MARIANO FORTUNY (1871–1949)
ماریانو فورتونی (1871-1949)

قمست دوم
ماریانو با ستاره برجسته ادبی ایتالیا گابریله دانونزیو آشنا شد و برای اولین بار در سال ۱۸۹۴ با او ملاقات کرد. با این حال هر تلاش برای یافتن مکان فورتونی در متن جنبش‌های هنری آن زمان دشوار است زیرا ماریانو عموما به کار هم‌زمانان خود بی‌توجه بود و به ندرت خارج از ونیز قدم می‌گذاشت.
به نظر میرسد ورود ماریانو به دنیای پارچه و مد در سال ۱۹۰۶ با آزمایش چاپ پارچه‌ها آغاز شده است. برخی از طرح‌های ماریانو برای یک نمایش (فرانچسکا دا ریمینی) به لباس‌ها تبدیل شدند ولی توجه زیادی دریافت نکردند.
در آن سال ها در پاریس قابل توجه‌ترین لباس‌ها لباس‌های باله  با حجاب‌های ابریشمی منحصر به فرد و طرح‌های هندسی الهام گرفته از هنر Cycladic بود.
ماریانو با ابریشم شروع کرد و معمولاً ابریشم ها را خام و به رنگ سفید خریداری میشد و مستقیماً از چین و ژاپن وارد میشد بعدها ولوت را به کارش اضافه کرد که از لیون وارد میشد. او ابتدا با چاپ روی پارچه با استفاده از بلوک‌های چوبی را آزمایش کرد سپس نقاشی دستی و قالب‌های کیفیت بالای خود ابریمشی خود را معرفی کرد. او رنگ‌های خود را ایجاد ساخت مواد اولیه برای کارهایش را از منابع و کشورهای مختلف پیدا کرد. کندی فریزر، نویسنده در نیو یورکر در سال ۱۹۸۱ گفت "رنگ‌هایی که ماریانو ایجاد کرده است پس از گذشت دهه‌ها هنوز کمیاب و دلپذیر هستند.
ماریانو هرگز به عنوان یک طراح مد توسط کوتور‌های پاریس شناخته نشد. در سال‌های اول لباس‌های او فقط در خانه پوشیده میشد و اینکه این لباس های برای فضای باز رسمی در نظر گرفته می‌شد دور از انتظار بود‌. ماریانو بیرون از سیستم کنترل شده مد کوتور قرار گرفت و تصمیم گرفت بازار فروش و بازاریابی خود را توسعه دهد. این شامل یک فروشگاه در طبقۀ زیرین پالاتزو و یک شبکۀ کوچک از فروشگاه‌ها و نمایندگان فروش در سراسر اروپا بود.

