ای سرزمین!
کدام فرزندها، در کدام نسل تو را آزاد، آباد و سربلند، با چشمان باور خود خواهند دید؟
ای مادر، ای ایران!
جان زخمی تو در کدام روز هفته التیام خواهد پذیرفت؟
چشمان ما به راه عافیت تو سپید شد.
ای ما نثار عافیت تو...

-محمود دولت آبادی

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe

اگر هر شب به جای تماشای تلویزیون، پانزده دقیقه مطالعه کنید، سالی حدود پانزده کتاب را می‌خوانید...

اگر روزی پانزده دقیقه ادبیات کلاسیک بخوانید، در مدت هفت سال، صد کتاب بزرگ ادبیات کلاسیک را خوانده‌اید...

اینگونه تبدیل به یکی از باسوادترین افراد در نسل خود می‌شوید. همه این‌ها با پانزده دقیقه مطالعه قبل از خواب حاصل می‌شود...

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe

‏ریشه‌ی واژه‌ی "انسان" از دو تا کلمه ی اُنس و نِسيان میاد؛ یعنی موجودی که زود انس میگیره و زود فراموش می‌کنه

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe

اتابک

اتابک در اصل لغت تُرکی است. که از زمان سلجوقیان رواج داشت و معنی آن پدربزرگ بود. لغت اتابک مرکب از دو کلمه آتا و بک مخفف بیوک، به معنی بزرگ است، این اصطلاح در دربارهای ایران معمول به معنی آموزگار سلطان و گاهی به معنی بزرگ ایل استفاده شده است.

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe

? ریشه کلمه «بیمار» به سه روایت

? با نگاهی به نماد جهانی داروخانه، متوجه جا خوش کردن شکل مار در این نماد می‌شویم. اما به راستی چرا مار؟

? مار در ایران باستان نشانه زندگی و سلامت بوده است؛ بنابراین، نماد جهانی داروخانه‌ها ریشه در ایران باستان و باور‌های مردمانش دارد. اما در این میان بهتر است بدانید کلمه بیمار نیز ریشه در اعتقاد ایرانیان به مار دارد.

? روایت اول: بی مار
? کلمه بیمار از دو بخش (بی) و (مار) تشکیل شده است. این کلمه در لغت به معنای کسی است که مار ندارد و این بر مبنای باور ایرانیان باستان، یعنی فردی که سلامتی ندارد و ناسالم است.

? روایت دوم: بیم آر
? روایت دیگری هم از ریشه کلمه بیمار ذکر شده است. در اصل اگر این کلمه را به دو بخش (بیم) و (آر) تقسیم کنیم و بخش دوم کلمه را مخفف (آور) بدانیم، متوجه می‌شویم که ترکیبی با مضمون بیم آور به دست می‌آید و این ترکیب در زبان فارسی به معنای چیزی است که انسان را می‌ترساند و این امر چیزی به جز از دست دادن سلامتی نیست.

? روایت سوم: بی میر
? البته گروهی از کارشناسان نیز معتقدند (مار)‌ی که در کلمه بیمار جای خوش کرده است، به معنای (میر) است و (میر) بن مضارع مردن به حساب می‌آید؛ بنابراین کلمه بیمار معنایی به جز بی‌مرگ ندارد.

▫️ گفتنی است واژه «بیمار» در لغت‌نامه دهخدا به معنای ناتوان، ناخوش، رنجور و دردمند است.

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe

لُب یا لپ؟

این واژه به معنای خلاصه، گُزیده، جوهر، قلب، مرکز، ضمیر، رشادت و مغز درخت است. اما لپ به دو سوی دهان از بیرون گفته می‌شود که که فک بالا را به فک پایین متصل می‌کند؛ در واقع، دو عضله سمت راست و چپ دهان. با توجه به معانی ذکرشده لُبّ کلام یا مطلب درست است نه لُپ کلام.
لُبّ مطلب یا کلام به معنی اصل مطلب، مخلص کلام، جان کلام، نکته مهم مطلب است که بعضی به اشتباه لُپ کلام می‌نویسند و می‌گویند. این اشتباه از نزدیکی واج‌های ب و پ پیش آمده است که گاهی ب به جای پ و بالعکس به کار گرفته می‌شوند و یا ممکن است عده‌ای چنین حروف و کلماتی را به اشتباه بشنوند.

