«برگشتن
‏و خورشید را زخمی دیدن همیشگی‌ست.»

‏- هوشنگ چالنگی.
@monadchannel

«اگر کسی در وقت سخن گفتنِ ما می‌خسبد، آن خواب از غفلت نباشد بلکه از امن باشد.»

- فیه ما فیه؛ مولانا.
@monadchannel

«پس معلوم شد که دل، فی جمیع‌الاحوال، ملازم دلدار است و او را حاجت قطع منازل و خوف رهزن و پالان استر نیست. تنِ مسکین است که مقیّد این‌هاست.»

با دل گفتم که ای دل از نادانی
محروم ز خدمتِ کیی می‌دانی؟
دل گفت مرا تخته غلط می‌خوانی
من لازم خدمتم، تو سرگردانی.

- فیه ما فیه؛ مولانا.
@monadchannel

منتظرِ شروع شدن زمستان واقعی‌ام!

‏«دیروقت است. خسته‌ام. تنهایی مثل خالیِ ورم‌کرده و تاریک توی خمره‌ای سربسته اتاق را پُر کرده. خوابْ پناه‌گاهِ خوبی‌ست: خواب و فراموشی.»

- روزها در راه؛ شاهرخ مسکوب.
@monadchannel

«كالحُلمِ جئتَ بلحظةٍ
‏وبلحظةٍ تركتني
‏هل هكذا كانت نهايةُ قصتي؟
‏أضيعُ
‏وأنتَ من ضيعتني؟»
همچون خوابی در لحظه آمدی
و در لحظه‌ ترکم کردی
آیا این‌گونه بود پایان داستان من؟
گم بشوم در حالی که تو بودی که مرا گم کردی؟

- لاادری؛ فارسیِ فاطمه بهارمست.
@monadchannel

«من هنوز تو را ننوشته‌ام؛
‏تمام وقتم
‏به دوست داشتن تو‌ سپری شد.
‏از این بود
‏که هیچ‌وقت نتوانستم از تو بنویسم»

‏- ییلدیز کنتر؛ فارسیِ سیامک تقی‌زاده.
@monadchannel

هفته شروع شد.

«و زندگی آنقدر کوچک شد
تا در چاله ای که بارها از آن پریده بودیم
افتاديم.»

- گروس عبدالملکیان.
@monadchannel

«هر بار که تو را می‌بینم، در این شهر گم می‌شوم
می‌خواهم خودم را پیدا کنم»

- اقبال بتول ارمغان؛ فارسیِ سیامک تقی‌زاده.
@monadchannel