?@Persianafashion *?
?@Persianafashion ?***

MARIANO FORTUNY (1871–1949)
ماریانو فورتونی (1871-1949)
قسمت اول
بدون دلیل نیست که ماریانو فورتونی به نام مرد رنسانس امروزی شناخته می‌شود. او یک هنرمند و مخترع بود در بیش از سه دهه بیشتر از بیست اختراع در پاریس ثبت کرده بود. مشارکت بزرگ او در مد در یک لباس(Delphos) خلاصه میشد Delphos لباسی بود که بدن را از محدودیت‌های لباس مد قرن نوزدهم آزاد کرد. Delphos که در اوایل سال ۱۹۰۷ ساخته شد یک لباس طولانی ساده از ابریشم بود که از شانه‌ها آویزان می‌شد و می‌توانست برای سفر به صورت توپ‌شده جمع شود. در یک دوره‌ای که اکثر زنان در کرست ها محدود شده بودند این لباس یک آزادسازی را نشان می‌دهد، بهترین تصویر این لباس را در عکس‌های (Isadora Duncan) رقصنده معروف میشود دید. فورتونی اهمیت Delphos را شناخت و یکی از طراحی های این لباس را در پاریس در سال ۱۹۰۹ ثبت کرد. ماریانو جهان هنر و مد را به هم نزدیک کرد همانطور که هم‌زمانش سونیا دلونای این کار را انجام داد. رابطه متقابل بین هنر و مد از آن زمان تاکنون یک موضوع در فرهنگ عام بوده است و توسط طراحان مختلف از جمله حسین چالایان، مارک جاکوبز و ویکتور و رولف در دوران حاضر بررسی شده است.
ماریانو فورتونی و مادرازو(Mariano Fortuny y Madrazo) در سال ۱۸۷۱ در گرانادا اسپانیا به دنیا آمد و در خانواده‌ای پر از هنرمندان و با پول فراوان بزرگ شد. پدرش نقاش برجسته‌ای بود که با (Cecilia de Madrazo) سسیلیا د مادرازو ازدواج کرده بود. از سال ۱۸۷۲  آن‌ها در رم زندگی می‌کردند پدرش در رم و پاریس استودیو داشت. پدر مارینو در سال ۱۸۷۴ به دلیل مالاریا در سن ۳۶ سالگی فوت کرد. ماریانو علاوه بر داشتن مهارت‌های یک نقاش علاقه‌ به جمع‌آوری کالاهای قدیمی، هنری و آنتیک را از پدرش به ارث برده بود. مجموعه خانوادگی او شامل گنجینه های فراوانی از پارچه‌هاى قدیمى بود.
پس از فوت پدرش خانواده ماریانو به پاریس نقل مکان کردن و ماریانو در سن هفت سالگى نقاشى را شروع كرد. ماریانو جذب کار های Old Masters شد و اهمیت رنگ را یاد گرفت که در آینده به او کمک زیادی کرد. ماریانو جوانی بود که با آسم و حساسیت دچار بود که ناشی از واکنش حساسیتی به اسب‌ها بود. بنابراین در سال ۱۸۸۹ مادرش با او و خواهرش(ماریا) به ونیز رفتند. ونیز پایگاه اصلی او برای ادامه زندگی‌اش بود. او در کلاس‌های شبانه Accademia در ونیز شرکت کرد تا نقاشی خود را بهبود بخشد و به تمرین ادامه داد تا آثار Old Masters و هنرمندای وینیزی را کپی کند. فرد الهام بخش او  در سال ۱۸۹۲ Richard Wagner  بود. دیدگاه گسترده و جامع واگنر الهام بخش ماریانو بود که خود را در دنیای تئاتر برای سال‌های زیادی غرق کرد و سیستم‌های نور جدیدی را توسعه داد. در سال ۱۸۹۷ ماریانو با یک زن جوان فرانسوی به نام هنریت نگرین در پاریس آشنا شد. با وجود عدم تأیید مادرش ماریانو تا آخر عمر به عنوان همسر، عاشق، و هم‌کار علاقمند او بود. *?@Persianafashion ?
?@Persianafashion ?***

سلام به همه طراحان، استایلست ها، و علاقه مندان به مد و فشن امیدواریم حال همون تون خوب باش.
من و اعضای تیم پرشینا فشن به مناسب ۵۰۰ تایی شدن کانال تصیم گرفتیم برای تموم اعضای وفادار پرشینا فشن یه هدیه کوچیک و ناقابل بدیم.
? یک ساعت عضویت رایگان کتابخونه پرشینا فشن خدمت تموم عزیزان کانال ?

https://t.me/+OFguG-seb7NlODdl

لطفا لینک کانال پرایوت را در گروه ها مد شیر نکنید این عضویت رایگان ویژه اعضای کانال پرشینا فشن است.
ممنون بابت حمایت هاتون برای ادامه فعالیت هامون به حمایت شما نیاز داریم ??
نوت: لینک عضویت تا ساعت ۱۱ شب فعال میباشد .

