قیافه‌ی ستاره خانم:

وقتشه با ستاره خانم فن‌فیک بنویسم

درست متوجه شدید
بنده یک ستاره فن هستم.

توی جهان موازی من و ستاره خانم دوتا آدم آلمانی خشکل مشکلیم که داخل یه کانون زبان با جو گرم و صمیمی کار می‌کنیم. یه جایی که مخصوص بچه‌هاست، پر از رنگ و کاردستی و نقاشیه و برای رسیدن به اون جای دنج باید نیم ساعتی رو توی جاده‌های جنگلی رانندگی کرد.
من در اون جهان معلم زبان چینی خواهم بود و ستاره خانم دبیر محبوب زبان انگلیسی.
ستاره خانم زنیه که همیشه یه گیره مو با طرح آبنبات (بن بن) می‌زنه روی موهای طلاییش، لباس‌های دامنی و خال‌دار رنگارنگ می‌پوشه و هروقت که من رو می‌بینه با چشم‌هاش می‌خنده و سعی می‌کنه دست و پا شکسته با اون چند کلمه‌ی چینی که ازم یاد گرفته بهم سلام کنه.
من و ستاره خانم بیشتر اوقات فراغتمون رو به مزه مزه کردن نوشیدنی‌های جدید و صحبت کردن راجع به افسانه‌های چین باستان می‌گذرونیم.
در اون جهان من مرد ایده‌آل ستاره خانمم، یه آدم خجالتی که همیشه زیرزیرکی معلم خوش‌ذوق انگلیسی رو نگاه می‌کنه.
شاید ستاره خانم اون جهان هم هر از گاهی لبخندهای محبت‌آمیزی حواله‌ام کنه اما فکر می‌کنم اونجا هم قلب ستاره خانم جایی گیره. یه جایی بین قصه‌ها، داستان‌ها، لبخندها و اشک‌هایی که خودش خلق کرده؛ و همین حقیقت اون معلم شیفته‌ی زبان چینی رو عقب نگه می‌داره. چون فرقی نداره ستاره خانم توی کدوم دنیا باشه، به هرحال قصه‌هاش رو با خودش می‌بره.
اما آیا یک معلم زبان چینی دست و پا چلفتی که توی زندگی قبلیش تهذیب‌گری زبانزد با سرنوشتی شوم بوده، می‌تونه در این برهه‌ی جدید زمان جای خودش رو توی دل معلمی که دیوانه‌وار عاشق چین باستانه باز کنه؟
جواب این سوال حتی در جهان موازی و خیالات من هم معلق خواهد موند.
شاید جواب، پیش ستاره‌ها باشه.

جدی از شدت غم گلبم سنگین شده.

این موارد در مورد اسماعیلی‌ها برای من جالب بود. گذاشتم این‌جا که شما هم بخونید.

مرد مسافر گفت دانشمندان اسماعیلی همه برجسته هستند و علتش این است که متکی به محفوظات نیستند و عقل خود را به کار می‌اندازند و می‌کوشند که مسائل را با عقل حل نمایند نه با روایات و ابویعقوب سجستانی هم یکی از آنهاست و اگر مزیتی نصیب او شده باشد از این جهت می‌باشد که یک باطنی به شمار می‌رود. اگر او یک باطنی نبود عقل خود را به کار نمی‌انداخت و مسائل را از روی روایات حل می‌کرد نه از روی عقل.

-خداوند الموت

علمای اسماعیلی اظهار می‌کنند اگر بگوییم خداوند عالم است و عادل است با اینکه صفات مزبور مثبت می‌باشد به ساحت با عظمت خداوند اسائه‌ی ادب کرده‌ایم. به دلیل اینکه او را تشبیه نموده‌ایم به یک عالم و یک عادل و تشبیه کردن خداوند به چیزی، اسائه‌ی ادب است برای اینکه خداوند را در ذهن ما کوچک می‌کند. منظور از تشبیه غیر از این نیست که ما مشبه را مثل مشبه‌به ببینیم وگرنه تشبیه مورد پیدا نمی‌کند و خدا آنقدر بزرگ و نامحدود است که ذکر هر نوع صفت مثبت در مورد او اسائه‌ی ادب می‌باشد چون سبب می‌شود که او را با چیز دیگر شبیه کنیم و شبیه کردن خداوند به چیز دیگر یعنی کوچک کردن او، یک عالم اسماعیلی خداوند را نه با صفات مثبت وصل می‌کند و نه با صفات منفی مثل اینکه بگوییم «خداوند جسم نیست» یا «خداوند مکان ندارد» یک عالم اسماعیلی خداوند را آنقدر بزرگ می‌داند که بیان هر نوع صفتی را برای توصیف او کفر به شمار می‌آورد.

-خداوند الموت

ایشون کاربردای زیادی داره. مثلاً می‌تونید داخلش تاریخ تولد افراد مورد نظرتون رو وارد کنید و اونم از سه روز قبلش بهتون یادآوری می‌کنه؛ و باید بگم از اونجایی اون قسمت از مغز من که مسئول نگه‌داری تاریخ‌هاست کلا خاموشه و از طرفی هم اکثر آدم‌ها براشون مهمه که تاریخ تولدشون رو به یاد داشته باشی خیلی جاها جونم رو نجات داده.
اما من بیشتر بخاطر این دوستش دارم که هر نوشته یا نوتی که با هشتگ خاطره براش بفرستی رو ثبت می‌کنه و سال بعد دقیقاً همون روز و همون ثانیه بهت یادآوریش می‌کنه. وقتی نوت‌هایی که منِ گذشته برام گذاشته بوده رو می‌خونم واقعاً به وجد میام و این حتی کمکم می‌کنه به یه سری نتیجه‌گیری‌های کلی راجع‌به خودم برسم. این‌که بدونم پارسال دقیقاً همین روز چه احساسی داشتم یا چه چیزی رو تجربه کرده بودم واقعاً برام جذابه و از طرفی هم خاطره‌های خوب و بدی که تجربه کردم برام تجدید می‌شه. تصور کنید نشستید و حین کتاب خوندن صدای نوتیف گوشیتون بلند می‌شه و بعد وقتی پیام رو باز می‌کنید می‌بینید دینگ! یه خاطره یا نصحیت از خود قبلیتون براتون فرستاده شده، جالب نیست؟برای همین بنظرم خیلی کاربردیه و خواستم شما هم باهاش آشنا بشید.
@birthday_tbot