مسیری که هویت جمعی در هر نسل طی می‌کند مانند هویت های فردی تنها از جنسی واکنشی متقابل شرایط موجود است
در واقع بهترین تصمیم در هر دوره، بهترین بودنش را متقابل وضع موجود کسب می‌کند نه به حسب ارزش های درون محتوایی آن شخصیت یا ایدئولوژی
پس این تعین گری هویتی یک مسیر جبری را طی می‌کند اما این جبر از کجا ناشی می‌شود؟
از آنچه که طبعیت مقابل انسان قرار می‌دهد
از موقعیت استراتژیک جغرافیایی تا میزان زمین کشاورزی و منابع آب و همسایه ها
در ايران بعد از شکست از روسیه تنها راه اصلاحات، تجددگرایی جلوه کرد اما با شکست راه های دموکراتیک مثل مشروطه، بناپارتیسم رضا شاهی (توسعه دولت محور به سمت سرمایه داری و ملت سازی بدون وجود بورژوازی با اتکا به یک دولت نظامی ) تنها راه حل بود
گرچه حرفم این نیست که پس انقلاب 57 هم اجتناب ناپذیر بود بلکه این به این معناست که ورود اسلام گرایی به سطوح عالی سیاسی ایران اجتناب ناپذیر بود حال یا در دهه 60 یا بعد از مرگ شاه
به عبارت دیگر ملی گرایی باستان گرای پهلوی یک نیاز طبیعی برای مدرن کردن کشوری بود که میان انبوهی از قوم و طوایف و حاکمان محلی با فرهنگی اسلامی تقسیم شده بود
حال برای حفظ کشور در مقابل انقلاب بلشویکی در عین حال توسعه آن نیاز به اندیشه ای بود که با اسلام زدایی زمینه سکولاریسم و دموکراسی و پذیرش فرهنگ مدرن را فراهم آورد
و هم با شکستن مقاوت های خرده هویت های محلی از عشایر تا اقوام مرزی، زمینه ایجاد یک دولت مرکزی مقتدر برای توسعه و رشد سرمايه داری در ایران را فراهم آورد
در واقع این فشار جهان خارج بود که ایران را سمت توسعه سوق می‌داد اما در درون با جامعه اسلامی مواجه هستید که مقابل نابودی فرهنگ و معیشت پیشینی خود مقاومت می‌کند
این تضاد زمينه رشد اسلام گرایی را فراهم کرد باز به مثابه یک واکنش اینبار مقابل مدرنیته
برای همین در 57 از مردسالاری تا مذهب و دشمنی با زبان و ادبیات فارسی تا رژ لب و لباس های شیک و سینما دیده میشه چون امری بیگانه خوانده میشه این سرنخ ها را اگر دنبال کنیم به بومی سازی علوم و اقتصاد مقاومتی و پانترک های حکومتی در امروز می‌رسیم

یک میل به دیوارکشی به دور خود به دلیل ترس از آنچه که آن بیرون از این خانه است اما در دوران بعد از جنگ با رشد طبقه متوسطه، فردگرایی، سکولاریسم و فرهنگ غربی و جهانی شدن در جامعه ایران
دوباره به سمت خوانش هایی از ملی گرایی رفتیم که هویت ایران را چیزی فراتر از یک هویت جغرافیایی که نزد اسلام گرایی بود می‌برد و از هویت تاریخی ایران به عنوان ابزاری برای اسلام زدایی در جهت سکولاریسم و حق حاکميت توده ها بهره می‌جوید
اما یک فرق میان ملی گرایی لیبرال امروز با ملی گرایی باستان گرای پهلوی هست
اقتدارگریز است و آرمان گرا نیست و در رادیکال ترین حالت خود تنها بر تمامیت ارضی و حفظ استقلال خارجی تاکید دارد و میلی به سمت مهندسی اجتماعی مانند آنچه در پهلوی رخ دارد ندارد بلکه ملت را پیش از آنکه به ارث برنده یکسری ویژگی ها در نظر بگیرد به عنوان یک توافق خرده اقلیت ها در نظر می‌گیرد

