جلب و جذب جوانان امت اسلامی
بدون شک قشر جوان در جامعه اسلامی، نقش پررنگ و کلیدی را در راستای پیش‌برد امر دین و صلاح جامعه ایفا نموده و در هر برهه از تاریخ این امت، با وقف‌نمودن خود برای خدمت به اسلام، خدمات قابل ستایش را برای جامعه اسلامی انجام داده اند.
در موارد متعددی از صدر اسلام تاکنون، بودند جوانانی‌ همچون: خالد بن ولید، اسامة بن زید، سلطان محمد فاتح، صلاح‌الدین ایوبی، طارق بن زیاد، محمد بن قاسم و… که با انجام رشادت‌هایی بی‌بدیل‌شان، برگ‌های زرینی را در تاریخ امت اسلامی درج نموده‌اند.
از همین‌رو دشمنان اسلام از این قشر توانمند جامعه اسلامی غافل نمانده و برای مقابله با آن‌ها از هر وسیله و سلاحی استفاده نموده اند.
بله! یکی دیگر از خدمات فاخر خوارج داعش برای دنیای کفر را می‌توان قربانی نمودن جوان‌های امت اسلامی در مسیر تحقق امیال پلید دشمنان اسلام دانست؛ جوانانی که هرکدام‌، شمع امیدی برای جهان اسلام به حساب می‌آمدند، اما با پیوستن به داعش و قرارگرفتن در دام زهراگین خوارج عصر، هرکدام‌شان تیشه بر ریشه دین و مقدسات اسلامی زدند.
تا قبل از اعلان خلافت موهوم داعش، این فتنه زهرآلود منحصر به شهرهای عراق بود، اما باگسترش آن در پهنای سوریه و متعاقبا اعلان خلافت، جوانان زیادی با متاثر شدن از تبلیغات گسترده خوارج، عزم سفر به‌سوی این دارالخلافه مزعوم نموده، اهل و عیال‌شان را ترک نمودند و زیر پرچم خوارج جمع شدند.
فتنه خوارج نه‌تنها جوانان ساکن در کشورهای اسلامی را هدف قرار داد، بلکه از کشورهای غربی و اروپایی نظیر: فرانسه، انگلستان، آلمان، بلژیک، هلند، اسپانیا، ایتالیا، سوئد، دانمارک، نروژ، اتریش، کانادا و آمریکا نیز جوانان زیادی را به صف باطل خود جذب نمود.
جوانانی‌که وجودشان در آن کشورها و دعوت و ارشاد پیروان دیگر ادیان توسط آن‌ها به دین مبین اسلام، مزیتی بس عظیم بود برای مسلمانان، حال‌آن‌که با پیوستن‌شان به صفوف خوارج، نه‌تنها تعریف نادرستی از اسلام را برای غربیان ارائه نمودند، بلکه خود نیز همچون سلاحی در دست دشمنان اسلام واقع شدند.
فضای مجازی و کمپاین تبلیغاتی گسترده داعش، در کشورهای غربی، «در حالی‌که قدرت‌های غربی می‌توانستند، جلو این تبلیغات را بگیرند» باعث‌ شد تا جوانان تازه مسلمان و یا دیگر مسلمانان ساکن آن بلاد، متاثر از این تبلیغات شده و در دام فلاکت خوارج اسیر شوند.
خوارج داعش با تهیه نمودن فیلم‌های کاذب و پوشالی از وضعیت دروغین زندگی مردم، زیر سیطره سیاه خلافت خودخوانده‌شان، توانستند مسلمانان زیادی، به‌خصوص قشر جوان امت را فریب داده و آن‌ها را در صف خود و مقابل اسلام و مسلمانان قرار دهند.
واقعیت تلخی‌که به لطف خدمات راستین خوارج برای دشمنان اسلام، در مقیاس بالایی، به نفع دنیای کفر و ضرر امت اسلامی تمام شد.

دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا دیروز سه‌شنبه در نخستین سخنرانی خود در کنگره ادعا کرد که «مقام ارشد تروریستی» مسئول حمله به میدان هوایی بین‌المللی کابل در سال ۲۰۲۱ را در پاکستان دستگیر کرده‌اند.
پس از اظهارات مذکور رسانه‌های آمریکایی گزارش دادند که محمد شریف‌الله (معروف به جعفر) در منطقه‌ای نزدیک به مرز افغانستان توسط سازمان استخباراتی پاکستان (ISI) پس از دریافت اطلاعاتی که سی آی ای با آنان شریک نمود بازداشت شد، ترامپ در سخنرانی خود اعلام کرد که پاکستان محمد شریف را به آمریکا تحویل داده و او در آنجا محاکمه خواهد شد.
