این جزئیات رو آدم می‌بینه کِیف می‌کنه..

• Marc Chagall was a Russian-French artist of Belarusian Jewish origin. An early modernist, he was associated with several major artistic styles and created works in a wide range of artistic formats, including painting, drawings, book illustrations, stained glass, stage sets, ceramics, tapestries and fine art prints.
  Art critic Robert Hughes referred to Chagall as "the quintessential Jewish artist of the twentieth century". According to art historian Michael J. Lewis, Chagall was considered to be "the last survivor of the first generation of European modernists". For decades, he "had also been respected as the world's pre-eminent Jewish artist". Using the medium of stained glass, he produced windows for the cathedrals of Reims and Metz, windows for the UN and the Art Institute of Chicago and the Jerusalem Windows in Israel. He also did large-scale paintings, including part of the ceiling of the Paris Opéra.

حتی اگه عمر طولانی‌ای نداشته باشم؛راضی‌ام بابت هر «یک لحظه‌ای» که کنار تو گذشت.

چرک‌نویس قدیمیم دیگه داره بلااستفاده می‌شه.

کم سر و صدا بودن رو بلد نبودم ولی دارم یاد می‌گیرم. بی‌حاشیه بودن رو بلد نبودم ولی دارم یاد می‌گیرم. در لاک خود بردن سر و پا از گلیم درازتر نکردن هم بلد نبودم ولی دارم یاد می‌گیرم. سکوت و هر حرفی نزدن رو، فکر کردن به تمام رفتارها رو، قدر داشته‌های مادی و معنوی زندگیم رو دونستن و مقایسه نکردن خودم با کسی رو، سخت نگرفتن و راحت رها کردن خیلی چیزا و کنار اومدن با شرایط سختی که به‌خاطر “زن بودن و علاه بر اون در ایران ِکنونی موندن” بهم تحمیل شده رو “بلد نبودم ولی دارم یاد می‌گیرم.”

مهم نیست که چی رو خیلی وقته می‌دونی و بلدی و چی رو نمی‌دونی و توش مهارت نداری..
مهم اینه که سعی کنی از الان به بعد بفهمیش.
اینا همه توصیه‌هاییه که به پرنیان فراموش‌کارِ آینده می‌کنم. شما اگه هنوز عمیقاً بهشون باور ندارین، می‌تونین نپذیرین و بی‌اعتنا بگذرید..

تهش تنها چیزایی که باعث می‌شه دلت بخواد هر روز و تا همیشه کنار یه آدم باشی “ نوع برخوردش با مسائل عجیب و غریب، میزان مدیریت بحران و با آرامش و منطقی و پشتیبان بودنش توی شرایط سخته..” این پسره که الان روی مدل سیگار کشیدنش یا تتوهاش کراشی. فلانی که چون آدم حسابت نمی‌کنه و مغروربازی درمیاره داری براش جامه می‌دری. همونی که چشم رنگیه یا موهاش فره یا صداش جذابه و یا هر معیار ظاهری و موقتی و سطحی دیگه‌ای که توی ذهنت داری رو بریز دور. قد طرف یا سیکس‌پکاش وقتی چهار پنج ساله توی رابطه‌این برات عادی می‌شه. چیزی که مهمه اینه که ببینی این طرف همونی هست که وقتی کلی گند زدی و همهٔ درا به روت بسته شده و یا توی یه بازه‌ای کلی اضافه وزن پیدا کردی یا پوستت چروک شده یا اصلا ظرف غذا از دستت افتاده کف ماشینش یا وقتی الکی مودی شدی و هفت جد و آبادش رو بدون این‌که خودت بفهمی چیشده آوردی جلوی چشمش یا از سرکار اخراج شدی یا دلت نمیخواد یه مدت سمت رابطه جنسی بری یا وقتی اون پیشته و کسی چیزی ازت میپرسه و بلد نیستی یا روزایی که حتی دلت نمیخواد خودتو توی آینه ببینی از بس از خودت متنفری “ بازم طرفدارته و بازم مهربونه و مثل دورانی که در به در دنبال این بود که مخت رو بزنه هست یا نه؟“ استراتژی کنسل کردنت رو بر اساس این‌جور چیزا طراحی کن نه ایرانسلی بودن طرف.