غم ، روحِ مرا اینهمه آزُرده چرا

صبراز دل و هوش از سرِ من بُرده چرا

انجیلیِ بیشه در بهاران بودم

اکنون شده ام بیدِ خزان خورده چرا

رباعی ازحسن قربانی گل(باغدشتی
@dQORBNI🌺

از عشقِ تو هرچه بر سرم رفت که رفت

خونابِ دل از چشمِ ترم رفت که رفت

در راهِ تو ای مامِ وطن جانم نیز

از کالبدِ تن اگرم رفت که رفت

رباعی:حسن قربانی گل(باغدشتی

@dQORBNi

آن که سخنش نقل و نبات است مرا

الحق که فرشته ی نجات است مرا

جاوید چو خضرِ دیگرم تا وقتی

شهنامه ی او آبِ حیات است مرا

رباعی:حسن قربانی گل( باغدشتی

@dQORBNi

در محفلِ عشق، شمع و پروانه یکی ست

باران نظرش به سبزه و دانه یکی ست

کفر است ولی همیشه در باورمان

ایزد یکی آن حکیمِ فرزانه یکی ست

✍️رباعی:
#حسن_قربانی_گل(باغدشتی

?️آوایی از؛
#زیبا_صادقی

@dQORBNi

هرچند به سرسبزیِ تاکیم عزیز

همواره برای هم هلاکیم عزیز

با اینهمه جنب و جوش روزی ناگاه

آرام به گهواره ی خاکیم عزیز

رباعی:حسن قربانی گل(باغدشتی
@dQORBNi

*?*تا زمانی که شاهنامه هست، نمی‌شود به فکر تجزیه ایران بود.

? #دکتر_بقایی_ماکان ?#كانون_شاهنامه_فردوسي_توس ?#بنیاد_فردوسی_توس ‏

? http://bonyadferdowsitous.ir/ ?https://t.me/bonyadeferdowsitous ?https://www.instagram.com/bonyadeferdowsitous ?https://x.com/bonyadferdowsi/ ?https://www.aparat.com/BonyadeFerdowsiMashad ?**https://www.youtube.com/channel/UCP207h1pOJJQu4UTkUrUq1Q