المرصاد از منابع خود درباره این فرد اطلاعاتی کسب کرده است که نشان می‌دهد محمد شریف طراح حمله به کابل نبوده است.
به گفته این منابع محمد شریف‌الله در سال ۲۰۱۹ بازداشت شده بود و در ۱۵ آگست هم‌زمان با شکست زندان‌ها فرار کرد او پیش از بازداشت و پس از آزادی صرفاً یک ترصدچی عادی در صفوف داعش بود اما پس از عملیات نیروهای امنیتی امارت اسلامی افغانستان و نابودی هسته‌های رهبری داعش، این گروه از روی ناچاری مسئولیت مهمی را به وی سپرد.
محمد شریف کیست؟
منابع المرصاد می‌گویند که محمد شریف یا جعفر پس از اعلام خلافت خودخوانده داعش در افغانستان با این گروه فتنه‌گر پیوست او در سال ۲۰۱۹ پس از افشای نقش وی در یک حمله توسط حکومت پیشین افغانستان بازداشت شد و در سال ۲۰۲۱ از زندان خارج شد، پس از عملیات گسترده نیروهای امارت اسلامی در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ که منجر به نابودی سران داعش شد؛ رهبری این گروه به جعفر واگذار شد و او مسئول اداره امنیت شاخه خراسان داعش شد.
از آنجا که در افغانستان شبکه تحت فرمان او تحت نظارت دقیق و عملیات‌های امنیتی بود، برای حفظ جان خود به پاکستان فرار کرد.
به گفته منابع محمد شریف در صفوف داعش علاوه بر لقب «جعفر»، به نام‌های «انجینر شریف» و «اجمل» نیز معروف بود، در دوران مسئولیتش بر نهاد امنیتی داعش نیروهای تحت فرمان خود را از طریق یک حساب تلگرامی با نام «اسحاقزی» رهبری می‌کرد.
عاملان اصلی حمله به میدان هوایی کابل چه کسانی بودند؟
در ۹ اپریل ۲۰۲۳، در عملیات اداره استخبارات امارت اسلامی افغانستان در شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز، فردی به نام عبدالله کابلی کشته شد، در حین کشته شدن عبدالله مسئول اداره مهاجرت شاخه خراسان داعش بود.
پیش از آن در ۵ اپریل ۲۰۲۳، در ناحیه نهم امنیتی شهر هرات فرد دیگری به نام داکتر حسین در عملیات مجاهدین کشته شد. او در گذشته مسئول «کتیبه استشهادی‌ها» داعش بود و در هنگام کشته شدن عضو شورای رهبری داعش خراسان و مسئول نظامی این گروه در منطقه غرب بود.
پس از کشته شدن داکتر حسین و عبدالله کابلی سخنگوی کاخ سفید اعلام کرد که این دو نفر طراحان حمله به میدان هوایی کابل بودند که در عملیات‌های امارت اسلامی افغانستان از بین رفتند.
چرا در مورد نقش محمد شریف (جعفر) در حمله به میدان هوایی کابل مبالغه می‌شود؟
هم دولت ترامپ و هم پاکستان اهداف خاصی از مبالغه کردن درباره نقش محمد شریف در حمله به میدان هوایی کابل دارند.
ترامپ می‌خواهد با این ادعا رقیب پیشین خود را تضعیف کند و ثابت کند که آمریکایی‌ها و امنیت‌شان برای او بیشترین اهمیت را دارد، و بازداشت این فرد را نشانه موفقیت خود جلوه دهد.
از سوی دیگر پاکستان می‌خواهد با بهره‌گیری از این موضوع روابط خود را با دولت ترامپ بهبود بخشد و دوباره به عنوان «متحد در مبارزه با تروریسم» در کنار آمریکا قرار گیرد، این در حالی است که حضور و بازداشت محمد شریف در پاکستان؛ خود سؤالاتی را درباره این کشور ایجاد می‌کند و گزارش‌هایی را تأیید می‌نماید که نشان می‌دهند سران داعش خراسان پایگاه‌های خود را به پاکستان منتقل کرده‌اند و از آنجا حملات‌شان را برنامه‌ریزی و اجرا می‌کنند.

افراط در دین (غلو):
خوارج در ابتدا همان‌گونه بودند که رسول الله صلی الله علیه وسلم پیش‌بینی کرده بود که: «عبادت‌های شما در برابر عبادت‌های آنان کم به نظر خواهد رسید». آنان از یک سو خود را بسیار عابد می‌دانستند اما از سوی دیگر در تکفیر و افراط تا بالاترین حد پیش رفته بودند.
