? چکیده‌‌ای کوتاه در مورد نشست هشتادم انجمن فکر و فلسفه‌ی کرمانشاه (اَفَک) با عنوانِ فروید غریزه مرگ

? ارائه دهنده:  دکتر اکبر امیری (دکتری فلسفه و کلام اسلامی)

*? تاریخ نشست: دوشنبه، ۱۶/ ۰۷/ ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ تا ۱۸*

"غریزه مرگ" یکی از مفاهیم مهم و بنیادین روانکاوی فروید است که در سال ۱۹۲۰ توسط فروید در مقاله ی "فراسوی اصل لذت"  مطرح گشت. فروید پیش از این، می کوشید رفتار انسان را بر اساس رانه ی جنسی و اصل لذت تبیین کند اما در  این اثر که از آخرین آثار اوست معتقد است برای رسیدن به تبیینی که بتواند تمامی رفتارهای انسان را در توضیح دهد، باید در کنار اصل لذت (جستجوی لذت بیشتر در کارها و رفتارها) به وجود غریزه ی مرگ هم در روان انسان قائل باشیم.
در این جلسه می کوشیم پس از تشریح مبانی نظریه ی روانکاوی فروید، علت طرح مفهوم غریزه ی مرگ  توسط او و مبانی و لوازم فلسفی آن را بررسی کنیم.

? کانال تلگرامی انجمن فکر و فلسفه‌ی کرمانشاه (اَفَک)
@PhilosophyforKermanshah

? گروه تلگرامی انجمن فکر و فلسفه‌ی کرمانشاه (اَفَک)
https://t.me/+sZ6XLdXkqEowZGQ0

? صفحه‌ی اینستاگرامی انجمن فکر و فلسفه‌ی کرمانشاه (اَفَک)
@Philosophy_for_Kermanshah

?نشست شماره هشتاد انجمن فکر و فلسفه کرمانشاه (اَفَک)

? عنوان: فروید و غریزه مرگ

? ارائه دهنده:  دکتر اکبر امیری (دکتری فلسفه و کلام اسلامی )

? تاریخ: دوشنبه : ۱۴۰۳/۰۷/۱۶
ساعت ۱۶ تا ۱۸
? مکان: کرمانشاه، چهارراه نوبهار، نبش کوچه‌ی ۱۰۷، کتاب‌فروشی «کوچه‌کتاب»

? کانال تلگرامی انجمن فکر و فلسفه‌ی کرمانشاه (اَفَک)
@PhilosophyforKermanshah

? صفحه‌ی اینستاگرامی انجمن فکر و فلسفه‌ی کرمانشاه (اَفَک)
@Philosophy_for_Kermanshah

در ستایش رنگی دیدن جهان

محمد فاضلی

می‌خواهم چیزی بنویسم که بسیاری را می‌آزارد و خوشایند بسیاری نیست، و این بسیاری، از همه جناح‌ها و تفکرات سیاسی هستند، در داخل و خارج، از راست و چپ، ارزشی و سکولار؛ اما خب باید نوشت.

سال‌هاست دنبال آدم‌ها و نگاه‌هایی می‌گردم که قادر باشند موضوعات مهم و متفاوتی را تحلیل کنند بدون آن‌که در یکدیگر مخلوط کنند، و گاه بی‌دلیل به هم ربط دهند. بگذارید خیلی ساده و با مثال روشن به‌روز بگویم چنین نگاهی، روی زمین واقعیت به چه معناست.

می‌شود منتقد نظام جمهوری اسلامی (ج.ا) بود، و اقداماتش در نقض حقوق زنان، تخریب محیط‌زیست، توسعه نامتوازن منطقه‌ای، اعمال تبعیض در گزینش نیروی انسانی، نقض استقلال دانشگاه، و داشتن زندانی سیاسی را نقد کرد؛ و هم‌زمان با ایده جمهوری اسلامی درباره «سلطه‌گر بودن و خوی استعماری داشتن نظام بین‌المللی غرب‌محور» موافق بود؛ و در همان حال با برخی شیوه‌های جمهوری اسلامی ایران در مواجهه با این نظام سلطه‌گر استعماری مخالف بود و آن‌ها را نقد کرد.

می‌شود اشغال‌گر بودن اسرائیل در فلسطین، لبنان و سوریه را تأیید کرد، منتقد آن بود، و نقد آن‌را به مواضع ج.ا هم ربط نداد (این اشغال‌گری قبل از پیدایش ج.ا رخ داده است)، حق ملت‌های اشغال‌شده در تلاش برای احقاق حقوق‌شان را به رسمیت شناخت، و هم‌زمان راهبردهای ج.ا در این زمینه را نقد کرد؛ و با بخش‌هایی از راهبردها که تأمین‌کننده منافع ملی ایران است، همراهی کرد.

