Are you last baby girl ?

صدای بارون واقعا روحمو زنده می‌کنه.

روزی که مانند پروانه ای پیله کردی و تار های خود را در دلم بافتی را به یاد داری؟
یادت می آید زمانی را که مانند ماه با نور درخشانت بر دل خموش من الهام بخشیدی؟
و یا زمانی که مانند پرنده ای آرام آرام در بند بند سلول هایم لانه ات را ساختی؟
.
.
.
حال دگر آن پروانه بی پروا از خانه ی خود پرواز کرد
آن ماه دگر لاغر و بی نور شده؛و از همیشه ضعیف تر میتابد‌
آن پرنده جای چنگال هایش بر روی افکارم زخم های باز را به جا گذاشته است.
و به هرکجا که پامیگذارم؛ردی ازت بر وجودم به جا مانده است
زخم هایی که گاه با آهنگ و گاه با خیابان ها سر باز می‌کنند دگر امیدی به خوب شدنشان نیست!
س.ت

یادت نیست؟

چقدر ممبر های باشعوری دارم?

یکیشو فهمیدم

حداقل بیاین ناشناس شانس شناختتون بیشتر شه