جُندب أزدی رضی‌الله‌عنه می‌گوید: «وقتی به سوی سپاه خوارج رفتیم صدای تلاوت قرآن آنان همچون وزوز زنبورها بود».
این وضعیت خوارج بود؛ آنان در روزه، نماز و تلاوت قرآن بسیار مشتاق بودند، اما از اعتدال خارج شده و به افراط کشیده شدند. سخت‌گیری آنان به حدی رسید که از اصول اسلام تخطی کردند، از جمله این‌که مرتکبان گناهان کبیره را تکفیر می‌کردند.
برخی از آنان چنان دچار افراط شدند که هر گناهکاری را – هرچند گناهش کوچک بود – کافر، مشرک و مستحق دوزخ می‌دانستند، همان‌گونه که این مسئله در کتاب “الفصل” اثر ابن حزم رحمه‌الله توضیح داده شده است.
سخت‌گیری آنان به حدی رسید که هر مسلمانی را که مخالف دیدگاهشان بود، کافر می‌دانستند، برخی از آنان، مسلمانان مخالف را منافق خطاب می‌کردند و برخی دیگر فتوای قتل آنان را صادر می‌نمودند، حتی برخی گروه‌های خوارج، مانند “ازارقَه”، به زنان و کودکان مسلمانان نیز رحم نمی‌کردند.
زیان‌های سخت‌گیری خوارج:
واقعیت این است که خوارج به سبب جهل، افراط و سخت‌گیری؛ زیبایی اسلام را از بین بردند، آنان مسیری را در پیش گرفتند که نه رسول الله صلی الله علیه وسلم به آن امر کرده بود و نه قرآن کریم آن را تأیید کرده است.
رسول الله صلی الله علیه وسلم از سخت‌گیری منع کرده زیرا سختگیری در تضاد با آسان‌گیری و اعتدال اسلام است، لذا فرمود:
«هلاک شدند کسانی که در دین افراط می‌کنند!» این جمله را سه بار تکرار فرمود. (مسلم)
همچنین، ایشان فرموده‌اند:
«دین آسان است، هرکس در آن سخت‌گیری کند، دین بر او غلبه خواهد کرد؛ پس استقامت کنید و بر راه درست پایدار باشید».
این واضح است که روش خوارج یک مسیر افراطی بود که در تضاد با نرمش و آسان‌گیری اسلام قرار داشت.
جهل خوارج:
جهل یک آفت بزرگ است و نه‌تنها قابل ستایش نیست، بلکه نشانه‌ای از سرزنش و نکوهش است، جهل در مقابل علم قرار دارد، و بدترین حالت زمانی است که فرد جاهل نداند که جاهل است، اگر جاهلی تصور کند که از دیگران داناتر است، این نهایت حماقت خواهد بود.
اساس مکتب فکری خوارج نیز بر جهل استوار بود. بنیان‌گذار این جریان “ذو الخویصره تمیمی” بود؛ همان کسی که به پیامبر صلی الله علیه وسلم گفت:
«ای محمد! عدالت کن، زیرا تو عادلانه رفتار نمی‌کنی!» (مسلم)
رسول الله صلی الله علیه وسلم در پاسخ به او فرمود:
«هلاکت بر تو باد! اگر من عدالت نکنم، پس چه کسی عدالت خواهد کرد؟»
از نشانه‌های جهل عمیق خوارج این بود که از حضرت علی رضی‌الله‌عنه خواستند ابتدا کفر خود را بپذیرد و سپس توبه کند!
علامه ابن حجر رحمه‌الله می‌گوید:
«هنگامی که خوارج شروع به تکفیر مخالفان خود کردند، قتل مسلمانان را روا دانستند، اما اهل ذمه (اقلیت‌های غیرمسلمان) را رها کردند و جهاد علیه کفار را کنار گذاشتند، آنان فقط به کشتار مسلمانان مشغول شدند، این عبادت جاهلان است!»
در نهایت، نتیجه جهل آنان این شد که هم به خودشان آسیب زدند و هم به دیگران، چنان‌که خداوند متعال می‌فرماید:
«آیا شما را از زیان‌کارترین مردم در اعمال آگاه کنم؟ آنان که تلاششان در زندگی دنیا تباه شد، درحالی‌که گمان می‌کردند کار نیکی انجام می‌دهند!». (الکهف: ۱۰۳-۱۰۴)

2_ همچنین علامه قرطبی رحمه‌الله در تفسیر آیه‌ی سوره مائده بیان می‌کند که اگر شخصی با کافران همکاری کند و عقیده‌اش نیز فاسد باشد، این نوع همکاری به عنوان موالات مطلقه و تامه شناخته می‌شود؛ موالات مطلقه و تامه یعنی نوعی همکاری که بر پایه خبث و فساد عقیده باشد.…

2_ همچنین علامه قرطبی رحمه‌الله در تفسیر آیه‌ی سوره مائده بیان می‌کند که اگر شخصی با کافران همکاری کند و عقیده‌اش نیز فاسد باشد، این نوع همکاری به عنوان موالات مطلقه و تامه شناخته می‌شود؛ موالات مطلقه و تامه یعنی نوعی همکاری که بر پایه خبث و فساد عقیده باشد. به همین دلیل عبدالله بن ابی ابن سلول در مثال ذکر کرده است که دوستی او با کافران عقیدوی بود. اما در تفسیر سوره ممتحنه تصریح بیشتری وجود دارد، در حالی که در تفسیر سوره مائده این وضوح کمتر دیده می‌شود.
