من شخصا به یه‌مدت رها شدن احتیاج دارم.
تا لم بدم، بخوونم، ببینم، فکر کنم و هرکاری که به خودم و خودم مربوطه.

شخصیت‌هایی مثل من و نیچه در تاریخ تکرار نشدنی هستیم

هربار که نِگاهت می‌کنم،جمله‌ای آشنا، به ذهنم خطور می‌کند؛
در اين سرزمين، چيزی هست كه
ارزش زندگی كردن دارد.

‏آسون‌ ترین راه شناخت یه آدم، بر اساس آدماییه که باهاشون در ارتباطه. بهتون قول میدم یه درصدم خطا نداره.

آدما از همدیگه دور میشن، بعضیا بخاطر حرفایی که به هم نمیزنن و بعضیا بخاطر حرفایی که به هم میزنن..

‏حالا میفهمم چرا خرسا ‌خواب‌زمستونی میرن، واقعا تو این هوا هیچی اندازه خواب نمیچسبه.

وقتی سن‌ت کمه ازت مراقبت می‌کنن که جسم‌ت چیزی‌ش نشه، چیزی کم نداشته باشی و این حرف‌ها. ولی وقتی بزرگ می‌شی دیگه کسی اون‌طوری نگران‌ت نیست، کسی اون‌طوری حواس‌ش بهت نیست ببینه حالت خوبه، روح‌ت زخم شده یا نه و توعم دیگه نمی‌تونی نشون بدی. خودتی و خودت! یاد می‌گیری زخمات‌‌و تنهایی ببندی.

‏بدترین چیزی که میتونید با یه آدم بکنید اینه که آرزو کنه هیچ وقت شمارو نمیشناخته. یعنی حاضره کل خاطرات خوبشم باهات بده بره، اما تو براش فقط به غریبه باشی ، دیگه برو ببین چقدر باهاش کصشر بودی.

‏پرسیدن سوالِ "چرا منو از پیجت ریموو کردی" اوج حقارته.