این روزها زندگی‌نامه ملا صاحب را مطالعه دارم. در سخنان خود از «توکل محض» زیاد یاد می‌کند.
می‌گوید من هم می‌توانستم آیاتی چون: لایکلف الله نفسا الا وسعها را دلیل بگیرم و با توجه به دیدن تمامی مشکلات و جنایت‌های موجود بنیشنم اما من بر توکل محض کمر همت بستم.
می‌گوید: توکل محض توان و همت بالایی می‌خواهد؛ اما ناکامی ندارد.

مهاجر

امارت اسلامی و حفظ وحدت ملی

✍️ محمدداود مهاجر

ثابت نگهداشتن انسجام و حفظ وحدت ملی در میان جامعه، از وظایف اساسی یک حکومت است‌. الله متعال نیز بندگان خود را به اعتصام و یکپارچگی دعوت می‌دهد و از تشتت و پراکندگی برحذر می‌دارد؛ زیرا تفرقه باعث ازبین رفتن ابهت و شیرازهٔ یک حکومت می‌‌گردد.

جامعهٔ ما افغانان نیز بر اثر تحولات گوناگون و عمیقی که در سالیان متمادی تجربه کرده است، تاروپود آن تا حد زیادی – بنابر بودن زیست‌گاهی امن برای رشد و نموّ حزب‌های مختلف با ایده‌های گوناگون – از هم گسسته است و نیاز داشت تا با آمدن امارت اسلامی چنین چیزی ازبین برود و یک حکومت اسلامی بر مبنای قانون شریعت محمدی – صلی‌الله‌علیه‌وسلم – چنانچه خواست اکثریت قاطع جمعیت مسلمان این کشور است با قدرت تمام حکم براند و نام حزب‌ها دیگر از صحنهٔ سیاسی و اجتماعی این میهن حذف گردد.

امارت اسلامی در اولین گام‌های عملی خود در زمینهٔ توسعهٔ اتحاد و انسجام مذکور، از صف‌های مجاهدان شروع کرد و بعد از فتح کابل، محاذهای رایج در هر منطقه را که شامل ده‌ها و بلکه صدها دلگه می‌شد لغو اعلان کرد و همه را زیر چتر نظام اسلامی، عسکر و خادم به‌حساب آورد و جذب یک اردوی قدرتمند نمود.

حذف کردن محاذها که شایدم در آینده به حزب‌ها تبدیل می‌شد یک ایده‌ای بسیار حائز اهمیت بود که امارت اسلامی این طرح را با دوراندیشی‌اش پیش کرد و تمامی محاذمشران نیز با سمع و طاعت پذیرفته و به آن عمل کردند.

در گام دوم حذف هر نوع فعالیت‌ با نام حزب سیاسی بود که این هم از فیصله‌های زیربنایی و زیرساختی یک کشور متحد و آرام است. این گام بلند ان‌شاءالله میهن ما را از هر نوع پراکندگیِ داخلی نجات می‌دهد. نام حزب خودش حساسیت می‌آورد و هر کسی دنبال حزبی می‌رود و با تمام وجود از کارکردهای آن دفاع می‌کند؛ حالا چه درست باشد و چه نادرست.

یکی از سیاست‌های کامیاب جهاد امارت اسلامی ظرف بیست‌سال گذشته همین بود که نگذاشت تا گروه جهادی دیگر با نامی دیگر سر بلند بکند؛ بلکه همه را در بدنهٔ خود جای داد و اجازه نداد تا هر کس با نام و نشانی جدید که باعث تفرقه و چنددستگی می‌شود راه دومی را شروع کند. امارت اسلامی همه اقشار و جوانان احزاب مختلف کشور را برای فعالیت جهادی علیه اشغالگران فرصتِ جولان‌دادن داد و گذاشت تا هر اندازه می‌توانند در این زمینه همت گمارند و پیشرفت کنند.

تجربهٔ گذشته بسیار تلخ بود. قبل از ظهور تحریک اسلامی طالبان، زمانی که افغانستان در دستان احزاب گوناگون سیاسی و جهادی بود، همه چیز ما از دست رفت. نه ابهتی برای جهاد ما ماند و نه قدری برای رهبران ما؛ چون همگی خود را حق می‌دانستند و دیگری را گمراه و کج‌رو؛ اما در حقیقت کشور ما را عملاً تجزیه کردند و تعصبات قومی و مذهبی را به اوج خود رساندند.

