دختر همسايمون كليد نداشت پشتِ در مونده بود گفتم كارت ملي تو بده بزارم درزِ  دَر، زبونه ميره عقب در باز ميشه گفت واقعاااااً؟؟؟ واااااااااي چه جالب!!! مرسي همرام نيست... اما كد ملي مو حفظم ! 😐😐😐 دره خودش از خنده باز شد منم دارم میرم خودم رو به داعش معرفی…

دختر همسايمون كليد نداشت پشتِ در مونده بود
گفتم كارت ملي تو بده بزارم درزِ  دَر، زبونه ميره عقب در باز ميشه

گفت واقعاااااً؟؟؟ واااااااااي چه جالب!!! مرسي همرام نيست...
اما كد ملي مو حفظم !

😐😐😐
دره خودش از خنده باز شد
منم دارم میرم خودم رو به داعش معرفی کنم
😂😂😂

صلات ظهر مرداد هوای پختۀ منگ دو تا بچّۀ بی‌خواب ته یک کوچۀ تنگ با یک تفنگ چوبی یه تیرکمون، یه مشت سنگ می‌رفتیم جنگ دشمن کام‌آن! کیو کیو بنگ بنگ (Come on! Q Q Bang Bang) چقدر سرخ‌پوست کشتیم تو اون کوچۀ بن‌بست چه فصل ساده‌ای بود برادر، خاطرت هست؟ همه سرگرم…

‍ درگذشت جلال متینی
دکتر جلال متینی، دوست ایران، دلسوز ایران، مدافع ایران، استاد اصول‌مدار دانشگاه، محقق برجسته، مصحح باکفایت چند متن مهم پارسی، شاهنامه‌شناس و پژوهندهٔ ادب حماسی، متخصص متتبع مباحث رسم‌الخط نسخه‌های کهن و شناسندهٔ استاد خصیصه‌های دستوری، لغوی و سبکی متون منثور ادوار اولیهٔ نثر فارسی، مدیر مجلات ممتاز ایران‌نامه و ایران‌شناسی و رئیس پیشین دانشگاه فردوسی مشهد، روی به خاک فروپوشید. در غربت و «به دور از ایران اهورایی که آن را تا حد پرستش دوست می‌داشت و ارج می‌نهاد». دیر بماند و به فرهنگ ایران و زبان و ادب فارسی فایدت‌ها رساند. نام نیک ببرد. یادش زنده بماناد. 

ایران‌نامه و ایران‌شناسی متینی در دورانی که ملیت ایرانی خوار شمرده می‌شد، پشتیبان هویت ملی ایران و آداب و مناسک ملی از راه نشر مطالب علمی و تحقیقی بود. ایران را در قلمرو تاریخی و فرهنگی و تمدنی آن به جا می‌آورد. هر شماره مقاله‌ای دربارهٔ شاهنامه و ادبیات حماسی ایران داشت؛  شاهنامه به‌مثابت وطن؛  شاهنامه به‌مثابت دژ؛ شاهنامه به‌مثابت چراغ!

در تاریخ مطبوعات ایران، ایران‌نامه و ایران‌شناسی متینی در صف اول نشریاتی قرار دارد که بی‌لکنت و بی‌دریغ از زبان فارسی، با توجهی هوشیارانه به تأثیر آن بر وحدت و انسجام ملی، پشتیبانی علمی کرده‌اند.

متینی را با عشق شگرفش به ایران به یاد خواهم آورد. او را با مقالاتش دربارهٔ آذربایجان و اران و ایران در گذر روزگاران و مویه‌اش بر فتح ایران بر دست تازیان به یاد خواهم آورد. به عشقش به نوروز. به نگاهش به روستاها به عنوان کانونی برای حفظ فرهنگ ملی. به اهتمامش به قلمرو تاریخی و تمدنی ایران. به غیرتش به زبان فارسی و به شیفتگی‌اش به شاهنامه. مکتوباتش دلم را گرم می‌کند.

روانش از باران آرامش ایزدی سیراب باد که در دفاع از منافع ملی ایران مردی بااصول بود. وقتی سخن از دفاع از حقوق ایران و بخصوص تمامیت ارضی به میان بود، پای به میدان می‌گذاشت. به قول خودش در «برج عاج‌» نمی‌نشست و ملاحظه‌کار و محافظه‌کار نمی‌شد. به میدان می‌آمد و حرف خود را شجاعانه می‌زد. از مستشرق فرنگی تا روشنفکر چپ تا حواری مصدق تا فلانی پان‌ترک تا دیگری و دیگری آماج نقدهای صریح دشمن‌تراشانه‌اش بودند.

متبرک باد آن مقالات روشنی که دربارهٔ نجات آذربایجان از چنگ فرقهٔ پیشه‌وری نوشته است. متبرک باد عشق او به ایران و غیرت او به تمامیت ارضی ایران. متبرک باد نام او.

