လက်နက်ကိုင် တောင်းဆိုတာကို
လက်မခံဘူးတဲ့။

တော်လှန်ရေးတပ်တွေက တောင်းဆိုဖို့တိုက်နေတာလား။ နင်တို့ပြုတ်ကျဖို့ တိုက်နေတာလား။

ငါးပေအထက်လေကို မရှူဖူးတဲ့ စောက်ပုက
အခုထိ ပုပုလေးတွေးပြီး
ပုပုလေး ပြောတုန်း။

တကယ့် ဆဲမလောက် ခဲမလောက် ကောင်စား။

တေဇခြံကို ဝယ်တာ ဘယ်သူလဲတဲ့။
လာမေးလိုက်ကြတာ။

ဟုတ်ကဲ့
ကျွန်မ မဟုတ်ပါဘူးရှန်။
ကျွန်မ မဟုတ်ရပါဘူး။

အမ်မျေး
😏

လမ်းထိပ် ပဒပ်ဂိတ်လေးကနေ
ထိပ်တုံးထဲအထိ
မင်းနဲ့အတူ သွားချင်တယ်။

😁

ဒီတစ်ခေါက်က တစ်မျိုးလေးနော်
Rangoon Grocery ပိတ်လိုက်ရပြီဆိုပဲ။
Owner ဖြစ်တဲ့ အိုင်တောင် မသိဘူး။

ဆိုင်က Public မှာ ဖွင့်ထားတာကွယ်
ဖွင့်လား ပိတ်လား လူတိုင်း လာကြည့်လို့ ရတာပဲ။

လာကြည့်ကြကွာ
လာကြည့်ရင်း စျေးလာဝယ်ကြ။
ဒီတစ်ပတ် စျေးရောင်းပွဲပါ လုပ်ပေးဦးမယ်။

ဒီစောက်ပေါတွေနဲ့ကတော့ ငါလေးလည်း နေ့တိုင်း ရယ်နေရတာပဲ။
😏

အာဏာမသိမ်းခင်ကာလတွေက စာအုပ်(၄)အုပ် ထွက်ခဲ့ဖူးတယ်။ စာအုပ် (၄)အုပ်လုံး Best Seller စာရင်းမှာ လချီ One to Three ချိတ်ခဲဲ့ဖူးတာချည်းပဲ။

စာအုပ်တစ်အုပ်ကို အုပ်ရေ တစ်သောင်းခွဲဝန်းကျင် ရိုက်ခဲ့ရတယ်။ စာအုပ်ရောင်းရလွန်းလို့ ဖောင်းထုခံရ တိုက်ခိုက်ခံရတာတွေလည်း အဲ့ကာလမှာ ကြုံခဲ့ရတာပါပဲ။ နောက်စာအုပ်တွေထွက်တော့လည်း Best Seller စာရင်းဝင်တာပါပဲ။

ငွေကြေးအားဖြင့် တွက်မယ်ဆိုရင် စစ်တပ်နဲ့ ကိုယ်နဲ့ရဲ့ ပြသနာတွေကြောင့် အဲ့ခေတ်ကာလမှာတောင် ပထမဆုံးစာအုပ်ဆို ထုတ်ဝေသူလုပ်ရဲသူတောင်မရှိခဲ့ဘူး။ ဖြန့်ချီရေးတောင် မကြောက်တတ်တဲ့ ဖြန့်ချီရေးတစ်ခုက ဖြန့်ပေးခဲ့တာ။ ရိုက်ပေးရဲတဲ့ ပုံနှိပ်တိုက်တောင် မရှိလို့ အတော်ရှာခဲ့ရသေးတာ။ ထုတ်ဝေရဲသူမရှိတာမို့ ငွေစိုက်ပြီးထုတ်ပေးတဲ့ ကိုယ့် Best Friend က ရှုံးရင် သူခံမယ်၊ မြတ်ရင်အကုန်ယူဆိုပြီး ကိုယ့်စာအုပ်လေး စာအုပ်ဖြစ်လာအောင် တွန်းအားပေးခဲ့တာ။

