‌‌✍️ سلبریتی‌ها، بازمانده‌های الگوها در عصر مدرن

این کلیپ و مشابه آن را احتمالا زیاد دیده باشید. نوجوانان و جوانانی که چنین عشق وافری به سلبریتی‌ها دارند و با دیدن آن‌ها عنان اختیار از کف می‌دهند. در صدد نقد این افراد نیستم. مدتی است بر روی امکان الگوگرایی در دوران مدرن پژوهش می‌کنم. با دیدن این کلیپ و وجود چنین اتفاقاتی، به نظر می‌رسد الگوگرایی کماکان در دنیای مدرن و پست مدرن، ساری و جاری است و نیاز افراد به داشتن الگو در زندگی به این شکل خودش را نشان می‌دهد. چرا که به قول فلسفیون: "أدَلُ دَلیلٍ علی إمکانِ شَیئٍ وقوعه! " یعنی پاسخ به این سوال که: آیا هنوز می‌توان دم از اسوه و الگو زد؟ این است که: بله، مگر نمی‌بینید هنوز و در این عصر، مردم به دنبال الگو هستند! پس حتماً می‌شود که این‌ها چنین‌اند!
فقط می‌ماند موضوعی که باید از آن الگو گرفته شود. یکی عشقش فوتبالی است، دیگری هنرمند سینما و دیگری موسیقی‌دان. این تکثر را به فال نیک می‌گیرم و جا را برای افرادی که الگوهای معنوی و اخلاقی دارند، باز می‌کنم. حال که دنیا، دنیای پلورالیستی است، چرا اهل دین و معنویت و اخلاق در این بین جا نداشته باشند؟ چرا الگوهای دینی و مذهبی، باید چنین دستمایۀ تمسخر قرار گیرند؟
درس دیگری که از این کلیپ گرفتم این است که عشق و علاقۀ این دختر جوان را به سلبریتی مورد علاقه اش ببینید؟ چقدر قرار از کف داده و متحول شده؟ آیا ما هم برای الگوهای‌مان چنین بی‌قراری می‌کنیم؟

میثاق محرابی

@khalvat_neshini

رفته بودم فروشگاهی برای خرید. دیدم آهنگ زیبایی در حال پخش هست. از فروشنده پرسیدم: «چطور می تونم تهیه اش کنم؟»
گفت: «شماره ات رو بده برات بفرستم.»
این دو آهنگ احساسی رو برام فرستاد.

@khalvat_neshini

✍️ ماهی که بر خشک اوفتد ...
(نوشتاری در باب تکنیک تجسم منفی در آثار کلاسیک)

میثاق محرابی، پژوهشگر ادیان و عرفان

در روانشناسی مفهومی وجود دارد به نام سازگاری لذتی؛ یعنی هر لذتی پس از مدتی برای‌مان عادی می‌شود. این عادی شدن داشته‌ها، یکی از بزرگترین دشمنان شادکامی است. اما برای درمان این مشکل، روشی هم پیشنهاد شده؟
تجسم منفی* نسخه‌ای است برای درمان این موضوع. با تجسم منفی، می‌توانیم بر مبنای تصور از دست دادن داشته‌های‌مان از آن‌ها لذت ببریم. مثلاً گاهی این سوال را از خودمان بکنیم که: اگر شغل، یا همسر، یا فرزند یا سلامتی‌ام را از دست بدهم، زندگی‌ام چطور می‌شود؟ اگر با این شرایط، دوباره به زندگی عادی‌مان برگردیم، آن داشته‌های رنگ‌باختۀ قبلی دوباره برای‌مان رنگین و جذاب می‌شوند. در واقع این روش، نوعی آزمایشگاه ذهنی برای‌مان است.هرچند چنین یافته‌های علمی، در زمرۀ یافته‌های عصر مدرن محسوب می‌شوند، ولی قرن‌ها پیش، در متون کلاسیک و میراث ادبی و عرفانی ما، این موضوعات مهم بودند و به آن‌ها پرداخته شده است.
مثلا سعدی علیه الرحمه، می‌گوید:
مقدار یار هم‌نفس چون من نداند هیچ‌کس / ماهی که بر خشک اوفتد قیمت بداند آب را
و یا در جایی دیگر می‌گوید:تو بر کنار فراتی ندانی این معنی / به راه بادیه دانند قدر آب زلال