PAUL POIRET (1879–1944)
پل پوارت (۱۸۷۹-۱۹۴۴)

قسمت سوم
تور آمریکایی پوارت یک پیروزی بود اما پوارت بدلیل کپی‌برداری گسترده از طرح‌های خود شوکه شده بود. این موضوع منجر به تلاش وی بر ایجاد Le Syndicat de Défense de la Grande Couture Française در سال ۱۹۱۴ شد و خودش اولین رئیس آن بود. دو سال بعد او به استراتژی متفاوتی روی آورد او لباس های کپی‌ با قیمت کمتر از لباس‌های خود را تولید کرد که در Vogue در سال ۱۹۱۶ تبلیغ شد و در آمریکا ترویج یافت.
جنگ جهانی اول نقطه پایانی به طرح‌های بزرگ پوارت در آمریکا گذاشت. پس از وحشت چهار سال جنگ علاقه پوارت به فرمانروایی تئاتری یک نت بی‌معنا بود که با سبک کاربردی و نگاه گارسون شنل مقایسه میشد. اگرچه پوارت به ساخت و تولید مجموعه‌های بسیار برجسته‌ای ادامه داد اما دوران خوشبختی او گذشته بود و دوران نزول و دردناک او شروع شده بود.
پشت شخصیت عجیب پوارت یک پدر فداکار  به سه فرزند (روزین، مارتین و کالین) بود. او از همسرش دنیز، در سال ۱۹۲۸ طلاق گرفت. در دهه ۱۹۲۰ پوارت طرفدار و فرصت زیادی نداشت. مشکل آنجا بود که انرژی‌های خلاقانه‌ پوارت با نگرش بی پروا به پول یکجا شده بود با وجود تلاش های مالی دوستان و طرفدارانش و نتیجه این هماهنگی سبب نزدیک شدن او به سال‌های فقر و نابودی او شده بود. تا سال ۱۹۲۹ افراط گرایی او منجر به بستن خانه مد او شده بود و سال‌های اخیر عمر او همراه با افسردگی ای با ظهور بیماری پارکینسون بود.
در سال ۱۹۳۷ طرح اعطای یک پاداش به پوارت در Chambre Syndicale de la Haute Couture توسط جاک وُرث رد شد.
اما سال‌های آخر عمر پوارت خالی از محتوا نبود و نشان داد که پوارت هنوز یک طراح نوآور پیشرو است. در سال ۱۹۲۷ او یک مقاله بین‌المللی برای مجله The Forum نوشت و پیش‌بینی کرد که در آینده مواد مصنوعی و پلاستیک‌ها بر دنیای ما غالب خواهند شد.
در یک حرکت نوآورانه دیگر در سال‌های آخر حرفه‌اش، او در دهه ۱۹۳۰ برای Printemps و Liberty of London طراحی کرد.
مهارت های پوارت در سال ۲۰۰۷ از طریق یک نمایشگاهی (پوارت پادشاه مد) در موزه هنر متروپولیتن در نیویورک توسط یک گنجینه لباس از همسرش دنیز شناخته شد.
به لطف پوارت لباس‌های زنان از شکل دست و پا گیر و سنگین به شکل سبک‌تر و کاربردیتر  تغیر کرد. پوارت بطور مؤثر کانون لباس مدرن را تأسیس کرد و الگوی صنعت مدرن مد را توسعه داد. پوارت در واقع پیشگام جهان مد معاصر بود. به دلیل سخنرانی‌های بسیار زیاد و مصاحبه‌های او با مجلات و یک زندگینامه امروز تاریخدان های مد از فلسفه طراحی او اطلاعات زیادی دارند. پوارت در بهترین حالت پارادوکس‌های مسخره آمیز مد اروپای قرن نوزدهم را برطرف کرده و عصر جدید را برای مشتریان خود رقم زده زنان را به عبارت (فقط آنچه که به شما می‌آید را پوشید) تشویق به پوشیدن لباس های راحت کرد.

?@Persianafashion ?