ထုတ်ဝေသူမရှိတဲ့စာအုပ်မို့ အစအဆုံး မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့ ပင်ပန်းခဲ့ရပေမယ့် စာအုပ်ထွက်တော့ စာအုပ်တစ်အုပ်ကို အဲ့ခေတ်ကပိုက်ဆံ တစ်အုပ် ၂၀၀၀ ကျပ် အမြတ်အပြည့်ရတယ်။ အုပ်ရေတစ်သောင်းခွဲဆိုတော့ စာအုပ်တစ်အုပ်ထွက်ရင် သိန်း၃၀၀ ဝန်းကျင်(ဒေါ်လာနှစ်သောင်းခွဲလောက်) အမြတ်ရခဲ့တယ်။ ပထမဆုံးစာအုပ်ဆို မှတ်မိသလောက် အုပ်ရေ၂၀၀၀၀ လောက် ရောင်းကုန်ခဲ့တယ်။

အခု ဒီကာလထဲမှာ စာအုပ်လေးကို စာအုပ်အဖြစ်ထွက်ချင်တယ်လို့ တွေးမိတော့ အုပ်ရေဘယ်လောက်ရိုက်မလဲ စစဉ်းစားတဲ့အခါ ကိုယ့်ခေါင်းထဲ ပေါ်လာတဲ့အတွေးက ထူးဆန်းတယ်။ ရယ်လည်း ရယ်ရတယ်။ အုပ်၂၀၀ လောက် စရိုက်လို့ ရလားဟင်လို့ မေးမိတာ။

ဒီကာလထဲ ဘယ်လောက် Confidence နည်းသွားခဲ့တာလဲတွေးပြီး ရယ်ပဲရယ်ချင်မိတယ်။ မြန်မာတွေ အများကြီး ရှိတဲ့ မြန်မာပြည်တွင်းမှာ ရောင်းချဖို့က ဒီကာလထဲ မဖြစ်နိုင်၊ ပြည်ပနိုင်ငံတွေ ပို့ဖို့ဆိုတာ ပို့ခတွေကများ၊ ကိုယ်လည်း သိပ်မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်လေ။

အုပ်ရေ၅၀၀ နဲ့ အုပ်ရေ ၁၀၀၀ ရိုက်ခစျေးကလည်း ထက်ဝက်တောင်ကွာတယ်ဆိုတော့ မထူးပါဘူး ၁၀၀၀ ပဲ ရိုက်ပါတော့မယ်ဆိုပြီး ၁၀၀၀ တော့ အပ်ထားလိုက်ပါပြီ။ ကုန် မကုန်ကတော့ ကံပေါ့လေ။

အာဏာသိမ်းကာလမှာ အာဏာမသိမ်းခင်ကာလထက် လူသိပိုများလာတယ်ဆိုတာတော့ မှန်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ရလဒ်က ပိုကောင်းလာလား ဆိုးသွားတာလား စဉ်းစားကြည့်ပေါ့လေ။ နိုင်ငံရေးကို ခုတုံးလုပ် ကောင်းစားသွားတယ် ဘာညာတွေ ပြောရင် ကိုယ်က အော်အော်ရယ်ချင်တာ။

တော်လှန်ရေးထဲက လူသိများတဲ့လူတစ်ယောက် ပြောဖူးတဲ့စကားကို ပြန်သတိရမိတယ်။
“ဟေ့ရောင်တွေ…. တော်လှန်ရေးလုပ်မှ ကားစီးနိုင်တဲ့ကောင်တွေ မဟုတ်ဘူးကွ၊ အရင်ကတည်းက ကားစီးနိုင်တဲ့ ကောင်တွေက တော်လှန်ရေး လုပ်နေတာ” ဆိုတဲ့စကား။ အချိုးတော့ မပြေလှပေမယ့် အဲ့လိုလူတွေ ရှိနေကြတယ်ဆိုတာက အမှန်ပါပဲ။