‍ جــامــے ســت ڪــه عــقــل آفــریــن مــے زنــدشــ

صــد بــوســه ز مــِهر بــر جــبــیــن مــے زنــدشــ

ایــن ڪــوزه گــرِ دهر چــنــیــن جــامــِ لــطــیــفــ

مــے ســازد و بــاز بــر زمــیــن مــے زنــدشــ

حــڪــیــم خــیــام نــیــشــابــوریــ

جــامــے ســت تــن و جــان مــیــِ جــوشــیــده درآنــ

از ڪــوزه گــرے نــهان ڪــه ڪــوشــیــده درآنــ

خــود مــیــ‌شــڪــنــد نــدانــم ایــن حــڪــمــت چــیــســتــ

هم جــامــِ شــراب و آن ڪــه نــوشــیــده درآنــ

حــســن قــربــانــے گــلــ( بــاغــدشــتــیــ

ایــن قــافــلــه ے عــمــر عــجــب مــے گــذرد

دریــاب دَمــے ڪــه بــا طــرب مــے گــذرد

ســاقــے غــمــِ فــرداے حــریــفــان چــه خــوریــ

پــیــش آر پــیــالــه را ڪــه شــب مــے گــذرد

حــڪــیــم خــیــام نــیــشــابــورے

ایــن مــدّتــِ عــمــرمــان عــجــب زود گــذشــتــ

افــســوس ڪــه بــے حــاصــل و بــے ســود گــذشــتــ

ایــّام و گــذارِ عــمــر را بــایــد گــفــتــ

بــرگــے بــه خــزان شــنــاور از رود گــذشــتــ

حــســن قــربــانــے گــلــ( بــاغــدشــتــے

?️اجرایی از
#زیبا_صادقی

@dQORBNi

Telegram

attach 📎

جــامــے ســت ڪــه عــقــل آفــریــن مــے زنــدشــ

صــد بــوســه ز مــِهر بــر جــبــیــن مــے زنــدشــ

ایــن ڪــوزه گــرِ دهر چــنــیــن جــامــِ لــطــیــفــ

مــے ســازد و بــاز بــر زمــیــن مــے زنــدشــ

حــڪــیــم خــیــام نــیــشــابــوریــ

جــامــے ســت تــن و جــان مــیــِ جــوشــیــده درآنــ

از ڪــوزه گــرے نــهان ڪــه ڪــوشــیــده درآنــ

خــود مــیــ‌شــڪــنــد نــدانــم ایــن حــڪــمــت چــیــســتــ

هم جــامــِ شــراب و آن ڪــه نــوشــیــده درآنــ

حــســن قــربــانــے گــلــ( بــاغــدشــتــیــ

ایــن قــافــلــه ے عــمــر عــجــب مــے گــذرد

دریــاب دَمــے ڪــه بــا طــرب مــے گــذرد

ســاقــے غــمــِ فــرداے حــریــفــان چــه خــوریــ

پــیــش آر پــیــالــه را ڪــه شــب مــے گــذرد

حــڪــیــم خــیــام نــیــشــابــورے

ایــن مــدّتــِ عــمــرمــان عــجــب زود گــذشــتــ

افــســوس ڪــه بــے حــاصــل و بــے ســود گــذشــتــ

ایــّام و گــذارِ عــمــر را بــایــد گــفــتــ

بــرگــے بــه خــزان شــنــاور از رود گــذشــتــ

حــســن قــربــانــے گــلــ( بــاغــدشــتــے

@dQORBNi

درودها بر برادر بزرگوارم امیدوارم همیشه روزگار به کامتان شیرین باشد

بله داستان سیاوش یکی از زیباترین و دردناک ترین داستان های شاهنامه می‌باشد

صدها شخصیت از پهلوانان گرفته تا شاهان و شاهزادگان و دانایان در شاهنامه آمده اند

همواره برای من داستان سیاوش از همه ی داستانهای دیگرِ شهنامه جذاب تر بوده است

و سیاوش یگانه ی شخصیتی است که هرگز نتوانستم از او دل بکنم

او برایم همانقدر محبوب است که فرزانه ی توس می‌باشد
این چند رباعی را در سوگ سیاوش سرودم

با خواندنِ شهنامه غمم افزون شد
دل، رنگِ شفق گرفته و گلگون شد
آنگاه که قصّه ی سیاوش خواندم
هر کاسۂ چشمم قَدَحی پُرخون شد

آلاله که یادآورِ فروردین است
گفتم به یکی چراسرش پایین است
گفتا تنِ بی سرِ سیاوش چون دید
همواره دلش گرفته و غمگین است

دردم همه از سوگِ سیاوش باشد
پشتم ز غمش کمانِ آرش باشد
گر حالِ دلِ خرابِ ما را خواهی
بینی که سِپَندِ رویِ آتش باشد

دشتی که به یادش جگرم پر خون است
دور از وطنم حوالیِ جیحون است
هر شاخ گلی که سر برآرد زان خاک
از داغِ سیاووش، شقایق گون است

تا فکرِ سیاوش آمده در سرِ من
از درد شکسته شد همه پیکرِ من
اندوهِ مرا قلم که از چشمم خواند
خونابِ دلش چکیده بر دفترِ من

آن روز که گردنِِ سیاووش زَده
آن پورِ زره گرویِ خونریز دَده
سالی وطن از سوگ سیه پوشیده
حتّی به شبِ چلّه و نوروز و سَده

آهی که فرنگیس به شبگیر کشید
گوشِ فلک از شنیدنش تیر کشید
خورشید که کشتنِ سیاوش را دید
ازغم به رُخَش چادری از قیر کشید

نوعی گلِ لاله غرقِ خون می روید
از عهدِ گذشته تا کنون می روید
در سوگِ سیاوش از سرِ شرم و حیا
هر ساله بهار واژگون می روید

محرابِ پرستشم که آتش باشد
قلبم تپشش به عشقِ آرش باشد
اشکم بدهد فرصتِ صحبت:گویم
پیغمبرِ مذهبم سیاوش باشد

به قلم حسن قربانی گل(باغدشتی

@dQORBNi