حافظ هم به این امر معتقد است که:
دریغا عیش شبگیری که در خواب سحر بگذشت / ندانی قدر وقت ای دل مگر وقتی که در مانی

مولانای جان اما بر این مطلب اضافه هم می‌کند و می‌گوید:
گر نبودی کوشش احمد تو هم / می‌پرستیدی چو اجدادت صنم
گر بگویی، شکر این نعمت بگو / کز بت باطن همت برهاند او

می‌گوید اگر این مطلب را فهمیدی و به آن آگاه شدی، نه تنها قدرش را می‌دانی بلکه به یک لایۀ دیگر از عمق آن، رهنمون می‌شوی. گویی خدا در اثر این سپاسگزاری، نعمت را برایت وسیع‌تر و موثرتر کرده است.
کمی بیشتر قدر این میراث‌های عرفانی را بدانیم و بیشتر با آن‌ها مانوس شویم. نگذاریم کسانی‌که چنین میراث‌هایی ندارند، قدرش را بیشتر بدانند.

@khalvat_neshini

*Negative Visualization

** دو پاراگراف اول برداشتی است از کتاب خلاصۀ خوشبختی، 15 تکنیک از 12 کتاب، نوشتاری از دوست عزیزم دکتر مجتبی لشکربلوکی

✍️ تورستن هیلن، استاد دین‌پژوهی اروپایی و واقعه عاشورا

تورستن هیلن، دانشیار و استاد رشته دین‌پژوهی در دانشگاه دالارانا سوئد، در سال ۲۰۰۷ پایان‌نامه‌ای با عنوان " حسین: میانجی" نوشت و با ارائه این پایان‌نامه، مدرک دکترای خود را دریافت کرد.
شروع مطالعات او در این باب، از شرکت در مراسمی در آگرای هند شروع شد که در آن‌جا در روز عاشورا، دسته‌های مختلف عزاداری آمد و شد داشتند. مشاهدات شخصی او از این واقعه با مطالعات علمی او، تکمیل و تایید شد. او متوجه شد که این واقعه، صرفا داستان مرگ و زندگی نیست، و ابعادی کیهانی نیز دارد تا جایی‌که او به نقل از ورنون شوبل، می‌نویسد این حادثه، یکی از حوادث تعیین کننده تاریخ بشر به شمار می‌رود‌.
زاویه دید او، نسبت به واقعه عاشورا و حوادث صدر اسلام، قابل توجه است. او از دید اسطوره‌ای به این اتفاق نگاه می‌کند و تحلیلی ساختارگرایانه و استعاری از "درام کربلا" با استناد به متن تاریخ طبری ارائه می‌دهد. استفاده از استعاره، راهی است برای بیان هنرمندانه و تمثیلی یک رویداد. استعاره، یعنی به کار بردن جایگزین به جای کلمه اصلی، برای نزدیکی ذهن به مفهوم مورد نظر.
پژوهش او از این باب که کاری روشمند و تحلیلی بر مبنای متنی از تاریخ اسلام است، کاری ارزشمند و در خور توجه است. او ساختار درونی‌ای که از طریق محتوا و روایت داستان به ما رسیده است را واکاوی کرده است.
با هم قسمت‌هایی از نتایج پژوهش او را می‌خوانیم:
در متن‌های طبری، استعارات زیادی به کار رفته که هر کدام، نماد ارزش‌هایی خاص خود هستند.
ریختن آب از چشم (به صورت اشک) نماد زندگی است و دریغ کردن آب، نماد مرگ. در مورد خون، موضوع به نحوی دیگر است. ریختن خون، طبیعتاً تصویری از مرگ است و جلوگیری از ریختن آن به معنای حفظ جان است. شاید چشمگیرترین نمونۀ ریختن خونِ بی‌گناه، قتل کودک شیرخوارۀ حسین باشد که از مشهورترین کشتارها در درام کربلاست.
توزیع آب به دست حسین، عملی است که میان مرگ و زندگی به معنای جسمانی کلمه میانجیگری می‌کند، و از این‌رو، استعاره‌ای است از میانجیگری میان مرگ و حیات معنوی. این استدلال را که تعمیم دهیم، دادن آب به دست حسین میانجی می‌شود میان مرگ ناشی از دریغ کردن آب و حیات ناشی از ریختن آب.
اگر دادن آب را استعاره‌ای از هدایت بگیریم، او با پیشنهاد دادن هدایت به کوفیان، حیات معنوی را پیش رویشان می‌نهد، اما در عین حال، قدرت‌های سیاسی را به چالش می‌کشد و پیامد آن، مرگ جسمانی خودش است. در مورد خون نیز، تقابل به همین نحو تکرار، اما معکوس می‌شود. بدین‌ترتیب که دریغ کردن خون، به معنای حفظ زندگی است و ریختن آن مرگ به بار می‌آورد. حسین، میانجی‌گر این دو نیز می‌باشد.
حسین مردی است که می‌خواهد زندگی خود را در راهی والا فدا کند، یعنی در راه خدا. این گونه حسین یک سرمشق، یک الگوی آرمانی (اسوه) برای همۀ مسلمانانی می‌شود که دغدغۀ اصلی‌شان زندگی اخروی است و نه حیات این جهانی. این‌گونه مرگ او، زندگی واقعی است.
حسین استعاره‌ای است از میانجی‌گری میان مرگ و حیات معنوی.