ကိုယ့် ယုံကြည်ချက်နဲ့ကိုယ်၊ ကိုယ့်ခံယူချက်နဲ့ကိုယ် လုပ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေမို့ အနစ်နာခံတာလည်း မဟုတ်သလို ထူးထွေဂုဏ်ဆာနေစရာလည်း မရှိပါဘူး။ ဘယ်သူကမှ ကျေးဇူးတင်တာလည်း မလိုချင်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကိုယ်တို့က ကောင်းစားဖို့အတွက်သာ တစ်ခုပဲ ကြည့်ကြကြေးဆို တော်လှန်ရေးလုပ်နေမလား၊ စစ်တပ်ဘောမနေတာ ပိုအကျိုးအမြတ်ရှိနေမှာ မဟုတ်ဘူးလား အရှင်းလင်းကြီးပဲဟာ။

ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး…. အုပ်ရေ ၂၀၀၀၀ လောက် ကုန်နေကျ စာရေးသူက စာအုပ် အုပ်ရေ၁၀၀၀ ရိုက်ဖို့ တွန့်နေရတဲ့ ဘဝကို တော်လှန်ရေးကြောင့် ကောင်းစားတယ် ပြောထွက်ရဲတဲ့လူတွေရဲ့ Logic ကို ရယ်ချင်လို့ ချရေးမိတာ။

အုပ် ၁၀၀၀ တော့ ရိုက်လိုက်ပြီဝေ့။ ကုန်ကုန် မကုန်ကုန် စာအုပ်အဖြစ် မြင်ရရင်ကို ဒီကာလမှာ အမြတ်ပဲ။

ပျော်ပါတယ်။

လျှပ်စစ်ရထားတော့ မသေချာဘူး
လျှပ်စစ်ထိုင်ခုံတော့ သေချာတယ်
ဂျပု။
😌

အခု လှေကားသုံးထစ်ဆင်းရတဲ့ ရထားတွေက ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်လက်ထက်က ပြည်သူတွေ အဆင်ပြေပြေအဆင့်မြင့်မြင့် စီးနိုင်ဖို့အတွက် JICA အစီအစဉ်နဲ့ ODA ချေးငွေးသုံးပြီး စပိန်ကနေ လှမ်းမှာထားတဲ့ ရထားတွဲတွေ။

မူလPlan မှာ ရထားတွဲတင်မက ဘူတာရုံတွေကိုပါ ရထားတွဲနဲ့ အံကိုက် အဆင့်မြှင့်တင်ရေးတွေ အကုန်ပါပြီးသား။ စောက်ဂျပုအာဏာဝင်လုတာမှာ စီမံကိန်းတွေ အကုန်ရပ်သွားပြီး ဘူတာရုံတွေ အဆင့်မမြှင့်တင်နိုင်တော့ဘဲ မှာထားတဲ့ရထားတွဲတွေလည်း ရောက်လာရော အခုလို လှေကားသုံးထစ်ဆင်းရတဲ့ ပုံစံတွေ ဖြစ်ကုန်တော့တာပဲ။

ရထားတွဲကြီး ကောင်းတာပဲ၊ ဘူတာနိမ့်နေတာလေးပဲရှိတာ၊ ဂျပုစေတနာကောင်းတယ် ထင်နေမှာစိုးလို့ ပြောပြတာ။

