اگه اینو بچرخونید هم که اصن بوس بهتون

نصف عمر آدم در پیدا کردن حد واقعی توانمندی می‌گذره

کمری که به نابودی امید ایرانی از ایران بستن، به حد مرگ عصبانیم می‌کنه

چرا طبیعی نمی‌شه؟

چیه که انقدر سختش می‌کنه؟

به لحاظ فرمی عمیق شدن و غرق شدن یک شکل دیده میشه

باز دلم خواست بشینم در لذت بردن از مفهوم «اگر همه چیز رامیدانستم هم تکرارش می‌کردم»
فیلم آرایولز رو ببینم.

البته که بنظرم این مفهوم تومنی دوزار فرق داره با مفهوم «زنده‌باد اشتباه خوب من»

و...خوشحالی نفی ناراحتی نیست.

یه سوال: پشیمون نیستی؟

بدون بال در آسمان پرنده بمانیم /