در این کتاب به این موضوع پرداخته‌ام که در سده بیستم، «نگاه منفی به رنج» نگرشی است که می‌گوید رنج مضر است و جای «نگاه مثبتی» را گرفته که در سده‌های هجده و نوزده داشتیم. من به شما نشان خواهم داد که نهضت‌های مسیحی، فرویدی و رمانتیک همواره از نگرش مثبت به رنج حمایت کرده‌اند و در این بین عنوان می‌کنم که از نگاه این نهضت‌ها، آدمی در مسیر رشدش از رنج گریزی ندارد.
در این کتاب به پیامدهای ریشه‌دواندن نگرش منفی به رنج خواهم پرداخت. به ویژه به سراغ موضوعی خواهم رفت که با عنوان «رژیم‌های خلسه» از آن یاد می‌کنم. این رژیم‌ها شامل بخش‌هایی از برخی صنایع در جامعه کنونی‌اند، برای نمونه بخش‌های آرایشی و خودیاری که از رنج مردم سوءاستفاده کرده و برای پر کردن جیبشان بهره می‌گیرند. من با دلیل به شما خواهم گفت که این صنایع، به‌رغم بشارت شادکامی و سعادت، به جای ریشه‌کن کردن معضلاتمان، بر سر ما شیره می‌مالند و از آن طرف، این معضلات را به امان خدا رها می‌کنند تا در پستو روز به روز بیشتر رشد کنند.
در این کتاب به این موضوع می‌پردازم که فرهنگ «مخدرها» چگونه ما را آموخته کرده که آن رنجی را که نسبت به آن کرخت و منگ شده‌ایم، به دیگر افراد و گروه‌ها انتقال بدهیم. من مواردی را با شما در میان خواهم گذاشت و نشانتان خواهم داد که این انتقال رنج چگونه رخ می‌دهد. اینکه پزشکان چگونه بدون‌اینکه روحشان خبر داشته باشد رنج خویش را به بیمارانشان منتقل می‌کنند.
در عوض رنج را باید فرایندی بدانیم که به یاری‌اش موقتاً از محیط عادی خود پا پس می‌کشیم و در خود «هبوط» می‌کنیم تا ققنوس‌وار از خاکستر سربرآوریم و جانی دوباره بگیریم. من با دستمایه قرار دادن مصادیق و نمونه‌های بالینی و انسان‌شناختی نشان خواهم داد که چگونه می‌توانیم رنج زایا را قالبی برای تشرف خودمان به مقاطع بالغانه‌تر و خلاقانه‌تر حیات بشری بدانیم.

از کتاب در ستایش رنج، در دست ترجمه🙂

به قول نزار قبانی: عشقت مرا زاویه‌نشین شهر محزونین کرد و پیش از تو من کجا و شهر حزن‌زدگان کجا؟ من چه می‌دانستم که انسان یعنی اشک که انسان بی حزن انسانی است پوشالی…
@elhammoosaviyan

فیلمی بی‌نظیر از به تصویر کشیدن تاثیر آسیب‌های کودکی در تک تک لحظات زندگی فرد آسیب‌دیده در بزرگسالی.اگر یکی از عزیزان شما در کودکی آسیب دیده است یا اصطلاحا دلبستگی ناایمن داشته است با دیدن این فیلم او را بهتر درک خواهید کرد.
آسیب‌های شدید دوران کودکی با کوچکترین و بی‌اهمیت‌ترین چیزهای زندگی ( مثلا دیدن صحنه محبت کردن یک مادر به فرزندش یا پدری که بامحبت فرزندش را صدا میزند و …)در بزرگسالی دوباره بیدار می‌شوند. یکی از نشانه‌های بارز اختلالات وخیم شخصیت هجوم بی‌اختیار خاطرات کودکی در لابلای زندگی بزرگسالی است. به شکلی که بدن فرد بزرگسال در کسری از ثانیه از لحظه حال جدا شده و وارد دوران کودکی می‌شود و تمام تصاویر خاطرات دردناک کودکی را به شکل زنده دوباره تجربه می‌کند. از بیرون فرد عادی و نرمال به نظر می‌رسد اما در حال تجربه دردهای شدید روانی است و همین منجر به نوسان خلق در بزرگسالی فرد می‌شود به شکلی که اطرافیانی که چنین آسیب‌هایی را تجربه نکرده اند قادر به درک میزان حساسیت فرد آسیب‌‌دیده نیستند. احساسات ارزشمندترین و قابل احترام‌ترین بعد ما هستند، بی‌اعتنایی به این دردها در فرد آسیب‌دیده آنها را دوباره بیش از پیش دچار آسیب می‌کند. دیدن این فیلم را بیش از همه به افرادی توصیه میکنم که کودکی خوبی داشته‌اند، باشد که با شکل دیگری از دردهای روانی آشنا و همدل شوند.
متن:#الهام_موسویان
@elhammoosaviyan

