[...]
برای دختر یک تاجر حریر، که به طور ناگهانی در قصر پادشاهان هانوور منزل گرفته بود، آداب معاشرتم بد نبود. اما وقتی صحبت از آمدن این موزیسین از وین شد خیلی وحشت کردم، چون می‌ترسیدم به من تکلیف کنند جلوی او پیانو بزنم‌. خوشبختانه کسی به من چنین پیشنهادی نکرد. هیچ‌وقت شبی را که این موزیسین به دیدن ما آمد فراموش نخواهم کرد. چه شب خوبی بود! اوسکار که هر وقت موزیک می‌شنود چشم‌هایش می‌درخشند، آن‌قدر گفت و تکرار کرد تا ناچاذ به او اجازه دادم تا دیرتر از معمول بخوابد، وانگهی اطلاعات اوسکار راجع‌به کنسرتی که می‌خواستند بدهند خیلی بیشتر از من بود.
اسم این موزیسین، چه اسم عجیبی است! ناچار شده‌ام یادداشتش کنم که فراموش نکنم. اسم این مرد " بتهوون " است.
ژان باتیست دستور داده بود که تمام موزیسین‌های دربار سابق هانوور خود را در اختیار این آقای " بتهوون " بگذارند و سه روز متوالی در سالن بزرگ کاخ ما تمرین کنند. [...]

#فرهنگ_معاصر
#بتهوون
#دزیره
#ایرج_پزشکزاد

بتهوون، این چهرهٔ غول آسای موسیقی، به تصور همگانی از هنرمند شکل ثابتی دارد - هنرمندی که جدا از جامعه، از تراژدیی شخصی‌اش فراتر می‌رود، به هدف می‌رسد و قهرمان می‌شود. بتهوون خود را « توندیشتر » یا « شاعر اصوات » می‌خواند، موسیقی‌اش بازتاب روحیهٔ فردگرایی رایج بود و بر بیان شخصی بیشتر تأکید می‌کرد تا بر فرم‌های مرسوم، و به این ترتیب، راه را برای رمانتیسم در موسیقی باز کرد.

از کتاب راهنمای جامع موسیقی کلاسیک
نوشتهٔ جان باروز
ترجمهٔ رضا رضایی

#فرهنگ_معاصر
#بتهوون
#راهنمای_جامع_موسیقی_کلاسیک
#جان_باروز
#رضا_رضایی