همبولت به شکل جامع در مورد آموزش و پرورش و رشد و توسعه انسانی آثار مهمی منتشر کرده است. از نظر چامسکی همبولت به شیوه ای بسیار معقول این استدلال را مطرح کرد که:

اصل بنیادی و شرط لازم برای رسیدن به شخصیت انسانی کامل، توانایی پرسشگری و آفرینش سازنده و مستقل به دور از هر گونه کنترل بیرونی است.

چامسکی در ادامه به شخصی مشابه همبولت در دانشگاه ماساچوست اشاره می کند که در کلاس هایش می گفت مهم نیست که در کلاس در مورد چه چیزهایی صحبت می کنیم، بلکه مهم این است که ببینیم شما چه چیزی را کشف می کنید. از نظر چامسکی آموزش حقیقی به این معناست که در موقعیتی باشیم که بتوانیم پرسشگری کنیم، و بر اساس منابعی که در دسترس مان است و از آن ها آگاهی یافته ایم و به ادراک درآورده ایم، به پژوهش و خلق و آفرینش بپردازیم. این که بدانیم باید به کجا نگاه کنیم، چگونه سئوالات اساسی را طرح کنیم، اگر نیاز است یک دکترین معیار را زیر سئوال ببریم، راه خودمان را پیدا کنیم. سئوالاتی را مطرح کنیم که ارزش دنبال کردن را دارند، و مسیری را برای دنبال کردن آن ها بسط دهیم.

نگاهی که چامسکی مطرح می کند به معنای دقیق کلمه قرار گرفتن فرد تحصیلکرده به عنوان فردی توسعه خواه و توسعه آفرین است. از نظر چامسکی «این امر به معنای شناختن و درک بسیاری چیزهاست. این که بدانید به کجا نگاه کنید، چگونه نگاه کنید، چگونه سوال کنید، چگونه به چالش بکشید، چگونه به طور مستقل جلو بروید، بسیار مهم تر از چیزی است که در مغز خود انباشت کرده اید. همه این ها برای مقابله با چالش هایی است که دنیا بر سر راهتان قرار می دهد؛ و این که شما در جریان خودآموزی و پرسشگری و پژوهش با همکاری دیگران است که پیشرفت می کنید.»

چامسکی برای تحقق چنین تحصیلکرده هایی به سیستم آموزشی ارجاع می هد: «این همان چیزی است که سیستم آموزشی باید از مقطع پیش دبستان تا تحصیلات تکمیلی بپروراند. و در بهترین نمونه ها «گاهی» آن را انجام هم می دهد. و این به داشتن افرادی منتهی می شود، که دستکم با معیارهای من، «تحصیلکرده» به حساب می آیند.» این وضعیت از تحصیلکرده تا اندازه زیادی تعریف چامسکی را به مفهوم روشنفکری نیز نزدیک می کند.

منبع: خبر آنلاین
@linguists2b ☘️

تقدیم به : دکتر وهاب کریمی تو را روی هر دیواری بنویسند پنجره‌ای تو را روی هر آبی بنویسند موجی تو را روی هر درختی بنویسند میوه‌ای تو را روی هر کاغذی بنویسند سرتیتری بگذار بنویسند بگذار پاک کنند این پنجره بسته نمی‌شود این  موج نمی‌میرد این میوه را کرم نخواهد…

تقدیم به : دکتر وهاب کریمی
تو را
روی هر دیواری بنویسند
پنجره‌ای
تو را
روی هر آبی بنویسند
موجی
تو را
روی هر درختی بنویسند
میوه‌ای
تو را روی هر کاغذی بنویسند
سرتیتری
بگذار بنویسند
بگذار پاک کنند
این پنجره بسته نمی‌شود
این  موج نمی‌میرد
این میوه را کرم نخواهد زد
این سرتیتر پاورقی نخواهد‌شد
تو را
باید بنویسند

مراد قلی پور

این جزوه متعلق به مرحوم "سعید ادیبی" پسرعموی دوست عزیزمان مهندس قاسم لازمی است. شرح این یادگاری، و دانشکده مکاتبه ای را از زبان جناب مهندس لازمی عزیز در اینجا میخوانید:

