برای تم جدید محتواهای کمکس با شقایق و ملیکا عجیب ذوق دارم.
انقدری که لحظه به لحظه آمار پست جدید رو چک می‌کنم.
کسب و کار داشتن واقعا حس جالب و عجیبیه.

چقدر چیزای زیادی باید یاد بگیرم

مسئله اینه که هر چقدر بعد حموم لش کنید، لباساتون خودبه‌خود پوشیده نمی‌شن.

نور از زخم‌هایمان خارج می‌شود.

از دلشون چی قراره بسازم؟

بوکاپو و زبان‌شناس رو با لپ‌تاپ پیش می‌برم و با یوتیوب دوست‌تر شدم. به سفال نیاز دارم و گذر از این روزها..

امروز صبح رو با جمع و جور کردن خونه ماه و این تنظیم‌های زیبا شروع کردم :)
(از این قطعه به بعدش)

Telegram

Moon Playlist

@mahonegah

دیگه کم‌کم باید بار و بندیلم رو جمع کنم و برم..
یه حال غریبی دارم..

کار پروژه‌‌ای مزخرف‌ترین کاری بوده که رفتم سمتش. چه پروژه بدم چه پروژه بگیرم. هر دو طرفش بگاییه (تو ایران حداقل).

لیست چیزایی که برا زبان باید بخونم رو نوشتم، ایزی به ۶ ساعت وقت گذاشتن در روز نیاز داره و طبیعتا شرایطشو ندارم انقدر وقت بذارم. ولی یه قراری با خودم گذاشتم. وقتی رو برگه دودوتا چارتای زمانم باهم نمی‌خوند، دفترو بستم و به خودم گفتم مهم نیست. با سرعت خودت و با شرایط زندگی خودت تا جایی که می‌تونی پیش برو و بقیه‌ش رو به زمان بسپر. و به خودم قول دادم تو این مسیره هرچی شد، خودمو دعوا نکنم. واقعا فکر می‌کنم فاطمه‌ی این روزها لیاقت اینو داره که به جای شماتت همیشگی، ازم دوست‌داشتن دریافت کنه. یه هدف گذاشتم برای حال بهتر خودم، نمی‌خوام به خاطر نرسیدن به اون هدفه هرروز حال خودمو بد کنم (که ید طولایی هم تو این کار دارم از قضا). واقعا می‌خوام ۶ماه فارغ از هر عملکردی که دارم خودمو دوست داشته باشم و توانم رو بپذیرم. کم یا زیاد، خوب یا بد. واقعا ۲۰ سال تمام سرزنش کردن و کم‌دیدن و قضاوت کردن خودم بسه دیگه. بس نیست؟ مهم‌ترین هدف این روزای زندگیم دوست‌داشتن این فاطمه‌ی در آستانه‌ی ۲۵ سالگی، با همه موفقیت‌ها و شکست‌ها و ضعف‌ها و قوت‌هاشه‌. کنارشم مثل همیشه کلی اتفاق خوب و بد میوفته.