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe

زابه‌راه

وقتی یکی سرگردان و‌ معطل و یا آواره و سردرگم شده می‌گه زابه‌راه شدیم؛ یا زابه‌راه‌مون کردن. قدیم مردم خیلی کوچ می‌کردن و به‌دنیا آمدن فرزندان در راه، یک اتفاق معمول و در عین حال دشوار بود، این احتمال رو دادن که این اصطلاح از زایمان در مسیر یا راه گرفته شده باشه.
وقتی برای «زابه‌را» به فرهنگ لغت رجوع می‌کنیم، ما رو به «زابه‌راه» ارجاع می‌ده.

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe

تاثیر کلامی!

فروید می‌گوید: "تمدن از آنجا آغاز شد که انسان به جای سنگ، کلمه پرتاب کرد".

انگار انسان متمدن فهمیده بود سنگ‌ها به‌ اندازه کافی دردناک نیستند و دیگر پاسخگوی پرخاشگری او نخواهند بود.

کلمات متنوع‌تر از سنگ‌ها بودند، می‌شد قبل از پرت کردن، انتخاب کرد که چقدر دردآور یا ویرانگر باشند. از سنگ‌ها می‌شد گریخت اما از کلمات نه. درد سنگ‌ها و کبودی‌شان فقط تا چند روز باقی می‌ماندند اما کلمات می‌توانستند تا آخر عمر همراه روز و شب و خواب و بیداری باشند و چنان چسبنده و پنهان در گوشه‌ای از روانمان زندگی کنند که دست هیچ روان‌درمانگری در هیچ جلسه درمانی به آن‌ها نرسد. کدام سنگ چنین قدرتمند بود؟

ما سنگ‌هایمان را پشت درهای تمدن جا گذاشتیم، اما آموختیم که چگونه آن حجم از خشونت و بیزاری و نفرت را در ابزار دقیق‌ترمان که کلمات بودند، بگنجانیم.
یاد گرفتیم که چطور گوشه‌هایشان را تیز کنیم، لحن را به آن اضافه کنیم و طوری پرتابشان کنیم که حتی به نظر پیام دوستی بیایند!

انسان متمدن امروز در برابر کلمات بی‌دفاع‌تر است چون دیگر سپری در کار نیست.
یادمان باشد قبل از پرتاب کلمات، به این فکر کنیم که هیچ انسانی رویین‌روان نیست! حرف باد هوا نیست، حرف آسیب می‌زند.
خشونت و بی مهری کلامی مخرب‌تر از خشونت فیزیکی است.

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe

?حکیم نظامی گنجوی شاعر معروف  ۸۰۰ سال قبل  درباره ی چینی‌ها و روس‌ها این شعرها را سروده است.

ز چینی به جز چینِ ابرو مخواه
ندارند پیمان مردم نگاه
سخن راست گفتند پیشینیان
که عهد و وفا نیست در چینیان

كه فرياد شاها ز بيداد روس
كه از مهد ابخاز بستند عروس
ز روسی نجويد كسی مردمی
كه جز گوهری نيستش زآدمی

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe

تُخس!

این واژه منسوب به ساکنین ناحیه تُخس در شرق قرقیزستان است. آنها مردمانی چادرنشین بودند که با گله‌های خود ییلاق- قشلاق می‌کردند. سبکتکین مؤسس سلسله غزنویان به اسارت آنها درآمد و در بازار برده‌فروشان چاچ فروخته شد. تخس در اصطلاح به فردی که تا به مقصود خود نرسد دست بر نمی‌دارد اطلاق می‌شود و گاه به شخص سرکش و پرسروصدا نیز گفته می‌شود.

#دکتر_حبیب_صادقی

@habibsadeghe