သူ့ဖာသာသူဆို ပြည်သူကို ဗုံးကျဲတာအပြင် ဘာမှမလုပ်ပေးချင်တဲ့ ကိုယ်မေကိုယ်လုံး

ဟိတ်တာတွေအတွက် စိတ်မကောင်းစရာ သတင်းလေး ပြောပြရဦးမယ်ကွာ။

အစိုးရ Medical မရှိတော့ ဆေးမစစ်နိုင်တာ မြန်မာပြည်က ထွက်လာရတကတည်းကပဲ။ မြန်မာပြည်မှာ ခြောက်လတစ်ကြိမ် Medical Check-up လုပ်ဖြစ်တယ်။ အလကားရတာ။ တစ်မိသားစုလုံး Free အပြင် ကြော်ငြာခပါ ရသေးတာ။

US မှာ ဆေးကုသစားရိတ်က Medical မရှိရင် အရမ်းပြင်းလွန်းတာကြောင့်ရော၊ ဝယ်ထားတဲ့ Insurance တွေကလည်း Provider အတော်များများက Appointment ရဖို့ လတွေအကြာကြီး စောင့်ရတာ စိတ်မရှည်တာနဲ့ ဆေးမစစ်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ US ရောက်စကတည်းက ရင်ဘတ်ထဲက စူးသလိုလို ဖြစ်နေတာတွေလည်း ရှိဖူးတော့ ဆေးစစ်ရင် တစ်ခုခုတွေ့မှာ ကြောက်တာလည်း ပါတယ်။

တလောကမှ ရထားတဲ့ Provider က Appointment ယူတာ အဆင်ပြေတာနဲ့ အစအဆုံးစစ်ခွင့်ရလိုက်တယ်။ ဆီး၊ သွေး၊ Xray, Ultrasound အပြင် အမျိုးသမီးရောဂါ ရင်သားကင်ဆာ၊ သားအိမ်ခေါင်းကင်ဆာ စတာတွေ အစုံစစ်ဖြစ်တယ်။

ဂေါင်းကြီးတို့အတွက်တော့ စိတ်မကောင်းစရာပါပဲ။ ရောဂါဆိုလို့ မြူတစ်မှုန်တောင် မတွေ့။ ကင်းစင်ဝင်းပ တို့ဘဝပေါ့လေ။ Vape ကို ဖျင်မီးခိုးထွက်အောင် သောက်လာတာ ၇နှစ်လောက် ရှိပြီဆိုတော့ အဆုတ်မှာ တစ်ခုမဟုတ်တစ်ခု တွေ့မှာပဲ ထင်တာ အစက်အပျောက်လေးတောင် မရှိပါဘူးတဲ့။ အဲ့ဒါအပျော်ဆုံးပဲ။ ဆက်မိုက်လို့ရပြီလေ…. အဟေဟေ

ရင်ဘတ်ထဲစူးသလိုလို ဖြစ်တဲ့ကိစ္စကတော့ Stress ကြောင့်ဖြစ်မယ်လို့ ဆရာဝန်က သုံးသပ်ပါတယ်။ အိပ်ရေးဝဝအိပ်ဖို့၊ လိုအပ်ရင် Over the counter အိပ်ဆေးအပျော့လေးတွေ သုံးလို့ရတယ်လို့ ညွှန်တယ်။ အဲ့ကတည်းက ယောကျ်ားက ည၁၁နာရီထိုးတာနဲ့ အိပ်ဆေးတိုက်တော့တာပဲ။ အရင်လို အိပ်ချင်မှ ဝင်အိပ်ဆိုတာမျိုး မဟုတ်တော့ဘဲ မအိပ်မချင်း ထိုင်စောင့်ပြီး အိပ်ရာဝင်ခိုင်းတော့တာပဲ။

Stress Out အတွက် US ရောက်ကတည်းက ရှောင်ထားတဲ့ ပျော်စရာလေးအချို့လည်း အနည်းငယ် ပြန်လုပ်ဖြစ်တယ်။ အလုပ်ပြီးတာနဲ့ Gym သွားတယ်။ Skin Care လုပ်တယ်။ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနေတယ်။ စိတ်ကြည်လင်အောင် နေတယ်။ ဒီပုံစံဆို အလတ်ကြီးရှိသေးတယ်။ အသက်အရှည်ကြီး နေရဦးမှာ။

