به غریزه میکوشید تا خرده ریزه ها، این تکه پاره های مانده را بیابد، در هم آورد، یکی کند و نگاهش دارد.به این منظور او میبایست زندگی کردن خودش را ببیند. خود تنها را، بی تکیه به این و آن ببیند. بیابد. حس و لمس کند. پس از زیر بال و پر مادر و برادر، باید به در آید.
تا بدر نیامده وجودش اگر نه زائد اما وابسته است. یدک کشیده میشود. علیل. مخصوصا که علیل هم‌باشی! علیل که هستی، از هر انگشتت هنری هم‌اگر ببارد، چشم دیگران تو را بوته ای پیوندی میبیند. تو را چیزی میبیند که بودنت بسته به غیر است. میگوند تو را مادرت اداره میکند. برادرت خرجت را میدهد. خواهرت رختت را میشوید. تو را به یاد نمی اورند. مگر در کنار دیگری  و تو بیهوده از خودت حرف میزنی چون در چشم‌ایشان چنین خودی ایستاده وجود ندارد.

#جای_خالی_سلوچ
#محمود_دولت_آبادی

پیراهن ترس، از گنگی پیرامون. ترس تردید. تردیدهای ناشناختن. اگر بدانی که چیست، که چه چیز دارد جانت را می‌گیرد؛ دست کم از همین که می‌دانی،که وسیله مرگ خود را می‌شناسی، دست به گونه ای دفاع می‌زنی. شاید تن به تسلیم بدهی. شاید هم چاره ای جز آرام گرفتن نجویی. شاید غش کنی و پیش از مرگ بمیری! دیگر دلت به هزار راه پر وهم نیست. دیگر هزار جلوه پریشانی نیشت نمی‌زند. اگر وسیله مرگ را بشناسی پریشان هستی؛ اما این پریشانی تو یکجایی ست. و آنچه تو را می‌کشد، این پریشانی نیست، خود مرگ است.

#جای_خالی_سلوچ
#محمود_دولت_آبادی
@bookshelf

دو نفر آدم‌وقتی ناچارند با هم سر کنند، رنگ و رشته های خاص و کشمکش های خاصی آن ها را به هم گره میزند. در هر حال از کشمکش های پنهان یا آشکار نمیتوانند پرهیز بکنند. درست مثل این‌است که رشمه ای به دور دست هت، شانه ها، پاها و گردنهاشان پیچیده و هر سر این رشمه به دست دیگری باشد. بندی همدیگر. در این‌کشمکش که انگار جبریست نزدیک‌به هم اگر بشوند خفقان میگیرند و دور اگر بشوند، ترس برشان‌می دارد. سر رسمه اگر از دستها نگریزد، به هر حال، کشمکش برقرار می ماند.

#جای_خالی_سلوچ
#محمود_دولت_آبادی
@bookshelf

محبوبم!
جهانم آشفته است؛
جهانم میزان نیست.
جهانم پر از اضطراب است.
لحظات چموش اند.
تنها هنگامی که به شما می رسم،
رو به روی تو ام و به تو سلام می کنم،
آن زمان جهان به تعادل می رسد.
جواب بدهی یا نه،
تو جهان مرا متعادل می کنی.

#محمد_صالح_علاء

‏هر عارضه‌ای که تسکین می‌یابد،
عارضه‌ای دیگر به وخامت می‌گراید.
بشر یک چاه است با دو سطل؛
یکی پایین می‌رود تا پر شود،
دیگری بالا می‌آید تا خالی شود!

#ساموئل_بکت

آزادی ما از سفرکردن هایمان
معلوم می‌شود
کسی که دارایی اش را برای
سفر خرج می‌کند
در واقع دارد آزادی ذخیره می‌کند
برای روزهای حسرت نخوردن ...

- آلبر کامو

@bookshelf

⏳زمان

ما دوازده ساعت در خانه داریم
با این‌همه زمان نمی‌گذرد
پا می‌گذاری در آشپزخانه
که برای پسر کوچولوی لاغرت یک لیوان شیرکاکائو بیاوری
و وقتی برمی‌گردی
او دیگر برای شیرکاکائو زیادی بزرگ شده
یا آبجو می‌خواهد،
یا دنبال دوست دختر است،
و یا انقلاب.
باید از وقت، به وقت استفاده کرد.

دخترک‌ات از مدرسه می‌آید
می‌رود بیرون تا لی‌لی بازی کند
زمانی که می‌گردد،
می‌پرسد آیا می‌توانی کوچولو را نگه داری،
تا با همسرش به تئاتر بروند؟
و تا آنها از تئاتر بازگردند
“کوچولو” در حال تقلاکردن سال آخر دبیرستان است.
باید از وقت، به وقت استفاده کرد.

در حال عکس‌گرفتن از همسر جوانت هستی
با شال‌گردن سرخ کولی‌وارش
پشت سرش فواره با شدت آب می‌پاشد
اما هنوز عکس ظاهر نشده
که او حس می‌کند
همه این چیزها کوچکند
و هنگام آن رسیده که حقوق بازنشستگی دریافت کند
تا روزی که «بیوه‌زنی» در او بیدار می‌شود
آدم می‌خواهد از وقت استفاده کند
اما آن بی‌وقفه در حال محوشدن است
- کجا می‌رود؟
- اصلا اینجا بود؟
آیا وقت زیادی صرف آن کردیم
که بیشتر طولش دهیم؟
باید از وقت، به وقت استفاده کرد.

و آن زمان خواهد رسید که به خانه زنگ بزنی و بشنوی:
«شما به شماره ۹۲ ۹۳ ۹۴ ۹۵ زنگ زدید، این شماره از دور خارج است»

از شاعر #دانمارکی:
#Benny_Andersen

اگر کتابهای فروید را سرسری نمی‌خواندی می‌دیدی که فحش یکی از اصول اکی‌لیبر (تعادل) آدمیزاد است. اگر فحش نباشد، بله، آدم دق میکند. هر زبانی که فحش‌مند است، دق دل مردمش بیشتر است. از تعداد فحش و نوع فحش هر زبانی میشود از اوضاع مردمی که تو یک ناحیه هستند سر درآورد. رابطه بینشان را کشف کرد. زبان فارسی اگر هیچ چیز نداشته باشد، فحش آبدار زیاد دارد. ما که سر این ثروت عظیم نشسته‌ایم چرا ولخرجی نکنیم؟ هان دوست عزیزم؟ شما را چه میشود؟ دیگر چس‌فحش را هم به ما نمیتوانی ببینی؟ بله! ایمایه اینجوری هستیم. میخوای بخوای، نمیخوای نخوای. موجودی هستیم فحشمند و تا دلمان میخواهد فحش ریخت و پاش میکنیم تا همه عبرت بگیرند.

#صادق_هدایت
به نقل از م ف فرزانه

به زن می‌گوید: بر لبه‌ی پرتگاه منتظرم باش
زن می‌گوید: بیا... بیا... پرتگاه منم...

#محمود_درویش
@bookshelf