علامه نسفی رحمه‌الله:
علامه نسفی رحمه‌الله در تفسیر آیه ﴿يٰۤاَيُّهَا الَّذِيْنَ اٰمَنُوْا لَا تَتَّخِذُوْا عَدُوِّىْ وَعَدُوَّكُمْ اَوْلِيَآءَ﴾ می‌فرماید:
«وفیه دلیل على أن الکبیرة لا تسلُب اسم الایمان» (مدارک، جلد سوم، ص: ۴۶۶)
یعنی از نظر علامه نسفی رحمه‌الله، اگر کسی با کافران علیه مسلمانان همکاری کند و در این عمل فساد و خبث عقیده نداشته باشد، مرتکب گناه کبیره شده است، اما کافر نمی‌شود.

1_ امام بیضاوی رحمه‌الله:
امام بیضاوی رحمه‌الله در تفسیر خود “الأسرار و التنزیل” (مشهور به تفسیر بیضاوی) فرموده است که آیه ﴿وَ مَنْ يَّتَوَلَّهُمْ مِّنْكُمْ فَاِنَّه مِنْهُمْ﴾ حمل بر تشدید شده است طوری‌که می‌فرماید:
﴿وَمَنْ يَّتَوَلَّهُمْ مِّنْكُمْ فَاِنَّهٗ مِنْهُمْ﴾ أي و من والاهم منكم فإنه من جملتهم، وهذا التشديد في وجوب مجانبتهم كما قال عليه الصلاة والسلام: «لا تتراءى ناراهما». (جلد دوم، صفحه ۱۳۰)
علامه ابو حیان اندلسی رحمه‌الله:
علامه ابو حیان اندلسی رحمه‌الله در تفسیر “البحر المحیط”، جلد سوم، صفحه ۴۰۶ می‌گوید که در این آیه کریمه ﴿وَمَنْ يَّتَوَلَّهُمْ مِّنْكُمْ فَاِنَّهٗ مِنْهُمْ﴾ تشدید عظیمی وجود دارد. وی می‌فرماید: اگر مسلمانی در عمل و فعل دوست و همکار کافران باشد، اما عقیده‌اش درست باشد، در زشتی و ناپسندی جزو کافران است. اما اگر عقیدتاً دوست کافران شود، آن‌گاه او در کفر نیز جزو آنان خواهد بود.
﴿وَمَنْ يَّتَوَلَّهُمْ مِّنْكُمْ﴾ فِي الْعَهْدِ ﴿فَاِنَّهٗ مِنْهُمْ﴾ فِي مُخَالَفَةِ الْأَمْرِ. وَهَذَا تَشْدِيدٌ عَظِيمٌ فِي الِانْتِفَاءِ مَنْ أَهْلِ الْكُفْرِ، وَتَرْكِ مُوَالَاتِهِمْ، وَإِنْحَاءِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أُبَيٍ وَمَنِ اتَّصَفَ بِصِفَتِهِ وَمَنْ تَوَلَّاهُمْ بِأَفْعَالِهِ دُونَ مُعْتَقَدِهِ وَلَا إِخْلَالٍ بِإِيمَانٍ فَهُوَ مِنْهُمْ فِي الْمَقْتِ وَالْمَذَمَّةِ، وَمَنْ تَوَلَّاهُمْ فِي الْمُعْتَقَدِ فَهُوَ مِنْهُمْ فِي الْكُفْرِ.
ترجمه: این تشدید غلیظ است در مورد دوری از اهل کفر و ترک دوستی با آنان؛ کسی که با کفار به واسطه اعمال خود دوستی کرده باشد، اما در عقیده با آنان همراه نباشد و ایمان خود را از دست نداده باشد، او در مذمت و نکوهش با آنان شریک است. اما اگر کسی در عقیده با آن‌ها همراهی کند، این به معنای شریک بودن با آن‌ها در کفر است، یعنی کافر محسوب می‌شود.