ရန်သူက သေစေချင်လွန်းနေကြလို့ပဲလားမသိ
အခုမှ ပိုပြီး အသက်ရှင်ရတာ အရသာရှိလွန်းနေသလိုပဲ။ အရင်က ဘဝဟာ အဓိပ္ပါယ်မရှိလိုက်တာလို့ တွေးဖြစ်တဲ့ အတွေးဆိုးတွေတောင် ပျောက်သွားတယ်။ ဒီလိုလေးပဲ ရှင်သန်နေထိုင်နေတာကိုက နင်တို့မျက်လုံးထဲမှာ ဆူးတစ်ချောင်းလို တဆစ်ဆစ်ဖြစ်နေတာကို ငါ ဘယ်လိုပျော်မှန်းကို မသိဘူး။

စိတ်ကောင်းက ရှိပေမယ့် စောက်ပေါတွေ စောက်ဂျေတွေအတွက် ထုတ်မသုံးဘူး။

အဟက်ဟက်

အချို့ လူငယ်လေးတွေ ယဉ်ကျေးချင်ဇောနဲ့ “မမ” လို့ ခေါ်ရင်တောင် မိန်းကလေးဆို အခေါ်ခံတယ်။ ယောက်ျားလေးဆို အခေါ်မခံဘူး။ အစ်မလို့ ခေါ်လို့ရတယ်၊ ညီမလို့ ခေါ်လို့ရတယ်။ မပန်လို့ ခေါ်လို့ရတယ်။ မပန်ဆယ်လိုလို့ ခေါ်လို့ရတယ်လို့ ပြင်ပေးတယ်။ ဘဝပေးကံကိုက စောက်ဆင့်မမီ ဥာဏ်ရည်မမီတဲ့ကောင်တွေ ပုတ်ခတ်ခံနေကျဆိုတော့ အချိန်ပြည့် အရာအားလုံးမှာ အော်တိုသတိကြီးပြီးသား။

ဘဝရဲ့ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစရာ ကိစ္စတွေထဲမှာ ဘယ်အချိန်၊ ဘယ်နေရာ၊ ဘယ်သူ့ရှေ့မှာမဆို “ယောက်ျားကိစ္စ အထူးကင်းရှင်း” လို့ အချိန်မရွေး လက်မထောင်နိုင်တဲ့ ကိုယ်ကျင့်စာရိတ္တမျိုး ဂေါင်းကြီးတို့ရဲ့။ ဘယ်ယောက်ျားကမှ ဒီမိန်းမလွယ်လောက်တယ်လို့ မထင်ရဲတဲ့ မျက်နှာကြောမျိုး၊ ဂုဏ်သိက္ခာမျိုး၊ သတ္တိမျိုးနဲ့ နေလာတာ။

ကိုယ်လည်း သမီးမိန်းကလေး မွေးထားကြတာပဲ မဟုတ်လား။ ကိုယ့်သမီးအလှည့်မှ ပျံတန်တန် နှံ့တန့်တန့် ဂနာမငြိမ် တဏှာစိန် မဖြစ်ဖို့ စိတ်ပူကြစမ်းပါ။ ကိုယ်က ကိုယ်လုပ်နေတဲ့ နိုင်ငံအရေး တော်လှန်ရေးကိစ္စတွေမှာ ပုံမှန်ထက် အသက်ပိုငယ်နေတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်နေတာကလွဲရင် ကိုယ့်မှာ စောင့်ရှောက်ပေးမယ့် ကာကွယ်ပေးမယ့် အဖေရော လင်ယောက်ျားရော ဘေးမှာရှိနေတဲ့ မိန်းမပါ။ နင်တို့ စောက်ဆင့်က လှမ်းစိတ်ပူရမယ့်အရာ မဟုတ်ပါဘူး။

