@A_azarbara

#mindfulness
#ذهن ـ آگاهی
در این ویدیو و در ادامه پست قبل به تعریف مفهوم ذهن آگاهی و زندگی در زمان حال و اهمیت آن در حفظ سلامت روان پرداخته شده است. با توجه به حجم اطلاعات و اخبار منفی که این روزها به ذهن ما وارد می‌شود، نیاز است برای حفظ آرامش و پیشگیری از هیجانات منفی نظیر اضطراب و استرس که می‌توانند منجر به اختلالات روان مانند افسردگی و وسواس شوند، اهمیت ذهن آگاهی مشخص می‌شود. در پست‌های بعدی در خصوص راه‌های انجام این تکنیک توضیحات بیشتری ارائه خواهد شد. 🌱

@A_azarbara

📎اِسناد یا Attribution چیست؟
اکثر اوقات ما نمی خواهیم بدانیم افراد چگونه به روشی خاص عمل می کنند بلکه میخواهیم به این نکته پی ببریم که چرا این گونه عمل می کنند.
فرایندی که طی آن این گونه اطلاعات را جستجو می‌کنیم اِسناد (Attribution) نام دارد.
به بیان دیگر اِسناد تلاش ما برای فهم دلائلی است که در پشت رفتار دیگران وجود دارد و در برخی موارد دلائل رفتار خودمان را هم مورد بررسی قرار می دهد.
در این بین ما همواره با سوگیری‌های اِسنادی(Attribution Bias) هم مواجه هستیم. این خطاها باعث می‌شود نتوانیم درک درستی از علت رفتار خود یا دیگران داشته باشیم.
یکی از این سوگیری‌ها، خطای بنیادین اسناد (fundamental attribution error) است. در این سوگیری ما علت رفتار افراد را به عواملی مانند خلق و خو نسبت می‌دهیم. در واقع به نوعی تاکید بیش از حد بر ویژگی‌های شخصی و نادیده گرفتن عوامل موقعیتی در رفتار دیگران است.
به دلیل خطای بنیادی اسناد، ما معتقدیم که دیگران کارهای بدی انجام می دهند زیرا آنها افراد بدی هستند. ما تمایل داریم که عوامل موقعیتی را که ممکن است نقش داشته باشند، نادیده بگیریم. البته در خصوص خودمان معمولا برعکس عمل میکنیم و رفتار خود را به دلیل شرایطی که در آن هستیم میدانیم نه ویژگی‌های شخصیتی‌مان.
به عنوان مثال در یک مطالعه، زمانی که اتفاق بدی برای شخص دیگری رخ داد، آزمودنی‌ها رفتار یا شخصیت آن شخص را در 65 درصد موارد مقصر می‌دانستند. اما، وقتی اتفاق بدی برای خود آزمودنی‌ها می‌افتاد، تنها در 44 درصد مواقع خود را سرزنش می‌کردند و اغلب موقعیتی را که در آن قرار مقصر می‌دانستند.
این سوگیری به تنهایی باعث می‌شود در بسیاری موقعیت‌ها قادر به درک افراد نباشیم، همدلی نکنیم و از طرفی با توجیه دلیل رفتار خود، از فهم علل اصلی آن سرباز زنیم.
در روزهای آتی در خصوص سایر سوگیری‌های اسنادی صحبت خواهیم کرد.🌱
@A_azarbara

ادامه....

■یافته اول؛ همه دروغ میگن، حتی اونی که میگه؛ وا... دروغم کجا بود!...
پژوهشگرها متوجه شدن که آدم‌ها به طور میانگین روزانه دو تا دروغ رو حتما دارن. منتهی بیشترش دروغ‌های کوچک و بی‌ضرره. دروغ‌هایی مثل:

• آره علی هم سلام می‌رسونه.
• اتفاقا همین الان میخواستم بهت زنگ بزنم.
• باور کن بحث پولش نیستا!
• نه بابا این چه حرفیه!، مال خودته.
• عااالی بود…

□یافته دوم؛ ۶ درصد از آدم‌ها نوسانی دروغ میگن.
مثلا آدمی رو فرض کنید که اکثرا راستگوئه ولی یه روز بی‌دلیل خیلی دروغ میگه: مثلا به همسرش میگه داره میره باشگاه، ولی میره خرید. به دوستش میگه؛ خیلی ترافیک بود! در حالی دیر راه افتاده بود. به درمانگرش میگه خوبم، ولی اصلا خوب نیست…

• ۲۱ درصد آدما واسه اجتناب و پیچوندن.
• ۲۱ درصد سر شوخی و خنده.
• ۱۴ درصد واسه محافظت از خودشون.
• ۱۱ درصد واسه محافظت از دیگری.
  +و بقیه هم سر منافع شخصی و آسیب زدن به دیگری و یه تعداد هم همینطوری الکی…

●و یافته آخر؛ آدم‌ها به کی بیشترین دروغ‌ها رو تحویل میدن!؟

• ۵۱ درصد به رفقا.
• ۱۱ درصد همکلاسی‌ها و همکاران.
• بقیه هم به غریبه‌ها و اطرافیان…

○حالا اگر در کنار این پژوهش نظر من رو هم بخواید میگم؛ بیشترین و بزرگترین دروغ‌ها رو ما به خودمون میگیم:

• همین یه باره!
• یه ساعت دیگه شروع می‌کنم!
• از فردا حتما دیگه شروع می‌کنم!
• یه دو دقیقه برم پیامامو چک کنم بیام!
• نه دیگه مهم نیست برام!، فراموشش کردم!..

■حالا شما بگید؛ "بزرگترین دروغی که به خودت گفتی چی بود؟!"
@A_azarbara