مرحوم پسر عمو، یک زمانی تنها دبیر، مشکین شهر بود، اگر بقیه آموزگار بودند، ایشان، فوق دیپلم داشتند، لذا، همه ی شهر، او را آقا مدیر صداش می کردند.
یک آدم بسیار اهل مطالعه، منضبط و بسیار فرهنگی.
ایشان، دلش میخواسته لیسانس بگیرد ولی بدلیل زن و بچه، نمی توانسته بره دانشگاه تبریز
(اردبیل که آن موقع دانشگاه نداشت، فقط در آذربایجان، غیر تبریز، ارومیه، دارای دانشگاه بود_آنهم فقط پزشکی و شاید کشاورزی)
لذا سعید خان ادیب، راه دانشگاه مکاتبه ای را انتخاب کردند، (پیام نور، کپی از آن است)
لذا، خودشان درس می خواندند. ماهی یکبار می آمدند تهران، برای گرفتن تکالیف جدید و شاید امتحانکی، کوئیزی، چیزی!

این جزوه ، مال آن زمان است
۲۵۳۶ شاهنشاهی، تالیف دکتر ایران کلباسی.

۲۵۳۶ معادل ۱۳۵۶ است. سال ۵۷، دانشگاه مکاتبه ای، تق و لق شد. (چون اینگونه موسسات اگر خصوصی نباشد و دولتی، بودجه ی آنچنانی و ریشه ی آنچنانی ندارند که در مقابل تکان های تاریخی و سیاسی دوام بیاورند)
لذا، تعطیل شد، ((موسسات کوچک آموزشی، که سهله، دانشگاه تهران، تعطیل شد، با آن یال و کوپال!)

و پسر عمو بالاخره به آرزوی، لیسانس بودن نرسید، هم از لحاظ علمی براش مهم بود و هم از لحاط اقتصادی و معیشتی، بدلیل افزایش حقوق ناشی از ارتقاء مدرک.

و در نهایت در خرداد ۱۳۶۹، همزمان زلزله ی شمال (رودبار و منجیل)
همزمان جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا،
به خاطر سرطان حنجره، دار فانی را وداع گفت.
در عوض دخترش، دکترای زبان و ادبیات فارسی، از دانشگاه زنجان گرفت که الان، ایشان هم بازنشسته اند، چون او هم مثل پدرش، در فکر موارد آکادمیک نبود، مدرک صرفا برای ارتقاء دانش و مهمتر برای افزایش حقوق معلمی!

دانشگاه مکاتبه ای، متعلق به "دانشکده سپاهیان انقلاب ایران"
بود که در سال ۱۳۳۱، با نام «دانشسرای کشاورز» در پاکدشت ورامین آغاز به کار کرد. در سال ۱۳۴۵، به عنوان «دانشسرای عالی سپاه دانش» تغییر نام داد و در سال ۱۳۵۳، «دانشگاه سپاهیان انقلاب» نام گرفت.
این دانشگاه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، «ابوریحان بیرونی» نامیده شد و پس از چند تغییر در رشته‌های آموزشی و نام، از سال ۱۳۸۴، به عنوان «پردیس ابوریحان» وابسته به دانشگاه تهران در دوره‌های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا به فعالیت مشغول است.
@linguists2b ☘️

**درسنامه و سوالات کنکور کارشناسی ارشد زبانشناسی

تالیف دکتر فائقه شاه‌حسینی

با سپاس بی‌پایان از ایشان برای اشتراک‌گذاری این کتاب@linguists2b ☘️**

?Cognitive poetics an introduction
✍ Peter Stockwell
2002

This book contains 12 chapters in which the literature and poems are examined in the framework of mental space, conceptual metaphors &......

@alzahraurmialinguistics

? **فایل سخنرانی

⚜️ نشست ویژه فرهنگ در مغز؛ تاملی بر مغز اجتماعی-فرهنگی از منظر عصب‌شناسی ?

?️ سخنران: پرفسور حسن عشایری

? دبیر نشست: دکتر لیلا اردبیلی

? ۸ خرداد ۱۴۰۳

? پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی؛ تهران**
@TMLingU