). این‌دامنهِ گستردهِ روایی فیلم، با شخصیت‌پردازی‌ها و همذات‌پنداری‌های ایجاد شده است که قابل تحمل و فراتراز آن، جذاب و دراماتیک می‌شوند.
بزنگاه‌های غیر منطقی در سه‌گانهِ ارباب حلقه‌ها انگشت‌شمار می‌باشد که فکر می‌کنم مهم‌ترین این بخش‌های غیر منطقی، اَعمالِ شخصیتِ "ایوین" با نقش‌آفرینیِ "میراندا اوتو" می‌باشد؛ این‌کاراکتر، فرد جاه‌طلب و ساختارشکنی می‌باشد که خواهانِ جنگاوری دوشادوشِ مردان است و درکمالِ ناباوری، دشمنانی را شکست می‌دهد که اصلا قابل باور نیست و انتظار نمی‌رود که زنی با تواناییِ جنگاوری متوسط، چنین‌‌اَعمال خارق‌العاده‌ای از وی سرزند.
سه‌گانهِ ارباب حلقه‌ها همان‌طور که بالاتر ذکر کردم، صرفاً یک‌اثر سطحی و سرگر‌م‌‌کننده نیست. یکی از اصول بدیهی‌ای که در سینما وجود دارد و برای خلق نماد باید به‌آن مرحله رسید، این است که برای خلق نماد، باید سایر اجزاء فرم اثر به‌خوبی اصطلاحاً از آب‌درآیند و سپس نمادها شکل‌گرفته و کارکرد درستی در خلال سیستم فرمیک اثر داشته باشند.فیلم دارای نمادها، اشاره‌ها و رفرنس‌های معدودی می‌باشد که تماماً کارمی‌کنند ما را به‌فکر فرو می‌برند و اجازه نمی‌دهند ما در سطح، باقی بمانیم. در جریان فیلم، ما شاهدِ این‌هستیم که حلقه، همهِ موجودات خطهِ میانه را به‌دام وسوسه می‌اندازد و موجودی نیست که از دام وسوسهِ تصاحب این‌حلقه، در اَمان بماند؛ به‌راحتی می‌توان دریافت که حلقه، نمادِ طمع و زیاده‌خواهی‌های انسان است؛ اما پروسهِ لایه‌های عمیق اثر اینحا ختم نمی‌شود؛ این‌حلقه، توسط اهریمنی به‌نامِ "سائورون" ساخته شده که این‌سائورون، با اِلِمان‌ها و خصایص تفکر برانگیزی معرفی می‌شود.شاید عجیب‌ترین این اِلِمان‌ها، چشمِ بزرگی‌ست که ناظر تمام رخداد‌های خطه میانه است؛ همه ما احتمالا با تئوری توطئه‌ معروف که نمادش چشم جهان‌بین می‌باشد آشنا هستیم...
سائورون و ارتش عظیمش، دشمن درختان و درکل طبیعت جهان هستند و مدام دیالوگ‌هایی مبنی بر نابودی محیط زیست می‌شنویم؛ یکی از دیالوگ‌ها عیناً به این‌گونه است:《دنیایِ کهن، در شُعله‌های آتشِ صنعت خواهد سوخت.》بلاشک این‌دیالوگ‌ها و اشاره‌ها بسیار آشنا و قابل لمس در جهان امروزی می‌باشند.
نکته تفکربرانگیز بعدی، انسان‌ها در جهان ارباب حلقه‌ها می‌باشند. ستیز و جنگ بزرگ، پیرامونِ قلمروِ انسان‌هایی که مدام در طول فیلم یادآوری می‌شود که اعضایش با طمع‌ورزی‌های افسارگسیخته‌شان سقوط‌کرده‌اند، اتفاق می‌افتد؛ قلعهِ بزرگِ "گوندور" که جهانِ انسان‌ها را در فیلم به‌تصویر می‌کشد، بسیار به نقاشیِ مشهورِ "برجِ بابل" اثرِ "پیتر بروگل" شبیه می‌باشد؛ اگر تفاسیر این‌نقاشی را کمی مطالعه کرده باشید، درخواهید یافت که با کارکردِ این‌قلعه در فرمِ اثر، همخوانی دارد و رفرنس سینماییِ جالبی‌ست.

این روزها همه سینما را با کانال زندگی با سینما زندگی میکنند ...

شما چطور 😉

https://x.com/atorabi76/status/1865462370585215065?t=u8MM4ygkfbvzqhASU_s7oQ&s=35

https://x.com/atorabi76/status/1865462370585215065?t=u8MM4ygkfbvzqhASU_s7oQ&s=35

فقط ارباب حلقه‌ها❤️❤️❤️

پایان بندی سریال
مشکات در فینال خود به دنبال مدرک قانع کننده است. او برای این کار فرصت زیادی ندارد زیرا نعیم به منصور نزدیک شده. این فشردگی زمان عامل استرس ما می شود.
نعیم با منصور رو به رو می شود و یک نبرد کلاسیک شکل می گیرد. کاملا واضح است که نعیم از پس منصور بر می آید. حتی رضا پروانه هم در دیالوگی می گوید نصف نعیم هم برای منصور کافی است. پس در ابتدا به نظر می رسد کشمکش آن طور که باید رخ نخواهد داد اما با ضربه ی چاقوی غافلگیرانه ی منصور به نعیم ورق بر می گردد. نعیم در موضع ضعف است و همین موضوع عاملی برای نگرانی ما درباره اوضاع اوست. ولی باز هم اوضاع عوض شده و این بار نعیم سوار بر شرایط وخیم می شود. منصور کشته و قهرمان زخمی ما به انتقام سریالی خود پایان می دهد.
مشکات با مدرک عینی اش دیر به نعیم می رسد و افسوس بزرگی را بر دلمان می گذارد.
در آخر در حالی که برف می بارد نعیم را تنها، به همراه موسیقی آشنا و از آن مهم‌تر سازگار با شخصیت در حیاط زندان می بینم. این نما، داستان زندگی تلخ او را برایمان به صورت کلی تداعی می کند. سپس دوربین عقب کشیده، برای آخرین بار با نعیم همدلی و از وی خداحافظی می کنیم.

@livibc