امام قرطبی رحمه‌الله:
امام قرطبی رحمه‌الله در تفسیر خود، جلد ششم، صفحه ۲۱۷ فرموده است:
قَوْلُهُ تَعَالَى: ﴿وَمَنْ يَّتَوَلَّهُمْ مِّنْكُمْ﴾ أَيْ يَعْضُدْهُمْ عَلَى الْمُسْلِمِينَ ﴿فَاِنَّهٗ مِنْهُمْ﴾ بَيَّنَ تَعَالَى أَنَّ حُكْمَهُ كَحُكْمِهِمْ، وَهُوَ يَمْنَعُ إِثْبَاتَ الْمِيرَاثِ لِلْمُسْلِمِ مِنَ الْمُرْتَدِّ، وَكَانَ الَّذِي تَوَلَّاهُمِ ابْنُ أُبَيٍّ، ثُمَّ هَذَا الْحُكْمُ بَاقٍ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ فِي قَطْعِ الْمُوَالَاةِ، وَقَدْ قَالَ تَعَالَى: ﴿وَلَا تَرْكَنُوْۤا اِلَى الَّذِيْنَ ظَلَمُوْا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ﴾ (هود: 113) وَقَالَ تَعَالَى فِي “آلِ عِمْرَانَ”: ﴿لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُوْنَ الْكٰفِرِيْنَ اَوْلِيَآءَ مِنْ دُوْنِ الْمُؤْمِنِيْنَ﴾ (آل عمران: 28)
وَقَالَ تَعَالَى: ﴿لَا تَتَّخِذُوْا بِطَانَةً مِّنْ دُوْنِكُمْ﴾ (آل عمران: 118) وَقَدْ مَضَى الْقَوْلُ فِيهِ. وَقِيلَ: إِنَّ مَعْنَى ﴿بَعْضُهُمْ اَوْلِيَآءُ بَعْضٍ﴾ أي في النصرة ﴿وَمَنْ يَّتَوَلَّهُمْ مِّنْكُمْ فَاِنَّهٗ مِنْهُمْ﴾ شَرْطٌ وَجَوَابُهُ، أي لِأَنَّهُ قَدْ خَالَفَ اللَّهَ تَعَالَى وَرَسُولَهُ كَمَا خَالَفُوا، وَوَجَبَتْ مُعَادَاتُهُ كَمَا وَجَبَتْ مُعَادَاتُهُمْ، وَوَجَبَتْ لَهُ النَّارُ كَمَا وَجَبَتْ لَهُمْ، فَصَارَ منهم أي من أصحابهم.
ترجمه: ﴿وَمَنْ يَّتَوَلَّهُمْ مِّنْكُمْ﴾
هر کس از شما با آنان (کافران) دوستی کند، یعنی در مقابل مسلمانان از کفار حمایت کند، ﴿فَاِنَّه مِنْهُمْ﴾ او از جمله آنان است.
الله تعالی بیان می‌کند که حکم چنین شخصی مانند حکم کافران است؛ این آیه اثبات می‌کند که برای مسلمان، میراث از مرتد جایز نیست. شخصی که با کافران دوستی کرده بود، عبدالله بن ابی ابن‌سلول بود سپس این حکم تا روز قیامت در باره قطع ارتباط با کافران باقی است، زیرا الله تعالی فرموده است: «به ظالمان میل نکنید که آتش شما را در بر خواهد گرفت.» همچنین در سوره آل عمران آمده است که مؤمنان نباید به‌جز مسلمانان، کافران را به دوستی بگیرند. خداوند متعال فرموده است: «آنان را رازدار خود نگیرید.»
﴿وَمَنْ يَّتَوَلَّهُمْ مِّنْكُمْ فَاِنَّه مِنْهُمْ﴾ شرط و جواب شرط است، یعنی عبدالله بن ابی ابن‌سلول همان مخالفتی را با الله و پیامبرش ﷺ انجام داد که کافران انجام دادند، پس دشمنی با او واجب شد همان‌طور که دشمنی با کفار واجب بود. آتش جهنم بر او واجب شد، همان‌طور که برای آنان واجب شده بود، به‌همین دلیل او از جمله آنان است یعنی همراه و دوست کفار می‌باشد.
علامه قرطبی رحمه‌الله در تفسیر سوره ممتحنه توضیح داده است که اگر کسی به خاطر منافع دنیوی با کافران علیه مسلمانان همکاری کند، «لم یکن بذالک کافرا»؛ او به این دلیل کافر نمی‌شود. «واعتقاده على ذالک سلیم» و اگر عقیده‌اش سالم باشد، این عمل او را کافر نمی‌گرداند.