نسخه عملیاتی که این پژوهش او برای ما تجویز می‌کند این است که می‌توان هر اتفاق و یا هر رویداد از واقعه عاشورا را، از زوایای مختلف و در سطوح متفاوت بررسی کرد و از آن درس گرفت. می‌توان ظاهر تک‌تک اتفاقات عاشورا را کنار زد، و به هسته و باطن آن رسید و درس‌های لازم را گرفت. این‌گونه است که عاشورا در پهنای جغرافیا و در اعماق تاریخ، به حرکت خود ادامه داده و روز به روز، به هدایت مشتاقان ادامه می‌دهد.

میثاق محرابی

@khalvat_neshini

منبع: کتاب واقعه عاشورا، تورستن هیلن

مطالبی از کانال که در مورد امام حسین و محرم نوشته‌ام. ?
اگر دوست داشتید، مطالعه کنید و اگر صلاح دانستید، باز نشر دهید

غوغای عشقبازان
عقب مانده، جلو رونده یا همراه؟
انتخاب با خودمان است: حُرّ باشیم یا عمرسعد؟
تحفه درویش
راه خراسان چنان، ماه خراسان چنین!!
چند تفاوت در این دو تصویر می‌توانید پیدا کنید؟
کربلا، داستانی بی‌پایان
کدام امام حسین؟
امام حسین ما و امام حسین آن‌ها؟
این کلام، واقعا زیباست، مختصر و مفید
امام حسین و بخشش قاتلش؟
کهف الوری یعنی پناهگاه آدمیان.
من و تغییر تاریخ؟
تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود بیفروز
نفس‌های پایانی
کار حسین، یک تیر و چندین نشان!
جشن افتتاحیه
امام حسین و خونریزی؟؟
شب عاشقان بیدل
فرار از حق
نامرد
زینب، صادر کننده کربلا
قاعده بر هم زده‌ای
من عاشق چشمش شدم
کاروان انسان ساز
ای قوم به حج رفته کجایید، معشوق همینجاست

@khalvat_neshini

Telegram

خلوت نشینی

***✍*** غوغای عشقبازان!! ***📌*** می‌گویند روز دوم محرم بود که امام حسین به همراه کاروان کوچکش به کربلا رسید.... همیشه تصورم در این روزها به حسین و وظیفه‌ای که برای هدایت بشریت به دوشش بوده این‌طور است که گویی او تا قبل از ورود به کربلا و استقرار در منطقه‌ای خاص (که…

✍ روز شماری زیبا و مستند از محرم

شاید برای‌تان جالب باشد که کاروان امام حسین (ع)، روزهای پایانی سفر خود به صحرای کربلا را در چه حالی سپری می‌کردند. چه اتفاقاتی برای کاروانیان افتاد و چه پیغام‌هایی بین دو لشکر و نیز بین یاران رد و بدل شد!
می‌توانید کلیپ تصویری گزارش این اتفاقات را در لینک‌های زیر، مشاهده کنید. این گزارش‌ها، از منابع تاریخی معتبر تهیه شده‌اند و جامعیتی در خور توجه دارند.
می‌توانید هر روز، کاروان را همراهی کنید. با چشم و گوش جان ببینید و بشنوید و با اطمینان خاطر، منتشر کنید. ?