فهمیدم اگه قرص خواب رو پودر کنی از دماغ بالا بکشی خیلی سريع تر اثر میذاره

خواب دیدیم تو یک کمپ معتادها تو مناطق بیابونی هستم جایی مثل عصفهان هوا هم ابری بود بعد از دور با منجنیق دارن سنگ های بزرگ قهوه ای مثل اونایی که لب ساحل های شمال هست پرتاب می‌کنند
و همه دارند به سمت در چوبی بسیار بلندی که ته حیاط وجود داره فرار می‌کنند
منم سنگ هارو پشت سر هم جاخالی میدم اما به بقیه میخورد و املت می‌شدند اما به طرز عجیبی فقط به اونایی که داشتند به سمت در حرکت میکردن سنگ می‌خورد
بعد پشت سرمو نگاه کردم دیدم یکسری از این معتادهای کثیف و تخمی فیس نشئه ته حیاط کف زمین دراز کشیدن دارند بلند دارن می‌خندن شروع کردم سمت اونا دویدن یهو سایه یه سنگ بزرگ رو بالا سر خودم حس کردم
هر چقدر سنگ نزدیک تر میشد سریع تر میدویدم و صدای خنده اونا بیشتر ترس به وجودم مینداخت اما بی فایده بود تهش خورد بهم خونم از زیر سنگ جاری شد منم از ترس از خواب پریدم

میخوام یه ادعای بزرگ کنم
نهلیسم تنها یک واکنش ارتجاعی نسبت به جامعه صنعتی بود
برخلاف آنچه کازینسکی و نیچه ادعا می‌کردند
صنعت نه تنها موجب افسردگی و پوچی نشد بلکه
تنوع محتوایی و کالایی که سرمایه داری جهانی به انسان عرضه می‌کند باعث میشه ما از محتوا متکثر تری برای پاسخ به سوال من کیستم؟
داشته باشیم و این با کش آمدن زمان در عصر ما و غم زدایی از زندگی ارتباط دارد
من آهنگ های اروپای شرقی رو گوش می‌کنم انیمه ژاپنی میبینم بازی هایی که متأثر از فرهنگ آمریکایی را بازی می‌کنم و سیاست و فرهنگ فرانسه برام جذابیت دارد و درنهایت همه اینها را با فیلتر شناختی یک ایرانی ادرک میکنم و فارغ از اینکه معیشتم چی باشه سطح فکریم از موقعیت طبقاتیم فراتر رفته و برای بسیاری از افراد جنسیت از تعریف سابق فراتر رفته بیشتر شخصی شده
و این بده؟
البته که نه هرچقدر شخصیت متکثرتر بشه فرد از ثانیه های زندگی بیشتر میتونه لذت ببره برای همین زمان ببیشتر برای او طول می‌کشد از این رو مقاومت بیشتری مقابل غم دارد
تا یک فرد یک بعدی که ماهیتش فراتر از جغرافیایِ فرهنگی مذهبی و موقعیت طبقاتی اش نمی‌رود
از اینرو فرد افسرده اول نیاز دارد تا شخصیتیش شکسته شود و محتوای هویتی جدیدی بهش وارد بشه برخلاف کار تراپیست که فرد را به بازی های ذهنی بیشتر درون خودش مشغول میکند

خوشحالم به سه دلیل

اول اینکه "جامعه انقلابی" در یکسال گذشته شکل گرفت یعنی آن اقلیتی که بر حسب دلایل اقتصادی یا ایدئولوژیکی برخلاف اکثریت جامعه دچار دوگانه انگاری میان زندگی عادی و سیاست نشده و شوروش و کنش سیاسی را بخشی از وظايف فردی خود می‌دانند.
و الان این جامعه انقلابی از اکثریت مردم به دلیل سکوت و بی تفاوتی نسبت به ج ا عمیقا متنفر شده

دوم اینکه همانگونه که فکرش رو میکردن زن زندگی آزادی شکست خورد و جامعه انقلابی ایران رادیکال تر و خشمگین تر از همیشه در حال حرکت به سوی ملی گرایی افراطی هست