JEANNE PAQUIN (1869–1936)
ژان پاکن (۱۸۶۹-۱۹۳۶)
قسمت سوم
از سال 1910 تا 1915، پاکین در چند نمایشگاه بین‌المللی شرکت کرد که پلتفرم‌های بازاریابی مهمی بودند. پاویلیون پاکین، که به شکل یک معبد یونانی تزئین شده بود، در یک نمایشگاه در تورین در سال 1911 بسیار موفق بود و پاکین هزینه ورودی به منظور کنترل کردن تعداد بازدیدکنندگان تاعین کرد. در همان سال، علاقه پاکین به هنر با ایجاد یک آلبوم طرح‌های اکسیسریزها ، و لباس‌های توسط هنرمندان پل ایریب(Paul Iribe) ژرژ لپاپ(Georges Lepape) و ژرژ باربیه(Georges Barbier) به اوج خود رسید.
پاکن نیز تصمیم گرفته بود و همانطور که رقیبش پل پوآرت نشان داد، آماده بود طرح‌های خود را محافظت کند. در سال ۱۹۰۶، او در مقابل دو مجله اقدام قانونی برای انتشار عکس‌های مدل‌های جدید قبل از نمایش گرفت. او همچنین در یک دعوای طولانی علیه خانه مد بیر به دلیل کپی‌برداری اقدام کرد و ۸٬۰۰۰ فرانک خسارت دریافت کرد. یک دعوای حقوقی دیگر، علیه یک خانه دوخت پاریس مطرح شده در سال ۱۹۱۱، هفت سال بعد به پیروزی منجر شد. پاکن چیز دیگری جز استقامت نبود. دوران پیش از جنگ جهانی اول برای پاکن طلایی بود، که اولین زن خیاط شد که با جوایز لژیون دونور(Légion d’Honneur. ) مورد تقدیر قرار گرفت. این در سال ۱۹۱۳ بود، سالی که سهامداران شرکت بازده ۲۱۱ درصدی روی سرمایه خود دریافت کردند. "خوشحالم که دولت کار من را بطور کامل غیرابتذال از جنس تصدق کرده است"، او گفت. "این جایزه فقط به عدالت نظر من است، کار در هر شاخه خاص که زن در آن برجسته باشد، باید تشخیص داده شود."
لباس تانگو در سال ۱۹۱۳ یکی از معروف‌ترین طرح‌های او بود، برای رقص تانگو طراحی شده بود، یک موجود جذاب که پاریس را فرا گرفته بود.
طراحی معمولی پاکن شامل یک تونیک و دامن دو لایه بود، شامل یک دامن زیری از شیفون بود و از تعداد زیادی از چینه‌ها و گوده‌ها استفاده کرد تا حرکت آزاد را تضمین کند. در دستان پاکن، زنان نیازی به ترس از سرزنش نداشتند، مد هرگز اجازه پیدا کردن بر عملکرد را نداشت. لباس‌های تانگو در یک نمایش مد تانگو در تئاتر پالاس در لندن به نمایش گذاشته شد. روزنامه دیلی اکسپرس، تحت تأثیر علاقه عمومی به رویداد، نوشت که "این نمایش‌های مد جدید در محبوبیت با نمایش‌های تئاتر معمول رقابت می‌کرد." شروع جنگ باعث شد پاکن بازارهای جدیدی را توسعه دهد، از جمله آمریکا که فروشگاه پاکن-ژوایر از زمان افتتاح در سال ۱۹۱۲ پرورش یافته بود. در سال ۱۹۱۴، چهار مانکن برتر پاکن به مدت سه هفته با خاله ای شوهرش، مادام ژوایر، به آمریکا سفر کردند تا تبلیغات را به دست آورند. این جنبش معروف به croisade de l'élégance به نیویورک، بوستون، فیلادلفیا، پیتسبرگ، شیکاگو و نیویورک سر زد و هزینه بلیط ۳ دلار بود که بعدها به ۵ دلار افزایش یافت. این حقه بازاریابی موفق ابتدا توسط پوآرت شروع شده بود، اما به نظر می‌رسد پاکن نیز کمتر ازو موفق نبود. موهای رنگارنگ مدل‌ها بخصوص برای روح مدرن آنان توجه ویژه‌ای جلب کرد. 
پاکن در سال ۱۹۱۷ به عنوان رئیس اتاق صنعت و بازار لباس پاریس شناخته شد که نمایانگر کوتور‌های پاریس بود، یک مقامی که تا سال ۱۹۱۹ در آن حضور داشت. تا آن زمان، او به عنوان یک طراح مد بازنشسته بود و جای خود را به مادلین والیس داد که مهارت خاص خود را در خزها داشت و این به علامت پاکن تبدیل شد. او در اوایل دهه ۱۹۳۰ به طور کامل بازنشسته شد و در سال ۱۹۳۶ درگذشت. خانه مد پاکن بعد از مرگ او به مدت بیست سال به فعالیت با ساخت کت‌های معروف خود با لباس‌های خز ادامه داد. در سال ۱۹۵۳ فروشگاه فرانسوی وورث، رقیب قدیمی خود را به دست آورد، قبل از اینکه هر دو بخواهند بپذیرند که زمان آن‌ها گذشته است و در سال ۱۹۵۶ بسته شد.
@Persianafashion

