بچه‌ها امروز خیلی خوش گذشت و روز قشنگی بود. همین که رسیدم خونه هم آقای پست‌چی با کتاب‌های موردعلاقه‌م رسید.

برای این‌که حسابی دل بابا رو بشکونم بهش گفتم نه تنها بغل‌ت نمی‌کنم بلکه دیگه چیزهای بامزه‌ رو برات تعریف نمی‌کنم. این‌که روزم چطور گذشت رو هم بهت نمی‌گم.

‏حتما یه اشتباهی شده، باید تا ۲۵ سالگی جزو دوران نوجوانی و جهالت و نمی‌دونم چه خاکی توسرم بریزم محسوب بشه.

اتصال به پروکسی پر سرعت

The @OneTopProxy

هنوز سی سالم نشده از زندگی کردن خسته‌م شده اووو که دیگه برسه به هفتاد هشتاد سالگی! کی حوصله داره زندگی کنه

یه نفر تو یکی از گروه‌هایی که عضوم هست و هی با ذوق از این‌ می‌گه پاول دورف محاکمه می‌شه و به خاک سیاه می‌شینه و این حرفا. من موندم خب اگه این‌قدر ناراحتی چرا داری توی تلگرام پست می‌ذاری.?

میری ده تا بوک مارک مختلف میخری ولی تهش فیش خرید یا هندزفری و کش مو میذاری لای کتاب.

کی بهت گفته سختی کشیدن در روابط طبیعیه؟ (حتی مرتاض‌های هندی هم سختی و رنج رو برای دلیل مشخص و رسیدن به هدف والاتری ،از منظر فلسفی خودشون، تحمل می‌کنند.)
رابطه‌ی دوستی و عاشقانه و تمامی روابط انسانی که تجربه می‌کنی نباید باعث ایجاد احساس اضطراب و ترس و تنش و اصطکاک در تو بشند.
تنها جاهایی که باید این احساسات رو تجربه کنی زمانیه که می‌خوای یک مهارت جدید یاد بگیری یا مرحله‌ی زندگیت رفته بالاتر و تا جا بیفتی طول می‌کشه.
فقط در همون زمانها طبیعیه که سختی بکشی.
روابطت باید باعث ایجاد حس آرامش و دوست داشته شدن و امنیت در تو باشند نه برعکسش.

دستتو می‌بری توی لونه‌ی مار به خیال اینکه «این‌دفعه فرق می‌کنه؟»
فقط یک ابله از یک سوراخ دوبار نیش می‌خوره و نیاز داره تا یک درس رو دوبار (یا بیشتر) توی زندگی با کسب تجربه بگیره.

لیست باحال‌ترین تفریحاتی که تا اینجای تابستون داشتم:
۱.