مایی که جوونی نکردیم؛ نمی‌تونیم پیر شیم!

ببین الان که پاییزه! من دوباره این خیابونه رو میام بالا، توام مثل همیشه از اینجا برو خونتون، شاید بالاخره یه جایی تو راه هم رو دیدیم.
دفعه آخری که می‌اومدم پام گرفت به یه تیکه سنگ، خوردم زمین لباسام گلی شد، قول دادم دیگه نیام، تازه با همون لباس‌های گلی نشستم لب جدول و با گریه منتظر موندم شاید ببینمت! نیومدی! منم قول دادم دیگه نیام، اما الان پاییزه!

نکنه توام اومدی که شاید منو ببینی ولی من نبودم؟! نمی‌دونم! اما دوباره میام، توام اگه اومدی کاش خسته بشی، منتظر بمونی، مثلا دم اون درخت بزرگه، دلت بخواد یه نخ سیگار بکشی، اینطوری منم می‌رسم.

اگه همو دیدیم، اول بغلم کن، من از تنهایی خستم، بعد منو بخندون، از ته دل، اینطوری اشکام قشنگ می‌شن! بعد باهم قدم می‌زنیم، فرقی نمی‌کنه بالا یا پایین! بی‌خیالیم، دیگه مهم نیست فردا چی می‌شه!
می‌شینیم تو اون رستوران کوچیکه که هیچوقت بهش توجه نکردی، لوبیا پلو می‌زنیم با سالاد شیرازی و دوغ!
بعد یهویی یه کاری کن، مثلاً بهم کادو بده! یا بریم سینما! یکی از ایرپادهاتو بذار تو گوشم و موزیکی که دوست داری پلی کن، اصلا اگه سازت همرات بود، خودت برام همون آهنگه که همیشه می‌زدی رو بزن، یا بهم یه خبر خوب بده، یه چیز یهویی، مثلا سفر، بریم گیلان، لاهیجان، نمی‌دونم، یه جا که همه‌چیز اینقدر مسخره نباشه!
اصلا هیچ کاری نکن، فقط بیا! نشه پاییز تموم شه و تو نباشی.
زمستون سرده، لرز می‌افته به جونم، ترس می‌افته به دلم، من تنهایی رو با تو بلدم، تو اگر نیای من که هیچ، اون درخت بزرگه هم خشک می‌شه!

گوش می‌دی؟ من دیگه توان سرمایه‌گذاری عاطفی رو ندارم! نمی‌تونم بشینم و دوباره کنار بیام با نابودی چیزی که ساختم!
چی؟ من درونگرام یا برونگرا؟ نه عزیزم روی من برچسب نزن!
در ضمن خوب که توجه کنی هیچکس به خودش نمی‌گه برونگرا! فقط یه سری‌ها هستند که برای فرار از فراز و نشیب‌ها به خودشون می‌گن درونگرا!
این دنیا پر از درونگرای بهانه‌جوی پر حرفه!
دقیقا همینه؛ درست فهمیدی! من با دسته‌بندی آدم‌ها موافق نیستم!
ها؟ یعنی تو می‌گی وقتی با یک آدم درونگرا وارد رابطه می‌شی به مرور انرژی و هیجانت رو می‌گیره و تو رو توی یک قفس حبس می‌کنه تا اجازه ابراز خودت رو نداشته باشی؟
هوووم! من به این نمی‌گم درونگرا، اسمش رو می‌ذارم یک نوع انگل! یک انگل که توانایی رقابت نداره!
ببین عزیز من! چیزی به نام درونگرا و برونگرا وجود نداره! باور کن که نداره! هر آدمی شکل خودشه! نمی‌شه دسته‌بندیشون کرد.
به این حرف‌ها گوش نکن! خواهش می‌کنم.
چی؟ چطور می‌تونی همچین حرفی رو به زبون بیاری؟ نه! من از عمیق بودن وحشتی ندارم! از وابستگی به آدمی که شبیه من نیست هم همینطور!
من فقط سعی دارم بگم، این چیزها واقعی نیستند! سعی دارم بگم هیچ چیز رادیکالی خوب نیست! بهت قول می‌دم.
بیشتر از این نمی‌تونم توضیح بدم، برونگرا بودنم تموم شد! حالا من یک درونگرام.

از چهارشنبه، منتظر امروز بودم. اولین فیش حقوقی‌ام را با جمله: ما رسم داریم شیرینی بگیریم، گرفتم و از همان لحظه انگار یادم آمد تمام مطالب کتاب " هنر خاطره سازی" را که چند شب پیش گرفتم و نخوانده در اسنپ جا گذاشتم و پس نگرفتم را بلد بودم و هنوز چیزی از خلاقیت آن روزهای دور در من مانده‌.
برای همکاران جدیدم خیلی اتفاقی " فورچن کوکی" خریدم. تا تجربه برایشان شیرین باشد نه دهانشان‌.
از چهارشنبه ذوق امروز را داشتم تا کیسه شیرینی را جلویشان_جلویش_ بگیرم و بگویم: بفرمایید. بگویند_بگوید: این چیه؟ و من بگویم: برای حقوق اولم و دست بندازد و جمله‌ای بردارد. تا بلکه یادشان_یادش_ بماند دخترک لبخندی به لبشان_لبش_ آورد.
حالا چهار صبح هست و از زندگی فردا مثل هر روز و شب دیگری می‌ترسم. نه حتی از نیافتدن اتفاق‌های تصورشده خوش آیندم. از همه آنچه می‌افتد و من از افتادنشان بی‌خبرم می‌ترسم.
فردا هر یک از همکاران من خاطره/تجربه‌ای از من خواهند گرفت‌.
از منی که فقط می‌خواهد با این چیزها از زندگی کمتر بترسد.

اشک قرمز

دوستان عزیزم

مجبورم کانالم رو از دسترس خارج کنم، راستش این روزها به حریم شخصی و تنها بودن بیش از هرچیزی احتیاج دارم.

ممنون برای همه‌چیز ?

اونجا که می‌گفت: من مسئول افکار عجیب و غریب توی ذهنت نیستم.
اونجا ترجمان رنج ناشی از تنهایی من بود.

مشکل من اینه که هرگز بهبود پیدا نکردم؛
فقط ادامه دادم.

روز روابط عمومی را به تو که یکی از برجسته‌ترین و متخصص‌ترین افراد در این عرصه هستی، صمیمانه تبریک می‌گویم. تلاشت برای برقراری ارتباط موثر، انعکاس درست و دقیق پیام‌ها و ایجاد پل‌های محکم بین سازمان و مخاطبان، همواره تحسین‌برانگیز بوده است.

نقش تو در روابط عمومی نه تنها در تقویت تصویر سازمانی، بلکه در ایجاد اعتماد و تعامل مثبت با جامعه، بسیار حائز اهمیت است. بدون شک، توانایی‌های منحصر به فرد تو در این حوزه، نشان‌دهنده تخصص و تعهدت به این حرفه است.

آرزومندم در این مسیر پر افتخار، همیشه موفق و سربلند باشی و همچنان در کار خود بدرخشی.
@Antouan