‏از میان شلوغی‌ها باز می‌گردی به خانه و می‌بینی تنهایی یک گوشه در انتظارت نشسته‌ است و بهش لبخند میزنی.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
وقتی باهات حرف میزنم خیلی مکث میکنی، انگار آتش جمله رو میگیری و با آرامش جواب میدی
حس میکنم خیلی آرامش داری و میتونی مثل یخ که تورم ضربه رو می خوابونه، تو هم آدما رو آروم کنی.

تا وقتی که تجربه نکنی، معنای عمیق عبارات رو، کلمات رو و اصطلاحات رو متوجه نمیشی. نمی فهمی که کسی که این حرف رو زده دقیقا چه حسی داشته ولی وقتی که تجربه می کنی انگار کلمات ظاهرشون رو از دست میدن، یه جریان حسی میشن و وجودت رو پر می کنن. مثل وقتی که میگی قلبت آتیش گرفته....

خوشمزه ولی خوردنش سخت

من اگه غذا بودم، زرشک پلو می‌شدم.

آدم تا داستان نخواند معنی زندگی را نمی‌فهمد.