QARAKESEK - ОРАМАЛДЫ

`Орамал таққан ару,
Үндемеді Сыр ашпады...
Сырын ашады,
Сырына куә тек аспаны...
Қарлығаштың қанатындай қара қастары...
Орамалы қызғанады-ау шаштарын...
Жүрек қалай алмай қалады ау, басқаны...
Жақындасаң терлетесің, тербетесің.
Бірақ шіркін жақындамай сен кетесің,
Қарамай өтесің..

Орамалды ару - Ақпанда аспаннан жауған аппақ қардай.
Орамалдағы ару - Ақпанда қырауланып атқан таңдай.
Орамалдағы ару - Қараңғыда жаққан шамдай.
Аппақ қардай,
Атқан таңдай
Жаққан шамдай.

Оған әнгіме айтпа,
Ол Құптаннан кейін ұйықтайды.
Оған ешкім түнде
телефон соқпайды
Ол мақтайды,
таң сәріде Құдайын,
Мақтауы сондай шынайы.
Оның Аспанға, қарағаны бөлек.
Тыныш тыныс, тыныш жүрек.
Сен білмейсің ол біледі.
Ол аққу - ал сен көбелек.
Ол біледі, көбі білмейтінді,
Көреді көбі көрмейтінді.
Оның көзінде жүрегіңде перде жоқ,
Ол <<жүр>> - дегенге жүріп,
<<Ер>> - дегенге ерген жоқ,
Сақталған табиғаты әдебі.
Сақтады - сатпады !
Орамалды ару - Ақпанда аспаннан жауған аппақ қардай.`