هر چقدر اصیل‌تر، عمیق‌تر، ارزشمندتر و قابل اعتمادتر باشی به‌خاطر آسیب‌های زیادی که تجربه کردی به کسی زخم نمی‌زنی، چون از میزان درد و ذات رنج خبر داری!
تو زمانی یک انسان درست هستی که اجازه ندی تکه های وجودت عقده و باعث شکستن دیگران بشه ...

ساقی
دمید صبح، علاجِ خمار کن!  
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#صائب
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎

تو فیلم The walking dead  یه جمله‌ای بود که می‌گفت: « شاید اون کسی که داره می‌ره من باشم؛ ولی این تو هستی که منو تنها گذاشتی. » و چقدر راست می‌گفت. دوست داشتن های عمیق ما هیچوقت تموم نشدن فقط ما مجبور به رها کردن شدیم.

روغن تراپی مو با انواع روغن‌ها

روغن بادام تلخ
کاهش وزی و خشکی مو، مناسب ساقه مو

روغن آرگان
آبرسان ساقه و ریشه مو

روغن درخت چای
درمان شوره و چربی سر، مناسب ریشه مو

روغن رزماری
رشد و قطع ریزش مو، مناسب ساقه مو

روغن نارگیل
جلوگیری از موخوره، مناسب ساقه مو

اگه ماه خوابش ببره تو رو بر میدارم‌ و میذارمت رو آسمون!

انقدر این اهنگ و دوسش دارم دوبار گذاشتمش
اصلا‌حواسم نبود??

تو زبان اسپانیایی به کسی که مرحم زخمات میشه و واست امنیت بیاره میگن "pez" که به معنای آرامشه و " mi pez" به معنی آرامش ابدی منه. اگه کسی رو دارین که بهتون امنیت میده و مثل خونه میمونه واستون، اینجوری سیوش کنید :

در مقاله ای با عنوان "شش عادتی که بی سروصدا بهت آسیب میزنه" در سال ۲۰۲۳ در مجله روانشناسی psychology today منتشر شد؛عادت های رایج آسیب زا نامبرده شدن مثل :

۱ چک کردن دائمی موبایل
۲ اهمال کاری یعنی عقب انداختن کارها بدون دلیل خاصی و دقیقه نود انجام دادن
۳ مقایسه دائمی خودت با بقیه
۴ تمرکز روی نکات منفی
۵ تعیین نکردن حد و مرز
۶ غفلت از خود مراقبتی

از قولِ #نادر_ابراهیمی، خطاب به هر کسی از شما اگر روزهای سختی رو میگذرونید:

« عزیز من! زندگی، بدون روزهای بد نمیشود؛ بدون روزهای اشک و درد و خشم و غم. اما، روزهای بد، همچون برگهای پائیزی، باور کن که شتابان
فرو میریزند، و در زیر پاهای تو، اگر بخواهی، استخوان میشکنند، و درخت، استوار و مقاوم بر جای میماند. »

من میتونم ساعت‌ها توی دلم باهات حرف بزنم و تو فقط سکوتم رو ببینی، میتونم ساعت‌ها یواشکی نگات کنم و تو بی‌توجهی منو ببینی، میتونم سال‌ها یواشکی عاشقت باشم و تو جز حس خنثی بودن چیزی از من نبینی، اره، همینقدر آدم عجیب و غریبی‌ام. آدمیم که میتونم مدتها احساساتم رو پنهان کنم و هیچکس بویی ازشون نبره، یجورایی انگار عادت کردم به اینکه احساساتم رو کسی نفهمه، انگار قدرت بیان احساساتمو ندارم، تا میام از احساساتم بگم زبونم قفل میشه، کلمات توی ذهنم گم میشن، یه حالت عجیبی میگیرم و در آخر ترجیحم میشه سکوت و دوباره گم میشم لای حرفای نگفته و ته نشین شده توی قلبم.
|آیسو|