می‌شود از درک کلیشه‌ای از شخصیتی نظیر سیدحسن نصراله بیرون آمد و او را به‌مثابه یک لبنانی که پس از تهاجم سال ۱۹۸۲ اسرائیل به لبنان و اشغال بخشی از کشورش توسط اسرائیل، به حزب‌الله پیوسته و با مبارزه به ۱۸ سال اشغال جنوب لبنان توسط اسرائیل پایان داده، احترام قائل شد؛ و هم‌زمان منتقد برخی سیاست‌های راهبردی ج.ا یا حزب‌الله لبنان در عرصه خاورمیانه بود.

می‌شود از جنگ متنفر بود، سیاست‌های منجر به توسعه‌نیافتگی و فقر را نقد کرد، خواهان عقلانیت بیشتر بود، تجاوز را به رسمیت نشناخت و حقوق ملت‌ها برای دفاع از خودشان در برابر تجاوز را هم پذیرفت.

می‌شود منتقد برخی یا حتی همه سیاست‌های ج.ا در مواجهه با اسرائیل بود، اما مسأله اسرائیل و خاورمیانه را که حداقل دو برابر کل سال‌های تأسیس ج.ا عمر دارد، صرفاً در رابطه ایران و اسرائیل خلاصه نکرد. مسأله فلسطین و اعراب-اسرائیل، قبل از تأسیس ج.ا هم وجود داشته و انقلاب ایران ابعادی به آن افزوده است. اما مسأله فراتر از نسبت ج.ا با اسرائیل است.

می‌شود منتقد جدی ماجرای ۷ اکتبر و حمله حماس به اسرائیل بود و درباره این‌که دست‌آورد چنین عملی چیست، هزار نقد و چون و چرا داشت. من از روز اول چنین موضعی داشتم و هنوز هم نمی‌فهمم حاصل آن برای فلسطینیان، لبنان و ایران جز خسارت و زیان چه بوده است. اما هم‌زمان می‌شود منتقد شیوه مواجهه اسرائیل و جهان غرب با پاسخ اسرائیل به ۷ اکتبر بود و خشونت و وحشی‌گری را تطهیر نکرد.

می‌شود منتقد سیاست داخلی و سیاست خارجی ج.ا بود، و آن‌را مسبب بسیاری از مسائل و مشکلات کشور دانست که سبب گرفتاری و فقر مردم شده است؛ و می‌شود هم‌زمان تأیید کرد که در دنیایی زندگی می‌کنیم که بدون قدرت نظامی و امنیتی، قدرتمندان کشورهای ضعیف را له می‌کنند؛ و باز می‌توان هم‌زمان منتقد ج.ا بود که چرا به اندازه کافی از سایر ابزارهای تأمین منافع ملی – از دیپلماسی گرفته تا جایابی در زنجیره‌های ارزش جهانی – استفاده نکرده است.

چرا برخی فکر می‌کنند دنیای پیچیده اطراف ما، سیاه یا سفید، صفر یا یک، بدون وضعیت‌های بینابینی و ترکیبی از درستی و نادرستی است؟ دنیای ما ترکیبی است، تحلیل فازی بیشتر به درد آن می‌خورد تا تحلیل‌های سفید سیاه؛ نگاه رنگی را باید ستایش کرد.

یاد روح‌الله رمضانی محقق بزرگ تاریخ سیاست خارجی ایران می‌افتم که معتقد بود اگر در جنگ جهانی اول، نفرت شدید مشروطه‌خواهان از روسیه و انگلیس نبود، و هر کسی که صحبت از همکاری با این دو قدرت برای تأمین منافع ایران می‌کرد، برچسب خیانت و وطن‌فروشی نمی‌خورد، ایران با اشغال ویران نمی‌شد و تخریب ناشی از جنگ بسیار کمتر بود. همین وضعیت در جنگ جهانی دوم هم به شیوه دیگری تکرار شد. کاش ایرانیان، جهان آن روزگار را هم جهان رنگی می‌دیدند.

اگر جهان را سفید و سیاه ببینیم و درگیر دیدگاه‌های دوقطبی شویم، واقعیت جهان را نخواهیم دید و خسران بیشتری را تجربه خواهیم کرد. جهان‌بینی سفید و سیاه، ما را می‌فرساید.

