روبیک گریگوریان (۱۳۷۰ -۱۲۹۴ خورشیدی)
در تفلیس، پایتخت گرجستان در یک خانواده ارمنی متولد شد.

در تهران موسیقی را نزد پدر و بعد از آن استادان روسی و بلژیکی فرا گرفت. وی در سال ۱۳۱۷ خورشیدی همراه تحصیل هنرستان موسیقی غلامحسین مین‌باشیان به اداره موسیقی کشور وارد شد.

تحصیلات خود را در هنرستان عالی موسیقی به پایان رسانید و مدتی رهبر آوازهای دسته‌جمعی هنرستان بود. پس از آن عهده‌دار مدیریت هنرستان عالی موسیقی بود، و مدتی نیز رهبری ارکستر سمفونیک تهران را به‌عهده داشت.

وی نخستین کسی است که ترانه‌های محلی ایران را جمع‌آوری کرد و برای چهار صدا تنظیم نمود. در همین زمینه کتابی در دو جلد به‌نام «ترانه‌های محلی» انتشار داد. از جمله این ترانه‌ها می‌توان به «آی سرکُتل»، «مَسُم، مَسُم»، «هی یار، هی یار» اشاره نمود و ترانه‌های فراموش‌شده‌ای چون: «دختر بویر احمدی» و «دست به دستمالم». از دیگر آثار او: «کوارتت زهی»؛ «اسکرتسو»؛ «چند آواز برای پیانو»؛ «فانتزی اوریانتال»؛ «سوئیت ایرانی».

?مجله فرهنگی و هنری فرهنگسرا:??

@arqanoon6_jdm

با این حال در آثار یکتایی نوعی زیباییِ تعزّلی می توان یافت که شاید بیشتر رهاوَرد او از دورهٔ آموزشش در پاریس باشد.

کار او رو به سوی انتزاع کامل ندارد و موضوع و دستاویزِ بیرونی را به کلّی رها نمی کند.

?مجله فرهنگی و هنری فرهنگسرا:??

@arqanoon6_jdm

در آثار یکتایی تلاشی برای متمایز کردن خود از طریقِ تاکید بر هویتِ بومی و ملّی را نمی بینیم.

او را معمولاً در میان نقاشان ِ جنبش اِکسپرسیونیسم انتزاعیِ آمریکا طبقه بندی می کنند.

علاوه بر شرکت در نمایشگاه های گروهیِ تعیین کننده و مراودات شخصی، آثار او شباهت های سبکی با این جنبش دارند.توده های کشیده شده و انباشته شدهٔ رنگ مادهٔ غلیظ بر سطوح بوم های او نمایندهٔ هیجانات ِ سرکش و کُنشِ پُر انرژی نقاش با مادهٔ خلق اثرش هستند.

?مجله فرهنگی و هنری فرهنگسرا:??

@arqanoon6_jdm