روز اول محرم
t.me/mehrban_tarin/986
روز دوم محرم
t.me/mehrban_tarin/987
روز سوم محرم
t.me/mehrban_tarin/988
روز چهارم محرم
t.me/mehrban_tarin/989
روز پنجم محرم
t.me/mehrban_tarin/990
روز ششم محرم
t.me/mehrban_tarin/991
روز هفتم محرم
t.me/mehrban_tarin/996
روز هشتم محرم
t.me/mehrban_tarin/997
روز نهم محرم
t.me/mehrban_tarin/699

@khalvat_neshini

Telegram

مهربان ترين

***🏴******🏴******🏴*** وقایع روز اول محرم سال 61 هجری ***🔘*** ورود کاروان امام به منزل بنی مقاتل ***🔘*** دیدار با عبیدالله بن حر جعفی #روزشمار\_وقایع\_عاشورا @mehrban\_tarin

انتقال تجربه و پیشنهاد برای دوستانی که این روزها با امیدواری زیادی به رییس جمهور منتخب، رای دادند ...

یکی از راهکارهایی که برای عدم یاس و سرخوردگی در افراد پس از انجام فعالیتی پیشنهاد می‌شود، این است که انتظارات‌مان از کاری که انجام می‌دهیم، واقع‌بینانه باشد نه این‌که انتظارات رویایی از آن داشته باشیم، اگر چنین نباشد بعد از عدم تحقق نتیجه، زانوی غم بغل می‌کنیم و مایوس می‌شویم.
انتظاراتی مثل نجات ایران، حل تمامی مشکلات و امثال این‌ها در دورۀ چهار ساله مدیریت کشور، انتظارهایی غیرواقعی و برآورده نشدنی هستند، آن‌هم توسط فردی که قدرت محدودی دارد. این‌ها بیشتر شعارهایی هیجانی برای تهییج مردم هستند.
حال که دوران انتخابات تمام شده، برای این‌که چند ماه یا چند سال آینده، همان حرف‌هایی که نصیب مدیران اجرایی سلف کردیم، را مجددا تکرار نکنیم، بهتر است واقع‌بینانه به ماجرا نگاه کنیم و انتظارات‌مان را با توانمندی‌های فرد منتخب تنظیم کنیم. اینطور دیگر مایوس نمی‌شویم و به اصطلاح توی ذوقمان نمی‌خورد!
جهت اطلاع خوب است بدانید که من با توجه به توانمندی فرد منتخب، کفِ انتظارم را این‌طور تنظیم کردم که: وضعیت کشور در این چهار سال پیش‌رو، از وضعیتی که امروز هست، بدتر نشود. همین!

میثاق محرابی

@khalvat_neshini

*✍️ مردم بد عهد یا حکام بد عهد؟ مساله این است!*

حکایت پیمان‌شکنی رهبران و حاکمان را در متون تاریخ زیاد خوانده و شنیده‌ایم. حکایت استعمار مردم توسط حاکمان، نقش همیشگی صفحات تاریخ بوده است. این‌که مردمی، نگران بدعهدی‌های حاکمانشان باشند، ظاهرا به امری طبیعی تبدیل شده است.
اما حاکمانی را می‌شناسم که نگران بدعهدی مردمانشان بودند. می‌خواستند دست مردم را بگیرند و رشدشان دهند، جامعه‌شان را پیشرفت دهند و برایشان توسعه و رفاه بیاورند، اما مردم همراهی‌شان نکردند.
علی(ع) و پسرانش را می‌گویم. صفحات تاریخ، نقشی مانند آن‌ها نکشیده‌اند. هرچند دفتر تاریخ، هنوز به انتها نرسیده و صفحات انتهایی زیبایی خواهد داشت ...

میثاق محرابی

@khalvat_neshini

✍️ نگذاریم خرِ مسئولین، از پل بگذرد!