پیشوایان امارت اسلامی افغانستان رهروان دین مبارک اسلام، پیروان اهل سنت و جماعت و مقلدین فقه حنفی هستند. اهل سنت و جماعت از نظر عقیده معتدل و میانه‌رو است که نه افراط در آن جای دارد و نه تفریط.
همین‌طور مذهب حضرت امام اعظم ابوحنیفه رحمه‌الله در مسائل فرعی مذهب معتدل است که برای همه امور زندگی راه‌حل‌های معتدل دارد. اعتدال در تمام امور روزمره زندگی همیشه سبب بقا و دوام می‌باشد.
امارت اسلامی افغانستان که مبتنی بر اصول مذهب حنفی است، سیاست خارجی و داخلی آن نیز معتدل و متکی بر اعتدال است؛ در مسائل مدنی، خواهان روابط سالم با تمام دنیا و عاری از دخالت‌های داخلی می‌باشد.
امارت اسلامی افغانستان هرگز نمی‌خواهد به کشورهای دیگر حمله کند، حقوق دیگران را زیر پا بگذارد و در امور داخلی آن‌ها مداخله نماید، در عین حال از کشورهای جهان می‌خواهد که روابط سیاسی سالم خود را با امارت اسلامی افغانستان در چارچوب اعتدال حفظ کنند.
امارت اسلامی افغانستان این آیه قران کریم را برای همه روابط سیاسی خارجی و داخلی و تعاملات سیاسی خود، معیار قرار داده است: فَمَنِ اعْتَدٰی عَلَیْكُمْ فَاعْتَدُوْا عَلَیْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدٰی عَلَیْكُمْ ۪ وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَ اعْلَمُوْۤا اَنَّ اللّٰهَ مَعَ الْمُتَّقِیْنَ. (البقرة/۱۹۴)
ترجمه: “اگر کسى به شما تجاوز کرد شما هم براى دفاع از تجاوز، به او حمله‌ی بالمثل کنید، اما بیش از استحقاق خود به او تجاوز نکنید، در دفاع از تجاوز تقوی بیشه کنید و بدانید که خداوند همیشه به پرهیزگاران کمک مى‌کند” پس شما نیز در امر دفاع از حقوق خود تقوی کنید.
خلاصه اینکه روابط و تعاملات سیاسی امارت اسلامی افغانستان بر اساس مصداق این آیه مبارک برابر می‌باشد؛ که نه در سیاست داخلی و خارجی سایر کشورهای کفری و اسلامی مداخله می‌کند، نه در بین سایر کشورها مشکلات می‌طلبد و نه بین آنها مشکلات ایجاد می‌کند.
تجاوزات، دخالت‌ها و دست‌اندازی‌های سایر کشورهای کفری و اسلامی را در سیاست و کشور خود نمی‌پذیرد؛ اگر کشوری در نظام افغانستان و امارت اسلامی افغانستان دخالت کند و مشکلات مربوط به سیاست خارجی و داخلی را ایجاد کند، امارت اسلامی افغانستان جواب دندان‌شکنی می‌دهد.
این کشور تحت نفوذ هیچ دولت یا فردی قرار نمی‌گیرد، تلاش می‌ورزد تا اقتصاد، تعلیم، انکشاف، اردو، طب و سایر بخش‌های افغانستان را استحکام ببخشد تا حقوق همه افغان‌ها را ادا کند، دست‌های کشورهای کفری را از این کشور کوتاه سازد و افغان‌ها به سیاست‌های بد سایر کشورها مجبور نشوند.
تمامی اعلامیه‌های سیاست خارجی و داخلی امارت اسلامی افغانستان بر اساس اصول دین مبارك اسلام بوده و هر تصمیمی پس از تائید صدها عالم تطبیق می‌گردد، به‌همین دلیل امارت اسلامی افغانستان مبتنی بر اصول نیکوی اسلامی در چارچوب حفاظت از بشریت با جهان و همسایه‌گان قدم برمی‌دارد.
یا به عبارت دیگر، امارت اسلامی افغانستان یک سیاست معتدل و شرعی در همه جنبه‌ها را به پیش می‌برد که در آن علاوه بر حقوق شهروندان خود، حقوق مردم در سراسر جهان نیز محفوظ است و هرگز خواهان سیاست تجاوز به حقوق دیگران نیست؛ از این‌رو از تمام جهان می‌خواهد که سیاست سالم و معتدل با امارت اسلامی افغانستان داشته باشد.

افغانستان سال‌هاست که به دلیل موقعیت و ثروت خود مورد آزار و اذیت سایر قدرت‌ها قرار گرفته است، همه تلاش می‌ورزند تا آن را تصرف کنند اما شکست می‌خورند، به‌همین دلیل همه آن‌ها در تضعیف نمودن این کشور دست‌به‌دست هم داده‌اند تا با استفاده از نقطه ضعف آن، به منافع خود در منطقه دست یابند.
