.........
ابلیس باش و رسم صداقت رها مکن
خود را ذلیل آدمِ پُر اِدعا مکن
حُکمِ خداست سجده اگر پیش ابلهان
جانی که داده پس بده و اعتنا مکن
در خورد خویش لقمه بگیر ای پلنگِ پیر
چون لاشخور بسنده به پس مانده ها مکن
تاوانِ حرفِ حق همه رَنج است اگر ، بکش
هرگز دهان به حیله و تزویر وا مکن
کفتر صفت به دردِ رفاقت نمی خورد
عادت به رفت و آمدِ هر بی وفا مکن
گر صد گره گشوده ای ای دل به دستِ عقل
بر موجِ عشق تکیه به این ناخدا مکن
...........
🌸
محمد علی جوشایی
#joshaee_mohamadali
WWW.joshaee.ir
@joshaee_mohamadali
[email protected]
https://www.instagram.com/p/CzbvumQoIex/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

........
عمری چو شمع بر جَسد خود گریستم !
شوخی نبود اینهمه با مرگ ، زیستم !
در من زبانِ عیش و عزا فرق می‌کند
خیلی به حرفِ مردمِ این شهر نیستم

ماتم بس است و صُحبتِ اربابِ غم بس است
عمرم به هرزه رفت ، غمِ بیش و کم بس است
ما زندگی به سبکِ ملائک نخواستیم
ما جوی شیر و غیره و ذالک نخواستیم
وقتِ غروب پنجره بستن چه فایده
پیرانه سر به غُصّه نشستن چه فایده
مُصحَف ببند و خِشتِ سرِ خُمره باز کُن
دستی به دلنوازی مویی دراز کُن
غفلت مکن چو وقت شرابِ دوساله شد
گر شد جهان به کامِ کسی با پیاله شد

تا کی به زور نذر و نظر زندگی کنیم
درسایه ی قضا و قدَر زندگی کنیم
وقتی بهشت را به دو گندم فروختیم
می خواستیم مثل بشر زندگی کنیم
آسایش زیاد کسالت می آورد
کو عشق تا به خونِ جگر زندگی کُنیم
از هر کرانه عربده ای می کشد کسی
"یک دم نشد که بی سرِ خَر زندگی کنیم "
گر حُکمِ ما به جُرمِ صداقت ، شکستن است
آماده ایم آینه تر زندگی کُنیم
........
🌸
محمد علی جوشایی _(از یک شعر بلند)
#joshaee_mohamadali
WWW.joshaee.ir
@joshaee_mohamadali
[email protected]
https://www.instagram.com/p/CzbvumQoIex/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

..........
وابسته شد آهوی دلِ من به پلنگی
الفاتحه اخلاص ، عجب مرگِ قشنگی
عاشق نشدی، با تو چه بیهوده بگویم؟!
هر لحظه می آید دلِ وامانده به رنگی
حق داری اگر خسته به راهم بگذاری
گاه اسبِ علیلی نمی اَرزد به فشنگی
آسودگی از بَحرِ بلا دیده بیاموز
بر هم خورد آرامشِ هر برکه به سنگی
زانو زدم و طاقتِ تحقیر ندارم
ای کاش دل و جرآتی، ای کاش تفنگی
.........
🌸
محمد علی جوشایی ۱۳۹۰
#joshaee_mohamadali
WWW.joshaee.ir
@joshaee_mohamadali
[email protected]
https://www.instagram.com/p/CzbvumQoIex/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

...........
نه آنکه با لبهای خندان می رسد یار است
نه هر که بر دروازه می کوبد طلبکار است
پیچیده است احوال این دنیای بی انصاف
همواره راهِ مردمِ نامَرد هموار است
چیزی که خیلی ساده است این روزها مرگ است
یک روز شب کردن بدون غُصه دشوار است
دلسوزی بیجا به طبعِ من نمی سازد
خیلی محبت دیدن از یک عدّه ، آزار است
از پیله بیرون آمدن ، گاهی رهایی نیست
در باغ هم پروانه ی غمگین گرفتار است
این کشور آن کشور ندارد حسِ دلتنگی
دیوار با هر طرح و نقشی ، باز دیوار است
..........
?
محمدعلی جوشایی
#joshaee_mohamadali
WWW.joshaee.ir
@joshaee_mohamadali
[email protected]
https://www.instagram.com/p/CzbvumQoIex/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

......
آتشِ جنگی ندیدم ، جانِ طفلی را نگیرد
شعله می سوزاند اول ، نازکیِ شاخه ها را
می کُشند از هم مسیحی و مسلمان و یهودی
باراللها برطرف کن ، اختلافِ انبیا را
.......
?
محمد علی جوشایی(از یک غزلمثنوی)۱۳۹۹
#joshaee_mohamadali
WWW.joshaee.ir
@joshaee_mohamadali
[email protected]
https://www.instagram.com/p/CzbvumQoIex/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==

..........
دیگر نفس هم از سرِ تکرار می کشم
یک گوشه می نشینم و سیگار می کشم
مثلِ پلنگِ زخمی تنها در این اُتاق
دیوانه وار پنجه به دیوار می کشم
ای آنکه موت ، تا کَمرِ کوچه می زند
طعمِ لبت ، به نوبرِ آلوچه می زند
سر می‌کشی و شانه به شمشاد می زنی
خوب آتشِ دلِ همه را باد می زنی
صورت نپوش ، تا جگرِ خلق خون شود
آه از نهادِ عالم و آدم برون شود
برخیز و زیر نم نمِ باران قدم بزن
آرامشِ زمین و زمان را به هم بزن
وا کُن به خنده لب ، دهنِ کوچه کَج شود
بیرون بیا ز خانه ، خیابان فلج شود
من سرخوشم به جامی و زاهد به جامه ای
من با قَد تو ، او به اَذان و اَقامه ای
ای من فدای نازکی طبعت ، این دو خط
با جان و دل بخوان که به خون رفته خامه ای
گویی که بند بندِ دلت کَنده می شود!
هرگز نوشته ای به کسی رنج نامه ای؟
یک شب نشد که بی تو در این کُنجِ بی کسی
از قطره های اَشک نسازم چکامه ای
وقتِ غروب پنجره بستن چه فایده
پیرانه سر به غصه نشستن چه فایده
ماتم بس است و صحبتِ اربابِ غم بس است
عُمرم به هرزه رفت ، غمِ بیش و کم بس است
دیگر کجاست فُرصتِ شور و نشاط پس؟
کی می خورد به دردِ من این سور و سات پس؟
پس کی رها از این شبِ فرسوده می شوم
فارغ ز هر چه بوده و نابوده می شوم
جامی بده که عُقده ی دیرینه وا کُنم
حقِ تمامِ زندگی ام را اَدا کُنم
سر می‌کنم به خلوتِ میخانه بعد از این
آنجا خُدا خُدا نکُنم پس کجا کنم
مُصحف ببند و خشتِ سر خُمره باز کن
دستی به دلنوازی مویی دراز کُن
دل دل مکن که وقتِ شرابِ دو ساله شُد
گر شد جهان به کامِ کسی با پیاله شد
........
?
محمد علی جوشایی _ (ابیاتی از یک غزلمثنوی بلند )
#joshaee_mohamadali
WWW.joshaee.ir
@joshaee_mohamadali
[email protected]
https://www.instagram.com/p/CzbvumQoIex/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==