اما امارت اسلامی این چیز را درک کرده بود و بلکه رمز پیروزی‌اش نیز همین اتحادش بود؛ لذا فیصله نمود تا همه با هم متحد و منسجم باشیم؛ ازین‌رو آن‌چه درحال اجرا است، یک اصل مهم در راستای وحدت اسلامی و ملی ماست.

https://t.me/muhajer_neveshte

https://twitter.com/M_D_Muhajer/status/1803848893047656627?t=hDECcqcPdcFie0zTl60vEQ&s=19

دوستانی که توییتر (ایکس) دارند با هم همراه باشیم!

X (formerly Twitter)

محمدداود (مهاجر) (@M_D_Muhajer) on X

دولت‌های همسایه اگر می‌خواهند با دایرنمودن جلسات با مهره‌های سوخته، تجربه‌های ناکام گذشته را دوباره زنده کنند، بدانند که از همین حالا سیاست‌شان به اشتباه روان است.

بعضی از نویسندگان هستند که تمامی مشکلات عالم اسلام و حتی مشکلات بزرگی مانند غزه را گذاشته‌اند و هر روز یک توییت علیه امارت اسلامی می‌نویسند.
همه چیز را ریز ریز می‌بینند تا کدام جا نکته‌ای بیابند و هاوهویی بپا کنند!
این مردم از نوع منفی‌گرا هستند. هیچ‌گاه موارد مثبت امارت اسلامی چشمان‌شان را پر نکرده که هیچ، بلکه گوشه‌ای از آن را نیز پر نمی‌کند.

زمانی چهل کشور کفری را پابوسی می‌کردند و دین و ایمان را در برابر دالر فروختند. حالا بعد از بیست‌سال جهاد مبارک، زمانی که میهن عزیز ما آزاد شد، حالا گپ از مقاومت (!) می‌زنند؛ مقاومت در برابر شریعت اسلام!!!
ایستادن در برابر حکومت اسلامی بغاوت است و شخص باغی اگر کشته شد جنازه نیز ندارد.
کسانی هستند که معاش روزمره‌شان از همین فتنه‌انگیزی‌ها در کشور اسلامی حاصل است؛ لذا می‌خواهند مردمی ساده‌لوح پیدا کنند و به جنگی که فعلا فقط زیر کمپل است بفرستند.
اما مردم ما حالا بیدار اند. دوست و دشمن برای همه معلوم است. ساده‌لوح خودشان اند که بازی دالر را خورده و هنوز دنباله‌رو آمریکا و سیاست‌های دشمنانه فرانسه هستند.

https://t.me/muhajer_neveshte

امارت اسلامی مستقل است؛ اصول دینی و منافع ملی تنها راهی است که بر آن می‌رود.
نشست‌های دوحه را هم قبلاً تحریم کردند!
کجایند آنانی که عقل داشته باشند؟

هیچ کشوری با تکیه بر بی‌گانگان به رشد و توسعه دست نمی‌یابد! زیرا آنان دنبال منافع خود هستند تا منافع کشورهای تکیه‌دهنده. چندین دهه است که حکام ما بر شرق و یا بر غربی‌ها تکیه داشتند و بدین سبب از همان‌ها فرمان می‌گرفتند.
افغانستان ما حالا افغان‌سِتان شد؛ چون با ایثار و فداکاری این آزادی را گرفتیم و این استقلالی را که با خون هزاران شهید به‌دست آورده‌ایم، دیگر بار ازدست‌دادنی نیستیم!
نسخه‌های خارجی برای مردم افغانستان رنگ و معنایی ندارد!

https://t.me/muhajer_neveshte

‏دشت بکوا و گل‌های سرخ و سفید کوکنار!