اگر اینجا امنیت برقرار باشد، برق وجود خواهد بود پس نیازی به برق تاجیکستان نخواهد بود. اگر اینجا امنیت حاکم باشد، نفت استخراج خواهد شد پس نیازی به نفت ایران نخواهد بود. اگر اینجا امنیت باشد، صنعت توسعه می‌یابد پس بازار مناسب برای صادرات پاکستان از بین خواهد رفت.
به همین دلیل هر کدام از آن‌ها نمی‌توانند منافع خود را در اینجا دنبال کنند، همه راه‌ها مسدود اعتبار شده است. این آخرین گزینه است که گروهی به اسم داعش را فعال کنند.
داعش در اینجا علاوه بر افراط‌گرایی مذهبی؛ صنعت، تجارت و هیچ نوع توسعه نمی‌خواهد. افراد کلیدی را به شهادت می‌رساند و در کشور بار دیگر زمینه حکومت‌داری را برای افرادی چون مسعود و دوستم مساعد می‌سازد.
کشور تاجیکستان احمد مسعود را در فرانسه به این امید منتظر نگهداشته است که با کمک داعش امارت را تضعیف می‌کنیم و بار دیگر در آنجا برای تو حکومت بناء می‌نمائیم، اما نمی‌داند که حکومت دوباره در اینجا رویایی است که هرگز محقق نمی‌شود.
داعش می‌خواهد با اشاره پاکستان، این منطقه را به جامعه جهانی ناامن نشان دهد و به نام برقراری امنیت، بار دیگر از جامعه جهانی پول دریافت نماید و قرض خود را بپردازد.
داعش برای جلوگیری از سرمایه‌گذاری چین در منطقه، بهترین ابزار برای آمریکا است که توسط آن از اجرای پروژه‌های مهم جلوگیری نماید.
بر اساس گزارش‌ها دریافته‌ایم که داعش نه گروه مذهبی است و نه شده می‌تواند. بلکه یک گروه نیابتی است که بی‌هدف توسط استخبارات منطقه تامین مالی می‌شود و اهداف خود را دنبال می‌کند؛ منطقه را توسط آن ناامن می‌سازند و بار دیگر از آن برای ناامن کردن کشور استفاده می‌جویند.

موقف مسلمانان در برابر خوارج در تاریخ و شریعت اسلام به شکل واضحی ثابت شده است. خوارج گروهی بود که از تعلیمات اصلی اسلام منحرف و در پی گسترش افراط‌گرایی بود.
در آموزه‌های اسلامی، خوارج به سبب خشونت و تشدد محکوم شده‌اند و اعمال آنها برخلاف ارزش‌های اسلامی شمرده شده است.
بسیار بعید است که خوارج به آموزه‌های اصلی اسلام پایبند باشند؛ زیرا عقاید و طرز تفکر اساسی آنان با آموزه‌های اصلی اسلامی فاصله زیادی داشت. دارای عقاید افراطی، تند و مشتدد بودند و در اعمال خود خشونت و تندخویی را برگزیده بودند که منجر به کشتار مردم بی‌گناه می‌شدند.
مسلمانان در طول تاریخ اسلام سعی کردند مفاهیم معتدل و صحیحی از اسلام را به خوارج عرضه دارند اما اکثر پیروان شان این موارد را رد کردند.
افکار خوارج به قدری عمیق بود که خود را بر سایر مسلمانان برتر و صالح می‌دانستند و هرکس با عقاید آنان موافق نبود، آنان را خارج از دایره ایمان می‌خواندند.
در برابر موضع افراطی و حضور فیزیکی آن‌ها، مسلمان موظف است در چارچوب شرع اقدامات زیر را انجام دهد.
۱. دعوت به راه حق؛
مسلمانان مکلف اند با ملایمت و درایت، رهنمودهای اصلی و جایگاه معتدل اسلام را به خوارج نشان دهند؛ اگر خواست خداوند چنین بود و آن‌ها با علم و منطق قانع شدند، بهترين راه حل است.
۲. تلاش برای پرهیز از خشونت؛
خوارج در اعتقادات خود تندرو هستند و خشونت را گسترش می‌دهند، اما اسلام مسلمانان را از خشونت غیر ضروری منع می‌کند. پس لازم است اولین تلاش در برابر خوارج دعوت آنان به حق از راه صلح باشد.
