@Misterphotographer

...

براسای در مقدمه‌ی کتابش پاریس در شب نوشت: « دردهه‌ی ۳۰ خیابان کن کمپوا پر از دخترهای چاق بود. آن‌ها بر خلاف عابران و رهگذران که با سرعت در پیاده رو از این‌ور به آن‌ور می‌رفتند، مجسمه‌های ایستایی بودند، ساکن و بی‌حرکت و خونسرد و در انتظار.» ‌
او سویه‌ی مخفی شهر پاریس را در قالب فیگورهای سایه‌وار در تاریکی کوچه‌ها، در تجسم صریح تصاویر متعدد منعکس شده در آینه‌های کافه‌ها و بارها نشان داد. طبع تلخ و صریح براسای، با حرکات سیال و چابک فرانسوی‌های لایکا به دست، فاصله داشت. او حتی جایی هم مستقیماً اشاره کرده که: «از عکس لحظه‌ای بدم می‌آید.»‌
@Misterphotographer

لوتزرات؛ روستای کوچکی در غرب آلمان
پس از اعلام برنامه‌های شرکتRWEبرای توسعه یک معدن زغال‌سنگ، اعتراضات در منطقه به اوج رسید. حامیان محیط زیست به این دهکده سرازیر شده و شروع به راهپیمایی کردند. نیکو نول یکی ازعکاسانی بود که این اعتراضات و اشغال دهکده را به ثبت رساند. او در روز ۱۴ ژانویه که حدود ۲۵۰۰۰ نفر در آنجا حضور داشتند برای مستندنگاری در دهکده حاضر شد. پلیس شروع به تلاش برای خارج کردن افرادی که وارد دهکده شده بودند کرده بود.
«در آن لحظه، ذهن من با آمیزه‌ای از شوک، ناباوری و همدلی پر شده بود. شاهد پاسخ وحشیانه پلیس به یک تظاهرات عمدتاً مسالمت آمیز بودم، چیزی که احساساتم را به شدت تحت تاثیر قرار می‌داد. چالش اصلی این بود که نقشم به عنوان یک مستندساز را حفظ کنم و تحت تاثیر احساساتم قرار نگیرم.»
نول تصویر چشمگیری ثبت کرده است. عکسی که نه تنها رویدادی را مستند می‌کند، بلکه حس ناشناس بودن را به شکل خاصی به تصویر می‌کشد و تجربه‌ی تماشا به روشی جدید را به بیننده القا می‌کند. موضوع اصلی عکس را شاید بتوان احساسات دانست، چیزی که عکاس به خوبی بر آن فوکوس کرده است. در همین راستا عدم توازن بین نیروهای پلیس و معترضان نیز به خوبی به تصویر کشیده شده و همه این‌ها در حالی‌ست که رویداد به درستی و بی ‌کم و کاست ثبت شده.
عکس مبهم است و هیچ صورتی در آن به وضوح دیده نمی‌شود. سیاهی بخش عمده‌ی کادر را پوشانده است. ازدحام و تشویش به خوبی حس می‌شود. لباس‌های خاکی، سوژه‌های بی‌تعادل و دستی که برای کمک به میان عکس آمده...
اثری هنرمندانه و تاثیرگذار. مستندی که هرآنچه لازم است را به کمال داراست.
@Misterphotographer