چند روز پیش سفری داشتم به ولایت مرزی نیمروز (شهری که دروازهٔ فتوحات نام گرفت). هنگام ورود به این ولایت باستانی و قدیم، اولین ولسوالی‌ای که با آن روبرو شدم ولسوالی دلارام بود و دشت بکوایی که در سطح ولایت نیمروز و بلکه فراتر از آن، در سطح افغانستان، مردمانش قربانی‌های زیادی در باب جهاد بیست‌ساله متقبل شده‌اند. این منطقه در زمان اشغال یکی از مراکز مهم و امن مجاهدین محسوب می‌شد؛ زیرا مردمانش با تمام امکانات، از مجاهدین امارت اسلامی حمایت می‌کردند، حتی اگر جنگی در اطراف‌ ساحه‌شان صورت می‌گرفت با اسلحهٔ دردست‌داشته به کمک مجاهدین می‌رسیدند. بگذریم که این قصه دراز است و به پردازیم به اصل موضوع!

منطقهٔ بکوا در گذشته از مناطقی بود که در کشت کوکنار و تریاک تک بود. این دشت وسعتش بسیار زیاد است و خاکش نیز بسیار مناسب برای کشت و کِشاورزی. روزگاری بود که چون داخل این دشت وسیع می‌شدید اولین چیزی که چشمانت را خیره می‌کرد، گل‌های سرخ و سفید کوکنار بود؛ گل‌هایی که تمامی دشت را پر کرده بود و در هر گوشه‌ای به چشم می‌خورد. در گذشته‌ها بیشترین تولید کوکنار از آنِ همین منطقه بود؛ اما امروز که وارد نیمروز شدم، شگفت‌زده شدم و فقط چشمانم گندم می‌دید یا بوته‌های پنبه!

امارت اسلامی حکم عمومی داده بود که کشت کوکنار ممنوع است! حالا در همین دشت وسیع، چند تا محدود از گل‌های سرخ و سفید کوکنار را هم نمی‌بینی؛ بلکه خوشه‌های سبز گندم است.

حکومت‌های قبلی تمام تلاش خود را به خرج دادند (یا بهتر بگویم به‌نمایش گذاشتند) اما نتوانستند کشت کوکنار را کم کنند؛ ولی امارت اسلامی با یک حکم سرتاسری، کشت و بیع، همه‌اش را بند کرد و مردم نیز با حمایت قاطع از دستورات رهبری، حکمش را به اجرا گذاشتند.

زمانی که مردم با حکمی از جانب رهبری، از تمامی منافع مادی خود بگذرند، این خود دلیلی واضح بر حاکمیت مقتدر امارت اسلامی و اطاعت کامل مردم از نظام اسلامی است.

https://t.me/muhajer_neveshte

امارت اسلامی افغانستان کشوری با حاکمیت واحد و رهبری واحد است؛ خلاف دولت‌های پیشین که در یک پایتخت دو تا ارگ بود و دو تا رئیس جمهور و هزاران رئیسان مستقل دیگر در گوشه و اکناف.
امارت اسلامی افغانستان با کشورهای همسایه به‌خصوص ایران و پاکستان هیچ مشکلی ندارد؛ اما این حلقاتی خاص در میان مجلس و پارلمان همسایگان است که نمی‌خواهند روابط با افغانستان به خوبی پیش برود.
امارت اسلامی بر مبنای احترام متقابل و دو طرفه سیاستش را ترتیب داده است.
کسانی که بخواهند برای کشور ما مشکل بتراشند و فراریان را جای داده و ساپورت کنند، لزوماً خودشان نیز در مشکلاتی می‌افتند که وخیم‌تر است.

حساب بنده در صفحهٔ ایکس (توییتر) ?

https://twitter.com/M_D_Muhajer/status/1795420475843346676?t=vVcFKgTI_o8JCx3-A79k6g&s=19

X (formerly Twitter)

محمدداود (مهاجر) (@M_D_Muhajer) on X

امارت اسلامی افغانستان کشوری با حاکمیت واحد و رهبری واحد است؛ خلاف دولت‌های پیشین که در یک پایتخت دو تا ارگ بود و دو تا رئیس جمهور و هزاران رئیسان مستقل دیگر در گوشه و اکناف. امارت اسلامی افغانستان با کشورهای همسایه به‌خصوص ایران و پاکستان هیچ مشکلی ندارد؛…