۳. از راه جنگ یا حق را بپذیرند یا کشته شوند؛
این در صورتی است که خوارج دست به خشونت می‌زنند و امنیت را تهدید می‌کنند. مانند امروز که یکی از گروه‌های آن‌ها (داعش) حقوق مسلمانان را زیر پا گذاشته و آن‌ها را به ناحق می‌کشند.
در این صورت، هر مسلمان و نهادهای امنیتی نظام اسلامی مکلف اند تا از طریق جنگ برای امنیت و ثبات مسلمانان و جلوگیری از اختلافات و حفظ نظام اسلامی از این فتنه جلوگیری کنند.
در این زمینه می‌توان به دوران خلافت حضرت علی رضی‌الله‌عنه نیز اشاره کرد؛ هنگامی که خوارج عامل جنگ و فتنه شدند، حضرت علی رضی‌الله‌عنه علیه آنها حمله نظامی ترتیب کرد.
افکار افراطی آن‌ها به جای اخلاق اسلامی و تفکر اعتدالی؛ انگیزه‌های تعصب، نفرت و تندرویی را گسترش می‌دهند، اگر این تفکر در جامعه گسترش یابد، مردم از روح اصلی دین منصرف می‌شوند و به سمت تندروی می‌روند.
بر این اساس می‌توان گفت که اگر (خوارج) به همین روش گذاشته شوند، می‌تواند آسیب جدی به ساختار دینی، اجتماعی و فکری امت اسلامی وارد کنند. به‌همین دلیل در تاریخ اسلام اقدامات جدی برای مبارزه با خوارج صورت گرفته است تا وحدت، امنیت و توسعه امت محفوظ بماند.

واضح است که خداوند متعال فداکاری‌های مسلمانان، دعاهای مستضعفان و رهروان راه حق را به حال خود رها نمی‌کند؛ حتماً نتیجه تلاش‌های شان را عطا می‌نماید، انتقام آن‌ها را از ظالمان‌ می‌گیرد و دروازه‌های کامیابی را بر روی شان باز می‌کند.

داعش که پس از اشغال در منطقه و خاورمیانه می‌خواست ریشه‌های خود را تا آسیای مرکزی و مرزهای افغانستان گسترش دهد، شاخه خراسان را همزمان با شکست آمریکا در افغانستان تاسیس نمود که مثلث تمویل‌کننده‌ی آن متشکل از آمریکا، پاکستان و تاجیکستان است. این شاخه در حال حاضر به سمت شکست و افول می‌رود.

بی‌ثباتی سیاسی در پاکستان و آمریکا باعث شده تاجیکستان از انزوا و شکست هراس داشته باشد و بخواهد از صحنه عقب‌نشینی کند اما این در شرایطی است که در اکثر حملات و جنایات داعش در منطقه، افغانستان و روسیه افراد تاجیکستان گرفتار شده‌اند و تمام دنیا می‌داند که تاجیکستان کشوری است که از این گروه جنایتکار حمایت می‌کند.

آمریکا که مسئولیت حمایت مالی داعش را بر عهده دارد اخیراً وضعیت خوبی ندارد، حمله به دونالد ترامپ، رئیس جمهور قدیمی آمریکا در مبارزات انتخاباتی، استعفای جوبایدن، رئیس جمهور فعلی آمریکا از انتخابات آینده، ترس رئیس جمهور جدید از تغییرات آینده و تهدیدات ایران در مورد اسرائیل و فلسطین دلایلی است که امروز آمریکا را به سمت عدم تعادل سیاسی سوق داده است.

از سوی دیگر، پاکستان که وظیفه آموزش فکری و استخباراتی افراد تمویل‌شده‌ی داعش را بر عهده دارد، بیش از چند سال است که تحت مشکلات شدید سیاسی، اقتصادی و نفوذ احزاب و گروه‌های منطقه‌ای قرار دارد؛ بحران اقتصادی روابط این کشور را با سازمان‌های بین‌المللی، کشورهای منطقوی و بانک‌های جهانی قطع کرده است، به‌ویژه در حال حاضر، تلفات مالی و جانی زیادی از تحریک طالبان پاکستان را متحمل شده و در وضعیت پرتنشی قرار دارد.

تاجیکستان که مدت‌هاست تحت تاثیر کفر بوده و افراد را به شاخه خراسان داعش تامین می‌کرد؛ پس از وخامت اوضاع سیاسی و اقتصادی آمریکا و پاکستان، در تلاش است تا از صحنه خارج شود. چند وقت پیش دفتر جبهه مقاومت را در شهر دوشنبه مسدود کرد. اعمال مشابه دیگری نیز انجام داده است که واضح سازد که با داعش و آمریکا ارتباطی ندارد، این عقب‌نشینی تاجیکستان ضربه بزرگی به داعش و آمریکا است.