این چند روزی که تکاپوی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری کشورمان را برای گرفتن رای از مردم می‌بینم، مرا بیش از گذشته به فکر فرو برده است. این‌که چطور برای جلب رضایت مردم، خود را به اصطلاح به آب و آتش می‌زنند، از آبروی خود می‌گذرند، وعده‌هایی شدنی و نشدنی می‌دهند و در مجموع با انواع الحیل، سعی در رسیدن به صندلی ریاست جمهوری دارند.
فارغ از تمامی بحث‌هایی که از اطرافیان می‌شنوم مبنی بر احتمال دستکاری در آراء، ارائۀ آمار نادرست و یا عدم تاثیر رای ما در سرنوشت کشور و بحث‌های مشابه، که بعضی از آن‌ها و یا حداقل جنبه‌هایی از آن‌ها می‌توانند درست باشند، فکر می‌کنم همین موضوع رای‌گیری با همین اهمیتی که دارد، حتی اگر فرض کنید سمبلیک و نمایشی هم باشد، می‌تواند بعد از انتخابات و حین مسئولیت افراد هم کارایی داشته باشد.
شرایطی را تصور کنید که دولتی مستقر شده و با هر شرایطی، توانسته رای مردم را کسب کند. اتفاقی که تا به امروز افتاده چه بوده؟ انگار با دو فرد متفاوت مواجه‌ بوده‌ایم. یک فردی که در مناظرات تلویزیونی بسیار شجاع، نترس، غیرتمند نسبت به حق مردم و جسور ظاهر شده و فردی دیگر! که رییس جمهور شده و از او هیچ اطلاعی نداریم. نه شجاع است، نه غیرتمند و نه نترس و نه جسور. به سختی می‌توان مشابهتی بین او و فردی که در مناظرات ظاهر می‌شد، پیدا کرد. انگار نه انگار که این همان فرد قبلی بوده!!!
با این تجربه، واقعاً چه تضمینی برای عدم اتفاق مشابه توسط نامزدها می‌توانیم داشته باشیم؟ فارغ از تفکر یا جناحی که دارند، آیا می‌توانند ساز و کاری را پیشنهاد دهند که سیستمی مشابه رای‌گیری ایجاد کنند، تا این انگیزۀ جلب رضایت مردم، همواره حلقۀ ارتباط آن‌ها با مردم باشد و اینطور نباشد که به اصطلاح وقتی خرشان از پل گذشت، دیگر اعتنایی به مردم نکنند!؟ انجام این ساز و کار، فراتر از یک قول اخلاقی است. این ساز و کار، یعنی این‌که فقط لحظۀ انتخابات، پلی برای حرکت مسئولین نیست، بلکه حرکت آن‌ها همواره بر روی پل نظارت مردم است. هر چقدر هم شخص رییس جمهور، انسانی مخلق و وارسته باشد، وقتی نظارت مردمی او را کنترل نکند، در فرآیند معمولی، فرسوده می‌شود.
خلاصۀ کلام این‌که: به جای این‌که از نامزدهای ریاست جمهوری، وعده‌های گذرا مانند رفع فیلترینگ و جمع کردن بساط گشت ارشاد و امثالهم را بگیریم (که به فرض تحقق، با تغییر دولتِ بعدی، ممکن است مجددا راهِ رفته، برگشت پذیر شود!) چنین وعدۀ موثر و کارآیی را از او بخواهیم. البته ممکن است بگویید ساز و کار این کار در قانون هست، به هر حال اگر هم هست، قول به اجرایی شدنش بدهد. با این کارِ ریشه‌ای و عمقی، آن موارد دیگر هم تحت نظارت مردم قرار خواهند گرفت و ترس از مخالفت مردم، حاکمیت را محتاطتر خواهد کرد، حتی اگر طبق استدلال عده‌ای، سمبلیک و نمایشی هم باشد.
اگر چنین وعده‌ای را کسی بدهد، بسیاری از قهرکنندگان با صندوق رای، ممکن است همراهش شوند و به او در رسیدن به این خواسته، کمک کنند.
قدرت مردمی را دست کم نگیریم.

میثاق محرابی

@khalvat_neshini