JEANNE PAQUIN (1869–1936)
ژان پاکن (۱۸۶۹-۱۹۳۶)

قسمت دوم
ژان ماری شارلوت بکرز در سال ۱۸۶۹ به دنیا آمد، او دختر یک پزشک بود. هنگامی که هنوز نوجوان بود، به کار فرستاده شد و بسیار سریع حرفه خود را یاد گرفت و در خانه مد میزون روف (Maison Rouff) به مقام مسئول آتلیه رسید. در سال ۱۸۹۱ با(Isidore Rene Jacob dit Paquin) ایزیدور رنه ژاکوب دیت پاکن ازدواج کرد، یک تاجر بسیار پرانرژی که صاحب خانه کوتور (Paquin Lalanne) پاکن لالان، یک خانه مد که از یک فروشگاه لباس مردانه، پاکن فرره، در دهه ۱۸۴۰ شکل گرفته بود. آن‌ها به سرعت کسب و کار خود را به نام پاکن تغییر دادند و با انرژی و شور فراوان در خیابان دو لا پاکس شماره ۳ شروع به ساخت شرکت کردند. موفقیت چارلز فردریک ورث، اولین کوتوریه مدرن، که توسط پسرش ژان فیلیپ ورث ادامه یافته بود، بر لباس‌دوزان زن پاریس سایه افکنده بود. با ظهور پاکن، لباس‌دوزان شروع به صحبت کردن کردند. پاکن اولین زنی بود که وضعیت کوتوریر را به دست آورد. در حالی که خانه ورث احترام و اصالت را به مشتریانش هدیه می‌داد، خانه پاکن زیبایی و جذابیت را به ارمغان می‌آورد.
به عنوان یک زن با اعتماد به نفس و اجتماعی، حال با مزیت بی‌قیمت یک همسر ثروتمند، ژان پاکن در جای مناسبی بود تا تأثیر بگذارد. طراح مگی روف بعدها گفت: "هنوز هم صدای شفاف مادام پاکن را می‌شنوم که [مد] باید بدون ضعف یا ترس به‌ روز شود، حتی با جسارت." پاکن عاشق رنگ بود. ابتدا به رنگ‌های پاستل که در اوایل قرن ۲۰ محبوب بودند، پیوست. بعدها، رنگ قرمز مخصوص خود را توسعه داد و اغلب روی رنگ به عنوان نقطه شروع طرح‌های خود تمرکز می‌کرد. او به رنگ سیاه زنده‌ گی و تازگی داد، که تا اواسط قرن نوزدهم با عزاداری و جدی مرتبط بود، اما توسط پاکن به عنوان یک علامت برای رنگ‌های غنی استفاده شد. لباس‌های او بازتاب جذاب فشن‌های شرق‌ پژوه  اوایل قرن ۱۹ بود، اما دقت و دوخت‌های عالی ، شامل پشم با دست‌کاری‌های محصور شده با دستباف نیز وجود داشت. او همچنین چشم قوی‌ای به جزئیات متضاد داشت، مانند استفاده از تقسیمات خز روی ابریشم یا شيفن به جای پشم، که طرح عادی را به چیز فوق‌العاده تبدیل می‌کرد.
پاکن بر روی طراحی تمرکز داشت در حالی که همسرش روی مشتریان تمرکز گروه بود. مشتریان آن‌ها از خاندان سلطنتی (پادشاهان اسپانیا، پرتغال و بلژيك) تا افراد شهير مانند لابل اترو و ليآن دو پوژی(La Belle Otero and Liane de Pougy) را شامل میشد. در واقع، خانه مد پاکن خوشحال بود که همه کسانی را که قادر به خرید لباس‌های شاداب و کت‌پالت با خز هستند، لباس بپوشان. این زوجی دستاوردهای هوشمندانه‌ای خود در بازاریابی نشان دادند