و سومی پیامد پیوند خوردن این دو هست پرسش این است که معیار انقلابی بودن چیه؟
طبق اندیشه لنین معیار انقلابی بودن دوری و نزدیکی از حزب هست نه نزدیکی حزب به جامعه
در واقع آنچه که از 25 شهریور تا الان رخ داد بر آب رفتن تمام آن ادعای هایی بود که خواهان یک انقلاب رنگی خشنونت پرهيز و فاقد رهبری بود با این تصور که روشنفکر کمتر از توده میفهمه و باید کنار بایسته و از جامعه یاد بگیره اما سکوت 25 شهریور نشان داد
براندازی جز با رهبری از بالای حزب انقلابی بر جامعه ممکن نیست
این خشم جامعه انقلابی، از ج ا و جامعه ایران خود را در حزب نشان می‌دهد و دقیقا همانطورکه حزب بعد از براندازی این وظیفه اخلاقی را مقابل آیندگان دارد که از مسلمان و بقای ج ا یک انتقام عبرت آمیز بگیرد باید آن بخشی هایی از جامعه که انفعال و بیتفاوتی امروز رو نمایندگی می‌کنند نیز انتقام بگیرد
يعنی همان گروهی که هنرمند ورزشکار سلبریتی حتی اینفلوانسر های کم مخاطب خوانده می‌شد چون در نهایت فرقی میان آنها و بسیج نیست هر دو وضع فعلی را عادی سازی می‌کنند یکی با باتوم یکی با خنده.

رسانه های جریان اصلی ( اینترنشنال بی بی سی منوتو) چگونه به اعتراضات ضربه می‌زنند؟
به طور کلی 3 هدف رو دنبال می‌کنند
*☹️نااميد سازی مردم
اخبار مربوط به تلفات و کشته های سرکوبگران رو آگاهانه سانسور می‌کنند و تنها بر معترضین کشته و دستگیر شده تمرکز می‌کند
تا پیش از اعتراضات شور انقلابی را به مخاطب تزریق می‌کنند اما با شروع اعتراضات محتوا خود رو 180 درجه چرخش می‌دهند و باز آگاهانه از نمایش محتوا فعالیت های معترضین امتناع می‌وزند و رو اخبار زرد تمرکز میکنن مثل این می‌مونه که وعده گنجی رو بر سر قله کوهی به گروهی بدی و در میان راه بگی همش دروغ بود و آنها را دلسرد کنی
*?لجن پراکنی به ماهیت اعتراضات(براندازی)
با برجسته سازی جریان های تجربه طلب،فمینیسم افراطی، چپ فرهنگی،استبدادی(سلطنت‌طلب‌ها)
از نمایش پرچم های لگبت و آذربایجان جنوبی کردستان بلوچستان الاحواز در راه پیمایی های خارج از کشور تا دعوت سران این جریان ها و دعوت از مردستیزان افراطی که نه تنها نقش مرد هارو در این جنبش کوچک نشون میدن بلکه عملا جنبش رو زنانه مصادره میکنند و اختلاف جنسیتی بین مردم میندازند که همه این کار های باز مردم رو به بغل ج ا هل میده
??باتلاق پهلوی**
هر سه این رسانه با حمایت از پهلوی نه تنها به شانش دموکراسی ضربه می‌زنند بلکه با بزرگنمایی و جا زدن یک چاق ترسو بیسواد متناقضگو که فقط به درد میم شدن میخوره به عنوان رهبر به وجهه و سطح اعتراضات آسیب می‌زنند
و هم مانع از رشد چهره های مردمی همسو با داخل می‌شوند در واقع یک مانع بر سر رهبر احتمالی انقلاب در آینده هست و نقش اصلی را آنجا بازی می‌کند

مشکل تابستون اینکه دیرتر از همیشه تاریک میشه به بیان دیگر چیزهای انسان بیشتری برای حس شدن وجود دارد و این آزاردهنده هست چون آدم ها نااميد کننده هستند و هرچه که زیبا نباشه شوق زندگی را می‌سوزاند صدایشان سوی چشمانشان انتخاب هایشان دغدغه هایشان افکارشان و باید…