@fazeli_mohammad

سهراب دل انگیزان
دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه رازی
بحثی در خصوص ناترازی های تولیدی و بودجه ای در اقتصاد ایران
شنبه نهم تیر ماه 1403
مجموعه شهر کتاب
https://t.me/drdelangizan

*? مشخصه‌های اشخاص حکیم*

‏⚫️ آنان واجد بصیرت و فهم عمیق و نیز معرفت ِ کلیِ گسترده‌اند.

⚫️ بی‌آنکه روان‌آشفته باشند اهل تأمل‌اند.

⚫️ انضباطی تأثیرگذار دارند.

⚫️ آسودگی خیال و آرامش عاطفی دارند. دستخوش طغیان یا دیگر افراط‌های عاطفی نمی‌شوند.

⚫️ از حیث ذهن‌خوانی خوب‌اند و به‌ندرت اشتباه عاطفی می‌کنند (برای نمونه از روی بی‌مبالاتی چیزی نمی‌گویند که دیگری را آزرده یا خشمگین کنند.)

⚫️ توانایی دیدن و درک کردن ارزش ِ دیگر نظرگاه‌ها را دارند.

⚫️ اعتقادهای اخلاقی محکمی دارند.

⚫️ واجد تواضع فکری، انصاف فکری و گشودگی ذهنی هستند.

⚫️ ارزش‌ها را متناسب با هم درک و دریافت می‌کنند. منظورم این است که بهتر از دیگران می‌دانند در هنگام تعارض ارزش‌ها چه کنند و، به همین دلیل، از آنها خواسته می‌شود در مناقشه‌ها داوری کنند.

⚫️ در حل مسائل و یکپارچه کردن ملاحظات عملیِ پیچیده در قالب عملی واحد خلاق‌اند.

⚫️ بر همهٔ آن آدابی که شناختشان برای بزرگ‌سالان جامعه ضروری است مسلط‌اند، اما جایگاه مناسب «حکمت عامه» و چگونگی به‌کارگیری آن بحث را در اوضاع‌واحوال منحصربه‌فرد می‌فهمند.

⚫️ احساسات دینیِ محکمی دارند و اغلب این حس راهنمایشان است که خدا آنها را فرامی‌خواند.

? لیندا زگزبسکی، (۱۴۰۱)، الگوگرایی در اخلاق، ترجمهٔ امیرحسین خداپرست، نشر کرگدن، چاپ اول، صص: ۱۳۴ و ۱۳۵.

? اَزدانامه | محمدمهدی حاتمی
@azdanameh

#معرفی_کتاب

? مشاوره‌ی فلسفی؛ جایگاه و کاربرد فلسفه در مشاوره و روان‌درمانی
✍ الیوت کوهن، سمیوئل زینچ

آیا فلسفه می‌تواند به مردم عادی کمک کند تا با مشکلات شخصی یا بین فردی زندگی خود روبرو شوند؟ آیا از این طریق می‌توان به زوجی که در ازدواج‌شان مشکلاتی دارند، یا کسی که دچار بحران میانسالی شده است، یا کسی که به دلیل مرگ شخص دیگری دچار افسردگی شده است، یا فردی که از اضطراب ناشی از ایجاد تغییر در زندگی رنج می برد، کمک کرد؟ این مشکلات و بسیاری از مشکلات رفتاری و هیجانی دیگر معمولا به روان‌شناسان، روان‌پزشکان، مددکاران اجتماعی بالینی یا سایر متخصصان بهداشت روان ارجاع می شود. با این حال، در سال‌های اخیر حرکت روبه‌رشدی در سراسر جهان در بین افرادی که دارای مدرک تحصیلات تکمیلی در فلسفه هستند، به وجود آمده است تا آموزش و مهارت‌های فلسفی خود را در کمک به دیگران برای حل مشکلات زندگی خود به کار گیرند. اما آیا هدایت فلسفه در خارج از کلاس و ورود آن به صحنۀ زندگی ایدۀ خوبی است؟ آیا می‌توان از طریق آشتی دادن محتویات فلسفی با روش‌ها و فنون درمانی روان‌شناختی، مسائل رفتاری و هیجانی مراجعان را حل‌وفصل کرد؟ آیا فلاسفه، توانایی رسیدگی به همه یا برخی از مشکلات هیجانی و رفتاری را دارند که در متن زندگی افراد به وجود می‌آیند، یا بهتر است این موارد همچنان به عهدۀ افرادی باشد که در زمینۀ مشاوره، روان‌شناسی و روان‌درمانی آموزش دیده‌اند؟ این مجموعه با ارائة مجموعه‌ای متنوع و متضاد از قرائت‌های تألیف شده از سوی فیلسوفان، مشاوران فلسفی و روان‌شناسان برجسته، به دقت ماهیت مشاوره یا عمل فلسفی و رابطة آن با مشاوره، روان‌شناسی و روان‌درمانی را مورد بررسی قرار می‌دهد. هدف این مجموعه، ایجاد تأملی منطقی‌تر و حساسیت و گشودگی بیشتر نسبت به سهم بالقوة کاربست فلسفی در حوزة مشاوره و روان‌درمانی است. این کتاب برای تمام دانشجویان، معلمان، دانش پژوهان و دست اندرکاران فلسفه، مشاوره یا روان‌درمانی در نظر گرفته شده است و همچنین کسانی که علاقه‌مند هستند دربارۀ مشاوره یا کاربست فلسفی اطلاعات بیشتری کسب کنند.

