حرف‌های حامد اسماعیلیون رو که می‌شنوی می‌فهمی چرا دارن برای پایین کشیدنش این‌قدر هزینه می‌کنن. چقدر آگاهانه به همه‌ی جنبه‌ها می‌پردازه و درست حرف می‌زنه. آگاهی‌ای که زاده‌ی رنج باشه همیشه حرف زیادی توشه.

"تمایلی نداشتم که درگیر سیاست شوم. مدام با خودم می‌گفتم همه آن‌چه می‌خواهم یک زندگی آرام و عادی است. بعدها فهمیدم که یک زندگی ساده و آرام، نه معمول است نه به راحتی دست‌یافتنی. برای اینکه در آرامش زندگی کنی، کار کنی، فرزندانت را بزرگ کنی و از شادی‌های بزرگ…

"تمایلی نداشتم که درگیر سیاست شوم. مدام با خودم می‌گفتم همه آن‌چه می‌خواهم یک زندگی آرام و عادی است. بعدها فهمیدم که یک زندگی ساده و آرام، نه معمول است نه به راحتی دست‌یافتنی. برای اینکه در آرامش زندگی کنی، کار کنی، فرزندانت را بزرگ کنی و از شادی‌های بزرگ و کوچک زندگی لذت ببری، داشتن یک شریک زندگی خوب و شغل مناسب کافی نیست. از همه مهم‌تر باید جایگاه اجتماعی خوبی داشته باشی که بر پایه آن زندگی خوبی بسازی. باید در نظام اجتماعی زندگی کنی که با اصول بنیادین آن موافقی. نظامی که تحت فرمان و نظارت دولتمردانی باشد که بتوانی به آن‌ها اعتماد کنی.
همان‌طور که نمی‌توان خانه‌ای را بر گودالی از گل بنا کرد، نمی‌توان در جامعه‌ای فاسد یک زندگی همراه باسعادت ساخت."

پیش از آن هرگز ندیده بودم و دیگر نمی‌خواهم ببینم که این همه آدم باهم گریه کنند و با رفتگانشان وداع بگویند.
@emptyhug

آزادی به بال‌ها می‌ماند
به نسیمی که در میان برگ‌ها می‌وزد
و بر گلی ساده آرام می‌گیرد.

آزادی به خوابی می‌ماند که در آن
ما خود
رویای خویشتنیم.

به دندان فرو بردن در میوه ممنوع می‌ماند آزادی
به گشودن دروازه‌ی قدیمی متروک و
دست‌های زندانی

اکتاویو پاز- ترجمه احمد شاملو

قافیه‌ای که با هر واژه می‌آمیزد:
آزادی
که مرا به مرگ می‌خواند،
آزادی

آزادی من به من لبخند زد
همچون گردابی که در آن
جز تصویر خویش چیزی باز نتوان دید.

تنها مزیت فیلترینگ این بود که کسایی که به بهانه فیلتر بودن تلگرام از واتس‌اپ استفاده می‌کردن، دیگه بهانه‌ای واسه‌ش ندارن.

ششم دی ماه پنج سال پیش رو یادتونه؟ تو دل اعتراضات مردمی‌ای که به مسائل اقتصادی شکل گرفته بود، ویدا موحد روی یه سکو ایستاد و شال سفید رنگش رو توی هوا چرخوند. اون‌قدر اتفاق عجیب و جدیدی بود که همه توجهشون جلب شده بود. توی عکس‌هایی که از اون لحظه گرفته شده، بیشتر از هرچیز نگاه متعجب و شگفت‌زده‌ی آدم‌های اطرافش جلب‌توجه می‌کنه. حالا پنج سال گذشته و در میانه‌ی انقلابی هستیم که شعارش زن زندگی آزادیه و با آتیش زدن شال و روسری شروع شد. و حالا دخترها هرروز بدون شال و حجاب اجباری، ویدا موحدی هستن که می‌دونن سهمشون از این انقلاب چیه.