و قیمت‌های خود را در سطح معمولی‌تر از رقبای خود نگه داشتند. رویدادهای اصلی تقویم اجتماعی به وضوح به فروشنده‌ها در ابتدای هر سال اطلاع داده میشد. یک صحنه داخلی برای سرویس لباس‌های مشتریان تئاتر ایجاد شد. یک کتاب راهنمای پاریس از سال ۱۹۰۶ سیاست درب باز آن‌ها را تحسین کرد: "از ابتدا، این زوج جوان باهوش و زینت‌دار یک سیستم جدید را دنبال کردند. هیچ انزوای متکبر، هیچ درهای بسته، در خانه پاکن نبود." طبق استانداردهای آن زمان، آن‌ها نیز در نگرش خود نسبت به کارکنان خود روشنفکر بودند و یک ویلا در لو توکه خریداری کردند که کارکنان می‌توانستند برای استراحت از آن استفاده کنند. وقتی جهان کوتور پاریس در سال ۱۹۱۷ توسط یک اعتصاب تهدید شد، پاکن همدردی خود را با اعتصابکاران بیان کرد، دیدگاهی که بسیاری از همکاران کوتورش را خشمگین کرد. ایدور و ژان برای تصمیم جسورانه به باز کردن یک فروشگاه در لندن در سال ۱۸۹۶، استعداد‌های تجاری حیرت‌آور داشتند. در اینجا مادلین ویونه جوان کار می‌کرد. فروشگاه‌ها در مادرید و بوئنوس آیرس و یک خز فروشی در فیفت اونیو، نیویورک به نام پاکن-ژوآیر، که با برادرش هانری ژوآیر اداره می‌شد. در سال ۱۹۰۰، او به عنوان برگزارکننده بخش مد نمایشگاه جهانی منصوب شد که باعث نگرانی بسیاری از رقبایش شد. او با اطمینان یک مانکن از خودش را برای نمایش ساخت. تا سال ۱۹۰۷، پاکن یک کسب و کار پربار با مشتریان شاد بود. اما سپس فاجعه رخ داد: ایدور پاکن بیمار شد و در سن ۴۵ سالگی درگذشت. حدود ۲٬۰۰۰ نفر در مراسم تشیع شرکت کردند. ژان در سن ۳۸ سالگی بعد از مرگ ایدور بود.
پس از مرگ ایدور، کسب و کار به زندگی ژان تبدیل شد. از آن پس، عموما لباس های سیاه و سفید میپوشید و دوباره پیش از شنل بود. جایزه ایدور پاکن به یاد همسرش برای تشویق هنرمندان جوان استقلال طلب ساخته شد. در سال ۱۹۰۸، او ظاهر دایرکتوآر را دوباره زنده کرد و برای اولین بار دوخت را معرفی کرد، یک نقطه عطف که پاکن را به خانه مد کامل تبدیل کرد شامل کوتور، لباس زیر، خز و اکسیسریزها (ژان لانوین به این فرآیند ادامه داد و لانوین را به عنوان اولین برند سبک زندگی قابل تصور تبدیل کرد).

JEANNE PAQUIN (1869–1936)
ژان پاکن (1869-1936)

قسمت اول
 ژان پاکن برای تقریبا سی سال ملکه مد کوتور بود. او اولین زن بزرگ کوتوریه بود که یکی از بزرگترین خانه‌های کوتور قرن بیستم را اداره می‌کرد و در اوج فعالیت خود 2700 کارمند داشت. او همچنین یکی از پیشگامان تجارت مد مدرن بود، برند خود را به عنوان یک شرکت بین‌المللی ساخت و اولین نام پاریسی بود که فروشگاه‌های خود در شهرهایی مانند لندن، نیویورک، مادرید و بوئنوس آیرس باز کرد.

