جناب رئیس‌جمهور ترامپ، انتخاب شما را شادباش می‌گویم. شما در اولین دوره ریاست جمهوری خود، قاطعانه در کنار مردم ایران و علیه جمهوری اسلامی ایستادید؛ رژیمی که نه فقط خاورمیانه، بلکه مردم آمریکا را هم با ترور، بی‌ثباتی و آشوب تهدید می‌کند. اکنون شما این فرصت را دارید که تاریخ‌ساز شوید و با کمک به پایان دادن به این تهدید، یک بار برای همیشه، میراثی از صلح پایدار به جا بگذارید. در این مأموریت، مردم ایران بهترین شریک صلح شما هستند.

@OfficialRezaPahlavi

عملیات تلافی‌جویانه اسرائیل در عمق خاک ایران که در پاسخ به حمله موشکی سپاه پاسداران به این کشور انجام شد، نشان داد که جمهوری اسلامی پس از چهار دهه حکومت، میلیاردها دلار هزینه، و سالها هیاهو و رجزخوانی، آسمان ایران را در برابر نیروی هوایی کشوری به مراتب کوچک‌تر و کم‌جمعیت‌تر بی‌دفاع گذاشته است.

انهدام سامانه‌های راداری و پدافند هوایی، و تاسیسات موشکی جمهوری اسلامی، درواقع تحقیر نیروی نظامی کشوری‌ست که روزگاری نیروی هوایی و دفاع ضد هوایی آن، رشک کشورهای منطقه بود. قدرت نیروی هوایی ایران پیش از فاجعه ۵۷، دستاورد سیاست اقتصادی و خارجی درستی بود که صلح از موضع اقتدار را سرلوحه رفتارش قرار داده بود. افتضاح و فلاکت کنونی اما حاصل چهار دهه جنگ‌طلبی و عربده‌کشی جمهوری اسلامی همراه با فساد و ناکارآمدی اقتصادیش است؛ وضعیتی که در آن، دوران جنگ‌افروزی از طریق تروریست‌های نیابتی رو به پایان است و خامنه‌ای گام به گام به جنگی مستقیم نزدیک‌تر می‌شود که نمی‌تواند در آن پیروز شود؛ جنگی که نه ملی است و نه میهنی.

ملت ایران می‌داند که جمهوری اسلامی تهدیدی حیاتی علیه رفاه و کرامت و آزادی ایرانیان و موجودیت و تمامیت ایران است. تا جمهوری اسلامی هست، تهدید جنگ هم هست؛ و هر روز نیز بیشتر و خطرناک‌تر خواهد شد. راه حل، برانداختن این رژیم ضدملی، و احیای دولت ملی مبتنی بر حقوق بشر و دموکراسی و منافع ملی در ایران است‌.

پیام من به نیروهای نظامی و امنیتی روشن است: ملت بزرگ ایران دیر یا زود بار دیگر هم‌چون دی۹۶، آبان۹۸، و خیزش مهسا برای پس گرفتن ایران به خیابان‌ها خواهند آمد. در آن روز، اگر نه برای شرافت انسانی و منافع ملی، که برای آینده خود و خانواده‌تان کنار ملت بایستید چرا که دستاورد جمهوری اسلامی فلاکت برای ایران و مرگ و تحقیر برای شماست؛ حال آنکه انقلاب ملی ما آبادانی و زندگی را برای همه ایرانیان به ارمغان خواهد آورد.

پاینده ایران،
رضا پهلوی

@OfficialRezaPahlavi

خطابه اعلی‌حضرت همایون شاهنشاه آریامهر در برابر آرامگاه شاهنشاه خدایگان کوروش بزرگ: پاسارگاد. بیستم مهر ماه ۱۳۵۰ خورشیدی [تهران: شورای جشن‌های شاهنشاهی،به فارسی، انگلیسی، فرانسوی و روسی].@na_ta_ma

●**مواجهه سردار سپه با شیخ خزعل در خوزستان

رضاشاه بزرگ در دوران سردارسپهی خود در خصوص غائله تجزیه‌طلبانه شیخ خزعل و مواجهه با او می‌نویسد:**