ယောက်ျားတွေနဲ့ ပလူးပလဲဖို့ နေနေသာသာ ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ်မအားတာနဲ့ ဘေးကလင်ကို တစ်ပတ်တစ်ခါ ပလူးပလဲလုပ်ဖို့တောင် မနည်းကီသွင်းနေရတာ။

နှာဘူးရုပ်တွေနဲ့ ဘာတွေပြောနေမှန်းကို မသိဘူး။ အားနေရင် ငါ့လင်ဟိုမွှေးလောက်တောင် မစုံတော့တဲ့အမွှေးကို ဘယ်လိုပြန်မွေးမလဲ စဉ်းစားနေပါလား။ ငါ့လင်တောင် မပူတဲ့ကိစ္စ ဝင်သဝန်တိုပေးနေရအောင်လည်း နောက်ဆယ်ဘဝထိ စစပန်ဒါတောင် ပေးကိုင်ချင်စရာမရှိတဲ့ကောင်စား။ အိုကြီးအိုမနဲ့ ဘာတွေပြောမှန်းမသိ။

အမ်မျေး…. အော့အော့တွေ။

ကြွားစိန်နဲ့ အိမ်ဖော်တစ်သိုက်ကို ပြောပြီးသွားလို့ ပြီးပြီမထင်နဲ့။ မစားရအညှော်ခံ ဇွတ်ဌေးချိုတွေ ဌေးကုန်းတွေ ဇွတ်သာဓုတွေကိုလည်း ဝုန်းရဦးမယ်။

ဟိုအိမ်ဖော်တစ်အုပ်ကမှ ဘရန်းဒတ်အကျလေးတွေ စွန့်ကျဲခံရသေးတယ်။ နင်တို့ မြန်မာပြည်ကနေ အမေဒိကားအထိ လျှာအရှည်ကြီးနဲ့ ရှေ့ရော နောက်ရော ပြောင်အောင်လျက်ပေးနေတာ ဘာရလို့လဲ။

အားကျလိုက်တာ၊ အားကျလိုက်တာနဲ့ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ။ L33 ဖြစ်နေကြတာလား။ နင်တို့ အားကျလိုက်တာဆိုပြီး မြှောက်ပင့်နေတော့ရော သူတို့က နင်တို့ကို သူ့အိမ်က ခွေးစာကျွေးသလောက်တောင် သဒ္ဓါလို့လား။ ၅၅သိန်းလှူပြီး တစ်နိုင်ငံလုံးကို နှစ်ပြားမတန် ပြောသွားရဲတာ အဲ့လိုဇွတ်အားကျနေတဲ့ ဇွတ်ချို ဇွတ်မြှောက် ဇွတ်ကုန်းတွေကြောင့်။

ဒီလောက်Show Off လုပ်ရတာ ဝါသနာကြီးတဲ့ဟာတွေက သမ္မာအာဇီဝနဲ့ ချမ်းသာတယ်ဆိုရင် အခုလို ဘာလုပ်ငန်းပါလို့ ချမပြရဲဖို့နေနေသာသာ တစ်အိမ်တက်ဆင်းတောင် လိုက်ကြွားနေဦးမှာ။ စောက်ဆံရှိတာနဲ့ ဘယ်လိုချမ်းသာ ချမ်းသာ အားကျလိုက်တာ အတိတ်ကံကောင်းလိုက်တာနဲ့။ အဲ့လိုဟာစားတွေ ကြည့်လိုက်။ သူတို့ဝေါထဲ ဘုရားစာတွေချည်း ရှယ်နေတဲ့ဟာတွေ။

US မှာ စောက်ရာမဝင်လို့ မြန်မာပြည်က တောသီးတစ်အုပ်စီ မမြင်ဖူးတာတွေ လှမ်းကြွားနေတာကို ဖုန်းဘေလ်လေးရမလား Giveaway လေးရမလား သရေတမြားမြားနဲ့ ဇဘက်မ,ရတာ အမော။ ဆင့်ဟဝှါ ခွေးမျှော်၊ ခွေးငတ်နဲ့ ဖိနပ်ပြတ်၊ စစ်ပြန်နဲ့ ရွာကျန် ဟက်နေတာပဲ။

