از کی تا حالا اندام‌های بدن یاد گرفتن روی تن سنگینی کنن؟ کی من از بدنم جدا شدم که روم سنگینی کنه؟
زندگی خوب عجیبه...

چه عجیب است که آدم با اضافه شدن یک دوست، حتی از دور، تغییر میکند.
...چه دردناک است در یاد ماندن، تسکین یافتن، خویشتن خویش را آلوده کردن، قاطی شدن و بخشی از دیگری شدن.

موج‌ها | ویرجینیا وولف

زورن واقعا نابغه‌ست.

من قلم معروفی رو خیلی دوست دارم. خوندن کتاب‌هاش مثل رقصیدن و دور خود چرخیدنِ آدمی‌ست که ذهنی پرسرو صدا و رها، آزرده و خسته داره و انگار از زمان و مکان کنده شده، معلق شده و به هیچ چیز و هیچ کجا تعلق نداره.
این دو کتاب معروفی خیلی عجیب‌ان، شاید چون من روزهای عجیبی رو صرف خوندنشون کردم. بعد از تموم شدنش، شاید داستان رو به راحتی فراموش کنی، اما ردی از اون نوشته‌ها باقی‌میمونه، آدم‌ها و ناآدم‌ها، اوهام و واگویه‌ها؛ و ممکنه هر روز با دیدن رهگذری، ابری و دودی به یاد این داستان بیوفتی و تجربه‌ای کوتاه اما عمیق و اشباع، از بودن در چنین روایتی پیدا کنی...

تماما مخصوص | عباس معروفی
#book

...آفتاب به پاهام رسیده، عطر چای دارچین بین پرده‌ها و ملافه‌های سفید موج میخوره. صبح، مثل اولین برف سال سبک و روشن، پشت پلک‌هام کشیده شده...
امروز زندگی اینجاست.

نسخهٔ ترجمه‌شده (انگلیسی)
@sempearchive