لایک کامنت نظر پیشنهاد انتقاد یادتان نرود
اگر نه فعالیت های این صفحه متوقف می‌شود.. 💔🥀😐

جاده تاریک و چراغ گل‌فروشی روشن است!
عکس می‌گیرم از این‌جا تا که گوشی روشن است

زندگی یک نعرۀ مستانۀ نیم شب است
با چنین اوضاع تکلیف خموشی روشن است

من همان پیراهن پرپینۀ خونخواهی‌ام
از من مسکین دلیل چشم‌پوشی روشن است

چای تلخی دم کن و چرتی بزن در آفتاب
تا تنوری گرم و زیر چای‌جوشی روشن است

شاعرم من -وارث آیینه و آب و خرد-
هر چه شیر از من در این ظلمت بدوشی روشن است

هر چه شب را می‌توان تا دامن فردا رساند
خود به خود اما طلوع باده‌نوشی روشن است

چشم‌هایت، چشم‌هایت، چشم‌هایت، چشم‌ها...
اینکه دریاوار بر من می‌خروشی، روشن است!

کو غزالم که از این بی‌غزلی می‌میرم!
مگسستان شده پاک از چتلی می‌میرم

گفت می‌میری اگر چند نفس لال شوی
شور دادم سر خود را که بلی می‌میرم!

پشت یک مشت بهارش به خدا دلتنگم
دور از گرد و غبارش به علی می‌میرم

گر چه از سینه خود زهر چشانده است مرا
طفلم از شدت این بی‌بغلی می‌میرم

اگر آیینه بگیری طرفم نابودم
یا اگر دست به قلبم بهلی می‌میرم

سرطانی‌تر از آنم که بخواهم باشم
دوست دارم که ترا خوب... ولی می‌میرم

گل به گل گرچه زدم دور زمین را اما
پشت آن چشم سفید عسلی می‌میرم

کارگردان همه جا جایزه می‌گیرد و من
در پس صحنه به نقش بدلی می‌میرم

ممنون از دوست که این معلومات را فرستادن

دوبیتی ها

اگر امــــــروز در دادی دیـــــارم
به فردا باش حــــــتمن انتظارم

فراموش کردنت، قانون من نیست!
که من فرزند یک تاجک تبارم

سرود و شعر آزادی بــــــخوانیم
به سنگر خویشتن را می کشانیم

تو تسلیمی مخواه از ما که مایان
چریــک دره ی آزاده گـــــــانیم

مکن خوش دل که چون ما بی دفاعیم
که دیگر جنگ را کی ره نمائیم

مگر روزش رسد، در پیش دشمن
غرور و سرکش و بی اعتــنائیم

برو ما تکــــــیه بر عالـم نکردیم
تــــوقع از زیاد و کـــم نــکردیم

نه تسلیمِ نه تعظیمِ بکاراست
به جز حق پیش کس سر خم نکردیم

بهار

بهار میرسد اما ؛ بهار از مانیست
شکوه دشت ودمن، لاله زار از مانیست

درخت تازه، چمن سبز،چشمه هاجاری
دریغ ودرد که ده و دیار از مانیست

چگونه کف بزنم در برابرش وقتی
نشاطِ دار و ندار قمار از ما نیست

به دور از وطنم هر دقیقه میسوزم
ولی چه چاره خوشِ روزگار از مانیست

مباش خوش دل میدان و لشکر انبوه
که در میانه یکی شهسوار از ما نیست

به قُله مینگرم با دو دیده ی حسرت
که کوه بلند و ولی اقتدار از ما نیست

نمونه اشعار?????

وهاب پارسا:

شاعر جوان و حماسه سرا، او در سال ۱۳۷۶ در روستای عبدالله خیل، پنجشیر دیده به جهان گشود، تعلیمات ابتدایی را تا صنف ششم در لیسه عبدالله خیل و متباقی را در مدرسه دینی مولوی عبدالواحد به پایان رسانید؛ اشعار او به دلیل خشن بودن بیشتر بدون نام به نشر میرسد؛ تااکنون موفق به چاپ کدام اثرش نشده، او شاید تنها شاعری باشد که بیشترین اشعار حماسی را در قالب های رباعی و دوبیتی سروده است.

مختصری بر زندگی????

سلام و درود استاد راجع به شاعران معاصر افغانستان یک.کتاب ضرورت دارم