နင်တို့ဟက်နေတာ စောက်ကြောင်းမဟုတ်ဘူး။ နင်တို့တွေ မြှောက်ပင့် အမွှေးတုံးအောင်လျက်ကောင်းတာနဲ့ မြန်မာပြည်က တစ်ယောက်မကျန်ကို နင်တို့လို စောက်ဖျင်းစောက်သိမ်တွေနဲ့ တစ်တန်းတည်းထားပြီး ၅၅သိန်းနဲ့ ပုတ်ပြသွားတာက စောက်ကြောင်း။

မြန်မာပြည်က ဆင်းရဲပါတယ်။ နင်တို့မအေလို မချမ်းသာပါဘူး။ အေး…. မြန်မာပြည် သဘာဝဘေး၊ ရန်သူမျိုးငါးပါးဘေး အစုံစုံမှာ အဲ့မချမ်းသာတဲ့ပြည်သူအချင်းချင်း ဖေးမထောက်ပံ့လာတာ ထမင်းငတ်သေတဲ့မသာလည်း မရှိသေးပါဘူး။

မီနီအိုးဝေပျောက်လို့ တစ်တော့မှာငိုပြတာတောင် သိန်းရာချီဝိုင်းလှူတဲ့အထိ သဒ္ဓါပေါတဲ့နိုင်ငံမှာ ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်ကြောင်း ငိုပြစမ်း… အသံကောင်းတဲ့သူတောင်းစား ပေးမယ်ဆိုတဲ့ စောက်ချိုးမျိုးနဲ့ သူတောင်းစားဇာတ်သွင်းနေတဲ့ စောက်ကျိုးနည်းအလှူ့အမဆီ နင်တို့ပဲ စောက်မာနမရှိ။

ဘယ်လိုချမ်းသာချမ်းသာ ငွေသာရှိရင် အတိတ်ကံကောင်းလိုက်တာ ချစ်လိုက်တာ လေးစားလိုက်တာဆိုရင်လည်း မင်းအောင်လှိုင်နဲ့ ကြူကြူလှဆီ ပြေးကုန်းတာက အမေဒိကားကို လေလှိုင်းပေါ်က ပြေးကုန်းတာထက် နီးစပ်ဦးမယ်။

ငါမလုံးမသားသမီးများ
စောက်မာနလေးတော့ နည်းနည်းရှိကြ။
အတောင်းအရမ်း ဝါသနာပါရင် ခွက်တစ်လုံးနဲ့ သွားထိုင်နေကြ။ နင်တို့ ဌေးကုန်းတွေကြောင့် နိုင်ငံနဲ့ချီ တက်ဖျင်ချသွားခံရတာကျ နင်တို့ပါ ဆဲမှ ရမှာ။

ပြည်သူ သန်း၅၀ကျော်ကို ၅၅သိန်းပေးပြီး တစ်ယောက် ၁၀ ပြားနှုန်းနဲ့ လှန်ပြသွားတာ။ ဌေးချိုမတစ်အုပ်ကို တစ်ယောက်၅ပြားပေးပြီး တန်းစီပြီး အတုနဲ့ဆော်သွားရင်တောင် ဟယ်…. ဘရန်းဒတ်ယီးတုလေးဆိုပြီး ဖီးလ်တက်နေမယ့်ဟာစားတွေ။

စပ်လား
မငိုနဲ့…. နောက်မှ မမပန် Giveaway လေးပေးပြီး ချော့မယ်နော် မာနမရှိတဲ့ ဌေးချို ဌေးခင် ဌေးခံ ဌေးကုန်းလေးတွေ။

အဟက်ဟက်