It seems like i can never develop my camera or buy new rolls. I desperately wish for a type writer and new all-star shoes, red ones, and I wish for a different soul and a different body. I want to ditch college at once and work at somewhere pouring coffee.
But I can't do any of those. I can't bring my book coffee cinnamon milk back.
I miss the days I smoked only for the style. The way I glanced at cars being stuck in the traffic, or moving like a star in highway roads. But I wasn't alone back then. I had a friend, a taste for jazz and a desire to cycle.
How can one get all those desires back?

دارم فکر می‌کنم تمومش کنم (۲۰۲۰)، چارلی کافمن

در تلاش برای خوندن با عینک بی‌دسته

https://letterboxd.com/journal/ehsan-khoshbakht-celluloid-underground-interview/

Letterboxd

Add to your films…

Iranian filmmaker Ehsan Khoshbakht tells John Forde about his new documentary Celluloid Underground, the influence of Orson Welles and cinema as a revolutionary act.

کریمر در برابر کریمر (۱۹۷۹) به کارگردانی و نویسندگی رابرت بنتون

«هیچوقت نخواستم بهت آسیب بزنم. چیزهایی هستن که از ما قدرت‌مندترن. کاری از من ساخته نیست.»

آنا کارنینا (۱۹۴۸) به کارگردانی ژولین دوویویه

مثلا آب‌پز کردم! کیفیت آشپزی در خوابگاه :] (و هرجای دیگر چون من در این زمینه واقعا بی‌استعدادم)