چیزی که هست و تجربه‌اش بسیار تلخه اینکه نارسیست ها و سوسیوپت ها همیشه ترجیح می‌دن آدم های غریبه و دور رو تحت تاثیر خودشون قرار بدن و اولویتشون همینه. غریبه رو به خانواده و دوست و پارتنرش ترجیح میده به یک دلیل ساده ،چون اون نمی‌شناستش و می‌تونه تایید بگیره ازش.
همیشه ترجیح میده تا به صورت سطحی و ظاهری از چشم بقیه آدم ها خوب در نظر گرفته بشه تا اینکه به صورت واقعی کار های خوبی بکنه و یه آدم واقعا خوب باشه.
نارسیست درد و اذیت شدن دوست، خانواده و پارتنرش رو بدون کوچک ترین عذاب وجدانی تماشا می‌کنه و بعد روش رو برمی‌گردونه و برای کمک به یه غریبه و تحت تاثیر قرار دادنش ازت دور می‌شه.

https://rainymood.com/
غرق شو.

مگافونیا

وقتی واسه کسی تعریفش کردی و دیگه گریه نکردی، یعنی قوی شدی، تموم شد؛
شکستش دادی.

گاهی اوقات خاطره رو دوست دارم اما آدم تو خاطره رو نه، بنابراین اون خاطره عزیز و مقدس رو بازیافت ذهنی می‌کنم و فرد رو پاک می‌کنم،
و بعد از اون تنها خودم می‌مونم و اون لحظه تکرار نشدنی.

«روشن تَر از ستاره»

یکی از روش هایی که آدم تاکسیک خیلی ازش استفاده می‌کنه و بینشون حسابی محبوبه اینکه برای از دستت ندادن تو و منبع تامین کننده‌ش، وابستت می‌کنه و ضعیف نگهت می‌داره تا همیشه‌ مجبور باشی که بمونی، و یا حتی اونقدر کم جون و خسته و تخلیه شده که توانایی خارج شدن رو در خودت نبینی و نداشته باشی‌. باعث می‌شه هرشب تو یک کابوس بخوابی و از ادامه کابوس بیدار بشی؛ یک لوپ معیوب برات میسازه و هدیه می‌اره، یک چرخه وحشتناک، یک ترن هوایی با بالا پایین های ابدی و بدون امنیت، یک زجر بی نهایت.

مگافونیا

یک چیز هایی هست که غمگینم می‌کنه و غمش چسبنده و لزج و سنگینه،
مثل تو، فکر کردن به تُن صدای تو، نگاه کردن به عکس تو، به یاد آوردن خاطره های تو، گوش دادن به خواننده مورد علاقه تو.
آره غمگینم می‌کنی، تو و همه چیز هایی مربوط به تو غمگینم می‌کنه.
پس فراموشت می‌کنم، همونطور که مجبور شدم بقیه رو فراموش کنم.

نه تو دوستش نداری تو فقط تو پی ام اسی‌.