? اَزدانامه | محمدمهدی حاتمی
@azdanameh

جایگاه «حفظ نظام» در سیره سیاسی امام علی (ع)به‌مناسبت عید غدیر

اسلام فقط به سبک‌زندگی مردم مربوط نمی‌شود؛ برای حاکمان و در رابطه با شیوۀ حکمرانی نیز چارچوب‌ها و دستوراتی دارد.

در این میان، جایگاه و اهمیت «حفظ نظام» چگونه است؟

آیا برای حفظ نظام می‌توان سایر دستورات اسلامی را کنار گذاشت؟!

حضرت امیر (ع) حتّی در موقعیت‌های خطیری که حفظ نظام و جان خودش (به‌عنوان امام و حاکم اسلامی) به‌شدّت تهدید می‌شد، برای این مهم از چارچوب‌ها و دستورات اسلامی عدول نکرد و نهایتاً، هم خودش به شهادت رسید و هم امامان بعدی از مدیریت جامعۀ اسلامی طرد شدند.

برخی کارهایی که حضرت امیر (ع) می‌توانست برای «حفظ نظام» انجام دهد امّا چنین نکرد:

?دستگیری مخالفان و توطئه‌گران پیش‌از ارتکاب جرم
?محدودکردن آزادی بیانِ منتقدان و مخالفان
?محدود کردن سهم بیت‌المال و حقوق اجتماعیِ منتقدان و مخالفان
?شکنجۀ اسیران و دستگیرشدگان
?اعتراف‌گیری از منتقدان و مخالفان در زندان و تحت فشار
?تهمت کفر به مخالفان و حتّی کسانی که بر علیه او شوریدند و دست به سلاح بردند
?آزادگذاشتن دست نظامیانش برای هرگونه برخورد با مخالفان شورشی
?مخفی‌کردن زندگی خود و نزدیکانش از معرض دید مردم
?فرورفتن در حلقۀ محافظان و گیت‌ها و امثال آن به‌گونه‌ای که مردم در موقعیت‌هایی نتوانند به‌طور مستقیم با او رودررو شوند
?تبدیل صفوف اوّل نماز جماعت به «صفوف تشریفات» به‌‌گونه‌ای که فقط خواص بتوانند در آنها قرار بگیرند
?تبعیض قضایی میان طرفداران و نزدیکانش با سایرین
?اینکه اجرای حُکم و حدّشرعی برای عموم علنی و برای نزدیکان و طرفدارانش درخفا باشد
?سکوت دربرابر غلوهای احتمالی در مورد خودش به‌عنوان امام معصوم و حاکم اسلامی
?کنارآمدن با ثروت‌اندوزیِ والیان و منصوبانش
?استفاده از روش‌های فریبکارانۀ دشمنانش برای مقابله با آنان
?اعطای هرگونه رانت و امتیازویژه به یاران و طرفدارانش

جمع‌بندی و نتیجه‌گیری
بدیهی است که حفظ هر شرکت، تیم یا گروهی که برای پیگیری برخی اهداف تشکیل شده باشد، ضرورتی عقلی است و این مهم در مورد «نظام سیاسی» اهمّیتی دوچندان می‌یابد زیرا ضروریات اوّلیۀ زندگی (نظم، امنیت داخلی و خارجی، خدمات اوّلیه‌ای مانند آّب و برق و ...) به آن وابسته است.

با این وجود، سیرۀ سیاسی حضرت امیر (ع) نشان می‌دهد که «حفظ نظام» «اوجب واجبات» نیست زیرا اگر بود، برای تحقق آن هیچ محدودیتی برای خود و یارانش قائل نمی‌شد.