مطب دکتر الهام موسویان
ارائه خدمات:
روان‌درمانی افراد بزرگسال
روان‌درمانی کودک و نوجوان
زوج‌درمانی
ارزیابی اختلالات روانی و شخصیت
مشاوره پیش از ازدواج
مشاوره شغلی و تحصیلی

آدرس: شیراز، چهارراه زرگری خیابان قصرالدشت روبروی کوچه ۶۹ ساختمان رایمون طبقه ۲ واحد ۲۰۷
تلفن تماس: ۰۷۱۳۶۲۷۷۷۱۲
۰۹۱۷۳۹۳۷۴۸۶
@elhammoosaviyan

مادری کهازبدبختی‌هایهمیشگیخودشکایتمی‌کند،می‌تواندفرزندشرابهپرستاریبرایزندگیتبدیلکند.

کودکان این اجبار را حس می‌کنند که تمام نابهنجاری‌های خانواده را جبران کنند و به اصطلاح بر شانه‌های لطیف خود فشار بیاورند. البته این نه‌تنها از روی نوع‌دوستی محض، بلکه برای این است که بتوان دوباره از آسایش ازدست‌رفته، مراقبت و توجه همراه با آن لذت برد.
مادری که از بدبختی‌های همیشگی خود شکایت می‌کند، می‌تواند فرزندش را به پرستاری برای زندگی تبدیل کند، یعنی یک مادر جایگزین واقعی ایجاد کند و از علایق کودک غافل شود.

شاندور فِرِنتزی
@elhammoosaviyan

قطعا اینستاگرام فواید بسیاری هم دارد، اما با توجه به تجربه‌ای که در کار درمان دارم، به وضوح اثر اینستاگرام بر احساس نارضایتی و قانع نبودن و لذت نبردن از داشته‌ها را در بسیاری از مراجعینم دیدم، نه اینکه صرفا اینستاگرام این اثر را ایجاد کند، مسلما مشکلات ریشه‌ای و عمیقی وجود دارد که اساسا باعث ایجاد حسد و طمع و نارضایتی مداوم در افراد می‌شود و باید برای درمان آنها اقدام کنیم. اما اینستاگرام بستر بسیار مناسبی برای بیدار کردن این احساسات ناخوشایند است. و عقل سلیم حکم میکند حداقل تا پیش از اینکه در فرایند روان‌درمانی قرار بگیریم خودمان را در چنین بستری قرار ندهیم. یا حداقل افرادی را که این احساسات ناخوشایند را در ما بیدار میکنند فالو نکنیم.
یادمان باشید یکی از مکانیزم های دفاعی اصلی در برابر حسادت خودمان ، بیدار کردن حسادت در افراد دیگر با نمایش داشته هایمان هست، کاش برای مراقبت از سلامت روانمان،خودمان را در معرض مکانیزم دفاعی چنین افرادی قرار ندهیم.
متن:#الهام_موسویان
#روانشناس
#رواندرمانگر_پویشی
@elhammoosaviyan