به نقل از صفحۀ اینستاگرام دکتر میلاد عظیمی

https://www.instagram.com/mi_lad_azimi?igsh=MTVkbHExd2F5c2QxZg==

عکس از گنجینۀ پژوهشی ایرج افشار

از راست: عبدالحسین زرین‌کوب، امیرحسن یزدگردی، محمود فرخ، سید حسن سادات ناصری، محمدتقی دانش‌پژوه، مجتبی مینوی، شناخته نشد، جلال متینی، محمدجواد شریعت، سید جعفر شهیدی، شناخته نشد، حبیب یغمایی

۱۳۵۰، کنگرۀ سعدی و حافظ، شیراز

بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار؛ تعمیم زبان فارسی، تحکیم وحدت ملّی و تمامیت ارضی

@AfsharFoundation

#پاسخی_که_به_یک_هم_گپی_دادم

سلام، جنابِ ….
پیروِ سخنِ شما بگویم که بسیاری از ما نوویراستارها در ویرایش فقط و فقط به نظریه‌هایِ فاصله‌گذاری متمرکز شده‌ایم و بیشترِ عمرِ گران‌مایۀ خود را برایِ آخرین مرحلۀ ویرایش هزینه کرده‌ایم و از بازی‌هایِ واژگانی در نگارش و ترجمه، و نیز از نحو غافل مانده‌ایم. عمومِ ما ویراستارها با رسم‌الخطِ فرهنگستانِ زبان و ادبِ فارسی هم خواهیم توانست محتوا تولید کنیم. به تمامِ گروه‌هایِ ویرایشی که سر بزنید، روال این است که بینِ اعضا ساعت‌ها درگیری است که کجا را نیم‌‌فاصله کنند، کجا را بافاصله. بدیهیاتی در دبیره هست که نیازی به صرفِ وقت ندارد؛ این بدیهیات را متخصصانِ خط و زبان‌شناسان می‌توانند تدوین کنند و رفته‌رفته در کتابچۀ فرهنگستان اصلاحیه زنند. رسم‌الخط برایِ آراستگیِ ظاهری است که در چشممان زیبا آید.
عنایت کرده‌اید که بسیاری از کتاب‌هایی که امروزه منتشر می‌شود چه نثرِ یکسانی دارد؟! این ازقِبَلِ رویکردِ مکانیکی است. تنوعِ بافت در نثرِ اکثرِ نویسندگان نمی‌بینم. اگر آمار بگیریم، بسیاری از ما ویراستارها ناتوانیم در روخوانیِ دو خط از متنِ کهن، چه نظم چه نثر. انشا را که تماماً به کناری نهاده‌ایم، و در نیم‌فاصله زدن‌ها غرق شده‌ایم. دریغ، دریغ از ما ویراستارها که هدف را گم کرده‌ایم.

‏ما ایرانی‌ها کِی باید به کُنهِ
«من اگر ما نشوم، تنهایم
تو اگر ما نشوی، خویشتنی»
پی ببریم؟
همگی‌مان شوردهیم، به‌وقتِ شکار، جویندۀ کمین.
#واج #واج_نوشت #واج‌نوشت

حیف است باران باشد و جانان نباشد
جامی کنارِ دستِ دلداران نباشد
(مژگانِ حسن‌پور)
تهرانِ بارانی

#شعر #بیت #واج #واج‌نوشت #واج_نوشت

در این ویدئو، زنده‌یاد استاد دکتر محمدرضا باطنی در نشستی، دربارۀ «ضعف‌هایِ خطِ فارسی» با دیگران هم‌اندیشی می‌کنند. این نشست ۲۵ شهریورِ ۱۳۹۱ در سالنِ شهرداریِ نورت‌یورک، تورنتویِ کانادا برگزار شد. @LinguisticsBookshelf https://t.me/LinguisticsBookshelf/4953

‌
✍ نقل به مضمون از سخنِ استاد فرهادِ قربان‌زاده
⌚ ۲۸ دیِ ۱۴۰۳
گاهی در فارسی واکۀ /u/ به‌صورتِ /o/ تلفظ می‌شود. برایِ نمونه، تابو /tâbu/ به /tâbo/ تبدیل می‌شود و تتو /tatu/ به /tato/. اگر واژه‌هایی مانندِ تتو و تابو در ترکیب‌هایِ اضافی یا وصفی به‌همراهِ ی نوشته بشود (تتویِ جذاب)، نشان‌دهندۀ آن است که نویسنده یا مترجم به تلفظِ دقیق‌ترِ آن‌ها آگاه است. ولی اگر تتوِ زیبا نوشته بشود، بی‌آنکه غلط باشد، شاید شائبه بسازد که نویسنده یا مترجم نمی‌داند که تلفظِ دقیق‌ترِ آن‌ها با /u/ است، نه با /o/.

✍ ️نقل به مضمون از سخنِ استاد علیِ ملیح
⌚ ۲۸ دیِ ۱۴۰۳
رسم‌الخطِ تتوئه بروسلی به بیماریِ هکسره مبتلا است. هایِ ناملفوظ (ه / ‍ه) به مضاف / موصوف در ترکیب‌هایِ اضافی / وصفی اضافه نمی‌شود. اگر در نظر گرفته شود که واجِ پایانیِ واژۀ تتو مصوتِ کوتاه است، به همزۀ کرسی‌دار (ئـ) هیچ نیازی نخواهد بود تا آنکه پس از ئـ هم هایِ ناملفوظ درج شود؛ بنابراین عبارتِ تتوئه بروسلی خطایِ املاییِ هکسره دارد. همچنین با همین فرض (درنظرگیریِ مصوتِ کوتاهِ واجِ پایانیِ تتو) نیز اگر واژۀ تتو در جمله‌هایِ اسنادی به کار برود یا از آن به‌منظورِ معرفه‌سازی استفاده شود، آنگاه باید به آن، همزهٔ کرسی‌دار (ئـ) افزوده شود که جمله‌هایی مانندِ این جوهره یا تتوئه؟ و این تتوئه زشته! نمونه‌هایی از دو حالتِ پیش‌گفته‌اند.
اما اگر واجِ پایانیِ تتو را مصوتِ بلند در نظر بگیریم، آنگاه به یایِ بدل از کسرۀ اضافی / وصفی نیاز داریم؛ مانند آنکه بنویسیم تتویِ برادرت یا تتویِ جذاب.
#تتو #تابو #واج_نوشت #واج‌نوشت #املا #املاء

در ادامه
این فرسته را هم بخوانید.
نازنینِ خلیل‌پور