https://www.goodreads.com/shin19

پنجاه‌و‌هفت، زن

اول.
۲۱ بهمن ماه ۴۰۳. دیشب برف باریده. هوا چند درجه سرد شده. می‌خواهم درباره‌ی انقلاب ۵۷ بنویسم. اینروزها بیش از هر چیز دیگری به آن انقلاب فکر می‌کنم. دستم اما به نوشتن نمی‌رود. هر چه می‌نویسم دلم خوش نیست. خودم را راضی می‌‌کنم از خانه بیرون بزنم. پیاده تا خیابان انقلاب می‌روم. هر بار که مغزم از کار می‌افتد بی‌اختیار گذرم به انقلاب می‌افتد. امروز هم همین شد. از انقلاب به انقلاب. داربست‌هایی که اینجا و آنجای خیابان زده‌اند توجه‌ام را جلب می‌کند. چنانکه پیداست دارند شهر را برای راهپیمایی فردا آماده می‌کنند. به نظرم می‌رسد خود حکومتی‌ها هم دیگر آنقدرها دل و دماغ برگزاری «جشن انقلاب» را ندارند. صرفاً مناسکی است که به هر حال باید اجرا شود...

@demos1402

يا وطن يا حبيّب يا بو تراب الطيب
حتى نارك جنة حتى نارك جنة

‏بله، ما غمگینیم یا من غمگینم، می‌دانم، ولی همین است که هست. شاید نسل بعد بتوانند از چیزهای شاد هم بگویند.

‏ هوشنگ‌ گلشیری
آینه‌های‌ در دار

The Weeping Meadow

چیزی به دست نمی‌آری،
چیزی نمی‌دهی از دست؛
تنها خطّی خون،
تنها راهی برای اجتناب
از واقع،
سرخ، اما
از اشتباهِعاشقان.
حتا به دست نمی‌آری،
حتا نمی‌دهی از دست،
بس که آهسته غرق می‌شود
پروانه‌ی سفید
در شرابِ سن تو.
بیژن الهی‌

حسین تاج، وکیل:
«در شرایطی که با تمدید مرخصی عاطفه رنگریز برای سی‌تی‌آنژیو مخالفت شد، حکم دادگاه انقلاب دامغان ابلاغ شد.
عاطفه رنگریز به اتهام تشکیل گروه تلگرامی (ترجمه گاگو) به ۷ سال و به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۷ ماه حبس تعزیری و دوسال ممنوعیت از فعالیت در فضای مجازی محکوم شد.»
.

یک سنی، بخصوص بعد از بعضی ناملایمات، آدم یک چیز بیشتر دلش نمی‌خواهد: این که ولش کنند راحت باشد، حتّی از این هم بهتر: جوری رفتار کنند که انگار مرده‌ای!
سلین

از ميان پلک‌های نيمه باز
خسته دل نگاه می‌کنم
کاش با همين سکوت و با همين صفا
در ميان بازوان من
خاک می‌شدی
فروغ

هر تکه از زمین با زبانی منحصر با من سخن می‌گوید.

والاترین هدفِ انسانی این است که بیاموزیم مثل رامبرانت به دیگران بنگریم. شاید همه‌ی سوژه‌‌های نقاشی‌های رامبرانت خیلی چشمگیر نباشند، اما چنانکه فردریک بوشنر، نویسنده، دریافته است، او همان صورت‌های عادی و ساده را «چنان با توجه و دقت دیده که ما را هم وامی‌دارد تا با توجه و دقت به آن‌ها بنگریم». انسانیت مبتنی بر همین احترام به شخص است، و پذیرش اینکه هر کسی که می‌بینیم از برخی جنبه‌ها از ما بهتر است. آدم‌ها مسئله نیستند که راه‌حل لازم داشته باشند، بلکه رمز و رازهایی‌اند که هرگز نمی‌توان کاملاً به عمق‌شان پی برد.
بروکس• یک مانیفست انسان‌گرا