پس چرا در مقایسه با پوآره و ورث، اطلاعات کمتری درباره ژان پاکن وجود دارد؟
تاریخ‌نگار مد ژان ریدر فرض کرده است که او به دلیل اینکه زن بود، به طور گسترده‌ای نادیده گرفته شده است، برخلاف پوآره، پاکن به دادن دستورات به مشتریان خود باور نداشت. دیدگاه پاکن این بود که طراحان باید تغییرات ظریف در سبک را که توسط "زنان در خیابان" آغاز شده است، بازتاب دهند و به آن پاسخ دهند. پاکن بهترین و جدیدترین ترند‌ها را تغییر داد تا برای مشتریانش قابل استفاده شود. به عنوان مثال، دامن‌های محبوس کننده پوآره،  توسط پاکن تولید شده بود، اما همانطور که تاریخ‌نگار والری استیل بیان کرده است، نسخه‌های پاکن دارای پلت های مخفی با نبوغ امیز بود که آن‌ها را عملی‌تر میکرد.
پاکن در سال 1912 مجموعه‌ای از پالتو و دامن برای ورزش، سفر و خرید تولید کرد که هم عملی و هم شیک بودند. در همان سال، او بخش لباس ورزشی را در فروشگاه لندن خود برای لباس‌های گلف، موتورسواری و شلیک باز کرد. می‌توان ادعا کرد که پاکن، بسیاری از دستاوردهای شانل در دهه 1920 را پیش‌بینی کرده است. گزارشی در مجله Health & Home در اکتبر 1912 پاکن را تحسین کرد و گفت: "لباس‌های ساده اما شیک پاکن، که برای بازی گلف یا موتورسواری مناسب است اگر صاحبش تصمیم بگیرد در همین حین در یک رستوران معروف ناهار بخورد ان‌ لباس برای صاحبش خجالت آور نخواهد بود." همانطور که تاریخ‌نگار مد دیانا د مارلی بیان کرده است، وقتی پاکن یک نوآوری انجام می‌داد، دلایل بسیار عملی داشت. در سال 1913، او یک لباس تولید کرد که ترکیبی از دوخت و پرده‌دوزی بود، به حد کافی رسمی برای روز و به حد کافی نرم برای موقعیت‌های شبانه غیررسمی. این اولین لباس روز به شب بود. دوخت و دوز پارکن نسبت به دوخت‌های تخصصی خیاطان انگلیسی‌  نرم و زنانه بود. خود پاکن اغلب لباس‌های سرژ تیره با چفون سیاه می‌پوشید. مصاحبه‌های با او در روزنامه‌های آن روز تصویر یک زن عاشق، بسیار برجسته با اعتقادات قوی را ساخت. او همچنین قادر به خوب نوشتن بود و نوشته‌های شعرآمیز درباره مد و فرهنگ نگارش می‌کرد. او مد را به عنوان بخشی از تصویر فرهنگی گسترده‌تر میدید و همکاری و تقابل بین طراحان و هنرمندان، طراحان تئاتر و معماران را تشویق می‌کرد (برخلاف خانه‌های کوتور مانند ردفرن، ورث و دوسه، که همه روش همکارانه را رد می‌کردند).

@persianafashion

سلام به همه اعضای کانال پرشیانا فش
به دلیل افزایش پک ها و اعضای تیم پرشینا
قیمت عضویت در کانال ۲۰۰ تومن میشود در دو روز آتی فرصت استثنایی در نظر گرفته شده که در این مدت کوتاه بتوانید عضویت ها را با قیمت  قبل یعنی ۱۰۰تومان خریداری کنید

??دوستان عزیزی که قبل از افزایش اشتراک خریداری کنند به مدت سه ماه با همان قیمت یعنی ۱۰۰ تومن می‌توانند تمدید کنند.

جهت کسب اطلاعات و سوالات به ای دی @Jamali906 در تماس شوید.
@persianafashion