اگر حضرت امیر (ع) به‌شهادت نمی‌رسید و حکومت از دست امامان بعدی خارج نشده بود، الان می‌شد اینگونه مطرح کرد که «شاید چون امام علی (ع) می‌دانست که با پایبندی به این اصول و چارچوب‌ها هم می‌تواند جان خود و بقاء نظام را حفظ کند از آنها عدول نکرد».

به‌بیان دیگر، می‌شد احتمال داد که «شاید اگر حضرت امیر (ع) واقعاً برای حفظ جان خود و نظام اسلامی احساس خطر می‌کرد، برخی یا تمام اصول و چارچوب‌های حکمرانی بالا را زیر پا می‌گذاشت».

امّا این واقعیت که حضرت (ع) جانش و نظام اسلامی را از دست داد، جای هیچ شکّ و شبهه‌ و ان‌قلتی باقی نمی‌گذارد که در دیدگاه او، «حفظ نظام» اوجب واجبات نبوده است.

امروز عید غدیر است. چرا پیامبر (ص) در چنین روزی ۳ روز در صحرا توقف کرد تا کاروان‌های پشت‌سر برسند و کاروان‌های جلوتر بازگردند تا بر ولایت علی (ع) تأکید کند؟!

آیا علی (ع) یک نام است یا یک شیوۀ حکمرانی؟!

به‌فرض (محال)، آیا اگر علی (ع) حاکم می‌شد امّا از شیوه‌های معاویه استفاده می‌کرد، خواست پیامبر (ص) ادا شده بود؟! یا اتّفاقاً، تأکید بر علی (ع) به این خاطر بود که او تنها کسی بود که می‌توانست جامعه را بارعایت این اصول و چارچوب‌ها مدیریت کند؟!

یعنی آیا در معرفی علی (ع)، «کیستی شخص ولی و حاکم» اصل بود یا «چیستی شیوۀ مدیریت و حکمرانی»؟!

همچنین ببینید (حاوی منابع ادّعاهای مطرح‌شده در این متن):

علی (ع) و اجرای حُکم خدا به‌هرقیمت! (دربارۀ حجاب اجباری)
خدا را شکر که علی (ع) نیست!
سلسله‌نوشتار قلّۀ ولایت ( ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۹)
شیعیانِ غیرعلی!

کانال وحید احسانی
@vahidehsani_vh
https://telegram.me/notesofvahidehsani

Telegram

کانال وحید احسانی

علی (ع) و «اجرای حُکم خدا به هر قیمت»! دربارۀ حجاب اجباری دال مرکزی استدلال‌های جناح طرفدار حجاب اجباری این است که «قانون حجاب از دستور شرعی حجاب نشأت گرفته و چیزی نیست که بخواهد از نظر و سلیقۀ مردم تأثیر بپذیرد بلکه به هر قیمتی باید اجرا شود». چه خوش‌مان…

?فایل صوتی
نشست هفتاد و چهارم انجمن فکر و فلسفه

? عنوان: آراء و عقاید عین القضات همدانی از خلال نامه هایش
? دکتر محسن احمدوندی

? تاریخ: دوشنبه، ۴/ ۰۳/ ۱۴۰۳
? ساعت: ۱۷ - ۱۹? مکان: کرمانشاه، چهارراه نوبهار، نبش کوچه‌ی ۱۰۷، کتاب‌فروشی «کوچه‌کتاب»

? کانال تلگرامی انجمن فکر و فلسفه‌ی کرمانشاه (اَفَک)
@PhilosophyforKermanshah

? صفحه‌ی اینستاگرامی انجمن فکر و فلسفه‌ی کرمانشاه (اَفَک)
@Philosophy_for_Kermanshah

| اول اردی‌بهشت ماه جلالی، روزِ سعدی |

#معرفی_کتاب

ضیاء موحد در جامعه‌ی فلسفی عمدتاً به عنوان منطق‌دان شناخته می‌شود. علاوه بر این، او، شاعر، منتقد ادبی و سعدی‌شناسی برجسته‌ است. موحد، در کتاب «سعدی» به زندگی، شعر و اندیشه‌ی سعدی پرداخته است. سعدیِ موحد، به نظر، یکی از آثارِ خوب از حیث لفظ، محتوا و قواعد تحقیق، برای آشنایی اولیه با سعدیِ شیرازی است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
”ساده‌ترین کار در برابر یک مصیبت آه و زاری است و این کاری است که بیشتر تاریخ‌نویسان ما کرده‌اند.“

? منبع: سعدی، ۱۳۷۲، ضیاء موحد، طرح نو، تهران، چاپ اول، ص: ۴۸ و ۴۹.

? اَزدانامه | محمدمهدی حاتمی
@azdanameh