بالاخره به خزعل وقت دادم، که فردا ساعت ۱۰ بیاید.
موقعی که در ایوان جنوبی عمارت قدم میزدم، وارد شد. فوراً به پای من افتاد و بوسیدن گرفت. او را بلند کردم و استمالت نمودم.
سن این شخص در حدود ۶۵ قیافه‌اش تاریک و چهره اش پژمرده و لبهایش بار گرفته و چشمانش مایل به زردی بود. آثار یک نفس پرورده عیاش و تنبلی را در لوح چهره خود منعکس داشت، اما در نطق و مذاکره، چاپلوسی خیلی طلیق(بشاش و خنده‌رو) و زیر دست و ماهر بود.
شعله الکل و ضعفی که از افراط در بعضی اعمال ظهور میکند، در چین های صورتش خطوط ترحم انگیزی رسم کرده بود.
اگر مال و مکنت قارونی و قدرت مستمر فرمانروایی، این ثمر را می‌بخشد، وای بر مال و آه از تنعم و تعیش!.
نمی‌دانم اشخاصی که نصف ساعات روز را به ورزش و اعمال سپاهی گری و حرکت صرف نمی‌کنند و خون را با سرعتی مافوق سرعت الکل در عروق و شرایین خود حرکت نمی‌بخشند، چرا زنده اند و برای چه زنده اند؟
دو ساعت ورزش و سواری و مشق‌های مختلف بدنی برای این شیخ از جمع یک میلیون دیگر مفیدتر است. انسان قدر خود را اگر بداند، به تنش بیشتر اهمیت می‌دهد تا به هر چیزی دیگر که بعد از فنای تن، با افسردگی بدن، یاری می‌شود بر دوش روح!

خلاصه از دیدن این روی و این چشمی که در میان عمامه مصنوعی سبز درخششی شبیه به نور دیده افعی افسرده از سرما، بیرون می‌فرستاد، کاملاً فهمیدم که چرا ما اسیر یک کشتی جنگی نشدیم؟
چرا در صحرای لنگیر به خاک نیفتادیم، و چرا در اهواز هدف گلوله واقع نگشتیم؟
سابقاً از عکس او هم این عقاید را استنباط کرده بودم. حال خودش تایید کرد و تصدیق نمود که عکس او عین خودش بوده است، نه عکس خودش. مذاکرات او اگر چه مکرر بود و برهانش ضعیف، اما روی این اساس جریان داشت که من مردی پیر و مریضم و قدرت جسارت نداشتم. مرا بر این گماشتند و محرک شدند.
اکنون پوزش میطلبم و عفو می‌خواهم من بعد نوکر صدیق دولتم، و اقرار کرد که از حقایق اوضاع کور و کر و جاهلانه آلت دست مفسدین بوده است.
اکنون تأسف دارد که چرا تشخیص نیک از بد نداده و احمقانه به دام وساوس و دسایس افتاده، اعتراف کرد که اوضاع دربار ایران را غیر از این میدانست که اکنون به رأی العین می‌بیند.
نظر به تلگراف هایی که از تهران رسیده بود و نمی‌خواستم جواب آنها را معطل گذرام، بیش از این مجالی برای اصغای گفتار او نداشتم و گفتم: برو مطمئن باش که نه طمع به مال و نه قصدی به جان و آبروی تو دارم. به هیچ وجه در صدد فنای تو نیستم، به یک شرط که من بعد خود را ایرانی بدانی و چشمت به طرف تهران باشد نه جای دیگر. زیرا که هر کسی به خارجه تکیه کند، ایرانی نیست و کسی که از نعمت ایران برخودار است نمی‌تواند در باطن دشمن ایران باشد و زنده بماند. پس اگر بعدها رویه سابق را ادامه بدهی، تنها مجازات تو اعدام است.برو.

*?سفرنامه رضاشاه به خوزستان صفحه ۲۰۶-۲۰۸ به کوشش دکتر هارون وهومن، انتشارات کمال اندیشه، ۱۳۸۷ خورشیدی*@na_ta_ma